Ευωχία, πληρότητα και συγκίνηση χάρισε στους θεατές της η παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Αλέξης Ζορμπάς" που παρουσιαζόταν από τα μέσα Οκτωβρίου μέχρι τις 22 Ιανουαρίου στο θέατρο του Ελληνικού Κόσμου της οδού Πειραιώς.
Είχαμε κάθε λόγο να δούμε αυτή την καλοστημένη, καλοκουρδισμένη και μεγάλη παραγωγή. Το κείμενο του παγκόσμιου συγγραφέα, η μορφή του Αλέξη Ζορμπά, η αιώνιες αλήθειες που ξεπηδούν από κάθε φράση και σκηνή, κυρίως όμως οι ερμηνείες των ηθοποιών του θιάσου.
Γνωστοί καταξιωμένοι, ταλαντούχοι ηθοποιοί, παλαιότεροι και νεότεροι πλαισίωσαν την παράσταση και καταθέτοντας τα εκφραστικά τους μέσα και την τεχνική τους κατόρθωσαν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών επί δυόμισι ώρες.
Μοναδικός ο κ. Γιάννης Στάνκογλου στο ρόλο του Αλέξη Ζορμπά! Απόλυτος, κυρίαρχος πάνω στη σκηνή ενσάρκωσε με πολύ πειστικότητα τη θρυλική μορφή αυτού ήρωα του Νίκου Καζαντζάκη. Απολαυστικός σε όλες τις σκηνές μα κυρίως εκεί που χρειαζόταν να παρέμβει και να πάει κόντρα στα ήθη στα στερεότυπα της τοπικής κοινωνίας, να τραβήξει μπροστά και να υπερασπιστεί τις δικές του διαφορετικές απόψεις για τη ζωή και τη γυναίκα.
Σε όλο το έργο δύο γυναικείες μορφές επιλέγονται από το συγγραφέα να γίνουν η κρίση, η δοκιμασία, η αφορμή να αναμετρηθούν οι άντρες.
Δύο γυναίκες που έρχονται από έναν διαφορετικό κόσμο, που σπάνε τα στερεότυπα μιας συντηρητικής κοινωνίας, που επιλέγουν να ζήσουν αυτές όπως θέλουν, να κάνουν οι ίδιες τις επιλογές τους, να είναι αφεντικά στη ζωή τους, να κανονίζουν οι ίδιες τη ζωή τους, υπακούοντας στα δικά τους θέλω, τα δικά τους πάθη και αδυναμίες και προτιμήσεις. Κι εκεί καιροφυλακτεί η κοινωνία ενός τόπου έτοιμη να κατασπαράξει το διαφορετικό, αυτό που δεν μπορεί να επιλέξει, να ζήσει, που κατά βάθος επιθυμεί.
Και σε αυτό το σημείο εμφανίζεται η θρυλική μορφή της Μαντάμ Ορτάνς, μιας γυναίκας με βαρύ παρελθόν που έχει ζήσει τον έρωτα της, τη ζωή της, έχει κάνει τις επιλογές της, ζει πλέον στον δικό της κόσμο που τον υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια, αξιοπρεπής αλλά πάντα ενεργή ερωτικά.
Η κ. Όλια Λαζαρίδου ερμήνευσε απολαυστικά την μαντάμ Ορτάνς. Μας έδειξε ότι την αγάπησε πολύ! Της έδωσε μια εσωτερική δύναμη και φώτισε την αλήθεια της. Προκάλεσε το γέλιο αλλά και τη συγκίνηση. Δεν την εκβίασε την άπλωσε στη σκηνή, όταν στην τελευταία σκηνή μένει μόνη της, ένα κουφάρι μαδημένο, λεηλατημένο, μόνο αλλά περήφανο. Ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές του έργου, και αλήθεια πόσο ανατρεπτική σκηνή και απρόσμενη, όταν έχεις δει προηγουμένως την Ορτάνς να γελά, να πίνει, να φλερτάρει, να γιορτάζει , να αναπολεί τη ζωή της, να αρραβωνιάζεται!!!
Η κ. Όλια Λαζαρίδου μας πρόσφερε μια άλλη εκδοχή της μαντάμ Ορτάνς, όχι γραφική ή περιγραφική και επίπεδη αλλά γεμάτη ευαισθησία, αγάπη, ανθρωπιά. Φώτισε την ανθρώπινη πλευρά και την τραγικότητα συνάμα μιας γυναίκας που επέλεξε τη δική της ζωή και δεν συμβιβάστηκε.
Την ευχαριστούμε πολύ!
Φωτογραφίες από το πρόγραμμα της παράστασης του Πάτροκλου Σκαφιδά.
