Το ταξίδι του ανθρώπου μετρά πολλούς σταθμούς και κάβους. Τούτο το ταξίδι του Έλληνα μοιάζει ταξίδι με πλοίο της άγονης γραμμής που ρίχνει σκάλα ακόμα και στο πιό μικρό λιμανάκι του Αρχιπελάγους, με βραδινό τρένο που δεν παραλείπει ούτε έναν σταθμό ακόμα και τον πιό ταπεινό. Το ταξίδι του Έλληνα αλλά και κάθε ανθρώπου όπου γης, όποιας φυλής και χρώματος, θρησκείας και ιδεολογίας δεν μπορεί να μην περιέχει Όμηρο και Καζαντζάκη, Χατζιδάκι και Θεοδωράκη, Σεφέρη και Καβάφη, Βιζυηνό και Παλαμά, Ελύτη και Σικελιανό, Ξαρχάκο και Κάρολο Κουν.
Το ταξίδι του ανθρώπου συνοδεύεται με γεμάτες αποσκευές. Γεμάτες από τα έργα όλων αυτών των μεγάλων της ποίησης, της μουσικής, του θεάτρου, της λογοτεχνίας, της γλυπτικής και της ζωγραφικής.
Και ήταν όλοι αυτοί οι μεγάλοι χθες στην παράσταση των παιδιών.΄Αρπαξαν τα παιδιά και τα ταξίδεψαν στη σφαίρα του ονείρου και της ζωής.Τους μύησαν στην ευαισθησία, στην τρυφερότητα, στη συγκίνηση. Γέμισαν οι βαλίτσες των μικρών μαθητών από τα λόγια, τις νότες, τις εικόνες των μεγάλων δασκάλων της ζωής μας. Και τούτα τα παιδιά πάνοπλα πλέον ξεκινούν το ταξίδι τους με γεμάτη τη φαρέτρα τους, με έρμα, με άγκυρες βαριές, με πυξίδες αλάνθαστες, με αλήθειες αιώνιες.
Στην παράσταση που είχαμε την τιμή να παρακολουθήσουμε χθες Παρασκευή 9 Ιουνίου στο θέατρο του Ιδρύματος Καψάλη, επικράτησε η ποίηση, η ευαισθησία, η ποιότητα. Κίνηση, λόγια, νότες συνταίριαξαν και βγήκε ένα άρτιο και αξιοζήλευτο αποτέλεσμα.
Από τον Όμηρο μέχρι τον Θεοδωράκη, ένα ταξίδι μέσα στους αιώνες του ελληνισμού και τα παιδιά μικρά, μικρότερα και μεγαλύτερα να απαγγέλουν Όμηρο, Παλαμά, Καβάφη, Σεφέρη, Σικελιανό, Καζαντζάκη, να παίζουν Αριστοφάνη (Πλούτο), να δραματοποιούν Βιζυηνό (κορυφαία στιγμή της παράστασης), να μνημονεύουν Ελύτη, Καπράλο, να τραγουδούν Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο. Και όλα αυτά με ευπρέπεια, με γούστο, με φινέτσα, με πλήρη συγκέντρωση, χωρίς φτιασίδια και ευκολίες. Γιατί το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο και απαιτητικό.Όμως το στοίχημα κερδήθηκε.
Δεν βλέπουμε συχνά παιδιά να τραγουδούν τέτοιους σκοπούς ή να απαγγέλουν τέτοια κείμενα. Και αυτό είναι το στοιχείο που συγκίνησε τους θεατές, αλλά και προβλημάτισε ευχάριστα.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους. Στην Διευθύντρια κ. Ε. Βογιατζή - Λεούση, σε όλους τους δασκάλους του σχολείου που δούλεψαν πάρα πολύ και συγκεκριμένα στους Λ.Λυκούρη, Μ.Τσαρνά, Μ.Ψαραύτη, Μ.Γκοτούφα, Α.Θοεχαρίδη, Κ.Φούκα, Π.Ρούντου, Α. Δημουλά, Στ.Ρουσσέα και ιδιαίτερα στον κ. Β.Παπανικολάου που είχε τη σκηνοθεσία της παράστασης.
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλα τα παιδιά του σχολείου που συμμετείχαν και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, αποζημιώνοντας τους εκατοντάδες θεατές και κάνοντας περήφανους όλους εμάς, τους γονείς τους φίλους, τους συγγενείς και τους δασκάλους τους
Σήμερα η παιδεία προχωρεί από άξιους δασκάλους, εμπνευσμένους, με όραμα και μεράκι για τη δουλειά τους.
Σήμερα η εκπαίδευση προάγεται όταν οι γονείς στέκονται αρωγοί και συμπαραστάτες σε τέτοιες προσπάθειες.
Σήμερα το σχολείο απογειώνεται όταν έχει τέτοιους μαθητές ανήσυχους, υποψιασμένους και μυημένους στην αλήθεια της ζωής, της τέχνης και των γραμμάτων. 
Η χθεσινοβραδυνή γιορτή ήρθε να καταρίψει κάποια στερεότυπα λίγων μίζερων ευτυχώς που θέλουν ακόμα να διαχωρίζουν εδώ στην Αίγινα τα σχολεία σε δύο κατηγορίες. Αυτά της πόλης και αυτά του χωριού και της υπαίθρου. Η χθεσινή παράσταση τους έδωσε γροθιά στο στομάχι και τους έμαθε κάτι πάρα πολύ απλό. Ότι η παιδεία είναι μεγάλη υπόθεση, θέλει ψυχή και άξια πρόσωπα και δεν κρίνεται από τα κτίρια ή τους διαδραστικούς πίνακες. Τα παιδιά της πόλης αλλά και του μικρότερου χωριού αξίζουν το ίδιο, έχουν ψυχή και βλέμμα καθαρό και έχουν δικαίωμα στην παιδεία και σε κάθε τι ωφέλιμο για τη ζωή τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την όμορφη βραδιά.