Και κάπου απέναντι είναι το νησί......

   Οι μαθητές  της  Δευτέρας  τάξης του Δημοτικού  Σχολείου  πριν πολλά... μα πάρα πολλά  χρόνια  όταν έφθαναν  στην τελευταία  σελίδα  του αναγνωστικού τους αντίκριζαν μια καλοκαιρινή εικόνα γεμάτη Αίγινα.

   Ένα παράθυρο ανοιχτό από το οποίο φαινόταν στο βάθος ένα νησί, ένα καΐκι  να ταξιδεύει με ανοιχτά τα ολόλευκα πανιά  του, ενώ στο περβάζι   του παραθύρου έστεκε περήφανο ένα χρωματιστό Αιγινήτικο κανάτι, σύμβολο  του καλοκαιριού  τότε, αφού το κανάτι  ήταν το ψυγείο για  το νερό. Διατηρούσε δροσερό το νερό  για μεγάλο διάστημα. Το κανάτι της εικόνας μας πέρα από τη ζωγραφιά του φέρει και την επιγραφή: "ΑΙΓΙΝΑ". Ένα κατακόκκινο καρπούζι, σταφύλια και σύκα συμπληρώνουν την καλοκαιρινή ζωγραφιά. Ίσως τα απόλυτα καλοκαιρινά σύμβολα.... τότε

   Τίποτε περιττό, Τίποτε τυχαίο. Όλα στημένα με γνώση και με έναν σκοπό. Οι μικροί μαθητές όχι μόνο να  γνωρίσουν τα καλοκαιρινά φρούτα εποχής, αλλά  να  εμπλουτίσουν  τις γνώσεις  τους στη λαογραφία ή την οικιακή οικονομία με τη θέαση  του Αιγινήτικου κανατιού.

   Τελικά  πόση γνώση και σοφία έκρυβαν όλα εκείνα  τα παλιά αναγνωστικά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε  που πολλοί  τρέχουν να τα αποκτήσουν  στις διάφορες επανακδόσεις  τους που κυκλοφορούν ή στις προσφορές  των εφημερίδων.
   Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Πολλά κανάτια έχουν σπάσει, πολλά παραδοσιακά σκαριά έχουν κοπεί σύμφωνα με επιταγές και οδηγίες  της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα εικονιζόμενα φρούτα έχουν μπει σε γιαούρτια ή έχουν γίνει παγωτά. Αλλά το νησί είναι πάντα εκεί.  "Κάπου απέναντι κι έχει κοράλια κι αμμουδιά χρυσή" όπως γράφει και η Λίνα Νικολακοπούλου.

   Το αναγνωστικό από το οποίο πήραμε την εικόνα είναι  του 1976.  Η πρώτη έκδοσή του ανάγεται στο μακρινό 1954. Το υπογράφει ο Βασίλειος Γ. Οικονομίδου και  το έχει εικονογραφήσει ο Γιώργος Μανουσάκης.

   

    Να  θυμίσουμε  ότι τα  σχολικά  βιβλία τότε εκδίδονταν από  το  θρυλικό  οργανισμό ΟΕΔΒ.