Απόγευμα Κυριακής 25ης Μαρτίου και στην οθόνη του ANT1 δέκα γνώριμα πρόσωπα της δεκαετίας του '90 ξύπνησαν μνήμες, νοσταλγία και ξεπάγωσαν το χαμόγελό μας. Το χαμόγελο που τα τελευταία χρόνια δεν προσφέρεται απλόχερα και είναι πολύ καχύποπτο και φοβισμένο.
Οι "10 μικροί Μήτσοι" η μεγαλύτερη τηλεοπτική επιτυχία του Λάκη Λαζόπουλου που χάρισε πολλές πρωτιές τηλεθέασης στο Mega, επιστρέφει με καινούργια επεισόδια σε νέο κανάλι. Στον ANT1. Οι συντελεστές τους όμως σκέφτηκαν και πολύ καλά έκαναν να μας φρεσκάρουν τη μνήμη και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον μας με ένα ποτ- πουρί από τα καλύτερα στιγμιότυπα εκείνων των παλαιών εκπομπών.
Και ήταν όλοι τους εκεί. Όχι μόνο οι δέκα Μήτσοι αλλά και οι εξαιρετικοί προσκεκλημένοι τους, σε έξυπνα και μοναδικά νούμερα σαρκασμού και αυτοσαρκασμού. Παίζοντας με το μύθο τους, την ιστορία τους, τη γοητεία τους, το παρελθόν τους, κλείνοντας το μάτι σε όλους μας και συγχρόνως αποχαιρετώντας μας. Γιατί πολλοί από αυτούς πλέον δεν υπάρχουν.
Πως να μην θυμηθούμε το κορυφαίο νούμερο του Θανάση Βέγγου ως κλέφτη Θωμά, που είναι ξεχασμένος μέσα στο τμήμα για 50 ολόκληρα χρόνια από τον κολλητό του Ηλία - Κώστα Χατζηχρήστο. Οι δυό τους συναντιούνται μετά από 50 χρόνια σε μια αγνώριστη Αθήνα. Ευφυέστατο και κορυφαίο νούμερο από το Λάκη Λαζόπουλο. Ένα άλλο νούμερο ήταν αυτό του Ντίνου Ηλιόπουλου ως Διευθυντή Φυλακών που διαπραγματεύεται και προγραμματίζει τις άδειες των κρατουμένων ανάλογα με τις κλοπές που έχουν σχεδιάσει να διαπράξουν.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη που συλλαμβάνεται από το όργανο για "παρατεταμένη νεότητα" ή η Ρένα Βλαχοπούλου που προτρέπει τον ταξιτζή Μήτσο για πικ - νικ με κόλυβα. Η Σπεράντζα Βρανά αμετανόητη και ερωτοτροπούσα με τον ταξιτζή. Κοντά σε αυτούς η Τασώ Καββαδία, η Μαρία Φωκά, ο Χρήστος Ευθυμίου, ο Τζίμης Πανούσης.
Αυτοί οι Μήτσοι δεν μας κάνουν να νοσταλγούμε μόνο όλα αυτά τα πρόσωπα. Δεν μας διασκεδάζουν ακόμα με τα καμώματα των Ελλήνων της δεκαετίας του '90 που μοιάζουν σαν χθεσινά. Μας πονάνε λίγο, γιατί μας γυρνάνε πίσω σε μια δεκαετία που ο Έλληνας ακόμα ονειρευόταν και ήλπιζε για κάτι καλύτερο. Ήταν η εποχή με τα τελευταία - λες - οράματα και μεγάλα όνειρα. Μια εποχή καθόλου αθώα που φάνταζε όμως όμορφη. Και εμείς περιμέναμε κάθε βδομάδα το Φευγουλέα ή την πλούσια Γρουμπουλάκη, τη υστερική μάνα και τον υπαλληλάκο να μας ταξιδέψουν στο όνειρο.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Πρόσωπα ήρθαν και έφυγαν. Άλλα σάλπαραν για το μεγάλο ταξίδι. Η δραχμή δεν υπάρχει πιά. Οι Ολυμπιακοί στην Αθήνα έγιναν και η Ελλάδα ήρθε επιτέλους πρώτη στη Γιουροβίζιον, η πρωτεύουσα απέκτησε νέο αεροδρόμιο και μετρό και όλοι πιά έχουμε κινητό όμως οι "Μήτσοι" δεν θα πάψουν ποτέ να είναι ίδιοι. Βουτηγμένοι μέσα στα προβλήματα και τα αδιέξοδά τους, να βρίσκουν το κουράγιο να τραγουδούν, να χορεύουν, να αυτοσαρκάζονται
Και η Αλίκη από δίπλα να παραπονιέται για την παρατεταμένη νεότητά της.
