" Για ποιό ταξίδι κίνησες να πας; Θα μας θυμάσαι και θα μας αγαπάς;"
"
Απόψε Τετάρτη η Νεφέλη μας αποχαιρέτησε. Εννοείτε για πάντα. Το ταξίδι της θα είναι πολύ μακρινό. έκλεισε έτσι ένας κύκλος ταξιδιών της στον Αργοσαρωνικό. Ήταν άνοιξη του 2001 όταν ήρθε μεγάλη και αγέρωχη από τη μακρινή Κορέα, για να φέρει έναν άλλο αέρα στα ταξίδια μας, με τα απέραντα σαλόνια και τις αναρίθμητες πολυθρόνες της μα κυρίως με τις κυλιόμενες σκάλες της. Κάπου πίσω από καθίσματα και πόρτες κάποιες παλιές ξεχασμένες επιγραφές στα Κορεάτικα θύμιζαν το μακρινό παρελθόν της, τότε που μαζί με τα άλλα τρία αδέλφια της συνέδεαν νησιά της Κορέας και ο ιδιοκτήτης της τα πούλησε όταν οι Κορεάτες έφτιαξαν γέφυρες για να τα συνδέσουν. Όταν ήρθε ήταν διαφορετική. Της πρόσθεσαν σαλόνια και μετά ράμπες στο γκαράζ για να χωράει περισσότερα αυτοκίνητα. Η ταχύτητα της στην αρχή ήταν μόλις 55 λεπτά μέχρι την Αίγινα. Μετά άρχισαν οι περικοπές και η οικονομία. Τότε ήταν κάτασπρη και ανήκε στην Saronikos Ferries μετά στην Hellenic Seaways. Τότε κατηφόριζε μέχρι Σπέτσες, τώρα τελευταία με το ζόρι μέχρι τον Πόρο. Οι εποχές άλλαξαν. Η κρίση μπήκε στη ζωή μας. Οι επιβάτες λιγόστεψαν. Τα δρομολόγια μειώθηκαν. Οι εταιρίες άλλαξαν πολιτική και προτεραιότητες. Ο "σώσων ευατόν σωθήτω".
Κάπως έτσι η αφράτη βασίλισσα του Σαρωνικού σφύριξε για τελευταία φορά απόψε στις 17.45 στο λιμάνι της Αίγινας, αποχαιρετώντας επιβάτες και νησί, ανθρώπους και τόπους, νερά και γλαροπούλια που τη συνόδευαν τόσα χρόνια στα ταξίδια της. Και ήταν το σφύριγμά της δυνατό, επίμονο, θρηνητικό, σπαρακτικό.Σφύριγμα θανάτου. Σφύριγμα τέλους.Σαν πένθιμη καμπάνα. Και την αποχαιρέτησαν όσοι ήταν εκεί. Και εκείνη σφύριζε μέχρι το φανάρι του Μπούζα θέλοντας το αντίο της να φτάσει και στο τελευταίο σπίτι της Αίγινας. Θέλοντας να στείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ που τη συντροφέψαμε στα ταξίδια της. Θέλοντας να μας ευχαριστήσει που την διαλέξαμε να συμμετέχει αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά στα ταξίδια της φυγής μας, της ξεγνοιασιάς μας, στα ταξίδια της λύπης αλλά και της χαράς μας, του ερχομού ενός αγαπημένου ανθρώπου κοντά μας. Γιατί το καράβι , το όποιο καράβι για τους νησιώτες γίνεται ένα με τη ζωή τους, γίνεται δικό τους. Είναι η ζωή τους. Τα καράβια λένε οι παλαιοί ναυτικοί, ότι έχουν ψυχή. έτσι είναι.
Η πώλησή της συζητιόταν από τότε που έφυγε το 'Άρτεμις" της ίδιας εταιρίας. Η Νεφέλη κρατά την αλυσίδα του ¨"φευγιού" τόσων και τόσων πλοίων που τα τελευταία έντεκα χρόνια έχουν φύγει από τα νερά μας. Ο κατάλογος είναι μακρύς.
Η Νεφέλη θα φύγει μακρυά. Λένε πως πουλήθηκε στη Βενεζουέλα. Μεγάλο το ταξίδι. Θα τη συνοδεύουν οι ευχές μας σε αυτό το μεγάλο ταξίδι της. Κι εμείς εδώ ενώ θα θυμόμαστε όσα ζήσαμε στα σαλόνια και στους μπουλμέδες της, θα αναρωτιόμαστε συγχρόνως αν σε λίγο θα έχουμε καράβια για να ταξιδεύουμε.