Η μεγάλη γιορτή της Αγίας Μαρίνας σήμερα, έρχεται να μας θυμίσει τον απόλυτο τουριστiκό προορισμό της Αίγινας, την ομώνυμη περιοχή της Αγίας Μαρίνας, την ένδοξη λουτρόπολη μιας άλλης εποχής, τη πευκόφυτη και αδιαφιλονίκητη σταρ του νησιού, που αν κι έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που ήκμαζε, παραμένει και σήμερα μια όαση πράσινου, καθαρής θάλασσας και ευκαιρία διακοπών.
Ωστόσο μας κάνει να νοσταλγίσουμε τις εποχές εκείνες, τις αθώες και..... ασπρόμαυρες. Όταν ακόμα η Αγία Μαρίνα ήταν γνωστή στους λίγους και εκλεκτούς που την πλησίαζαν με γιωτ και σκάφη αναψυχής, ή όταν εκεί έκαναν ημερήσιες εκδρομές μικρά καραβάκια. Μια περιοχή με ελάχιστα κτίσματα, χωρίς δρόμους και μαγαζιά.Αγνώριστη όλη η περιοχή της Αγίας Μαρίνας. Πευκόφυτη με τα τελευταία δένδρα να κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα. Είναι οι εποχές πριν τις μεγάλες δόξες και τα καλοκαίρια της αθωότητας που προηγήθηκαν της μεγάλης τουριστικής επέλασης. Δίκαια αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε τόσο πολύ η Αγία Μαρίνα. Μια περιοχή τόσο διαφορετική από την υπόλοιπη Αίγινα.
Ο αείμνηστος Γρηγόρης Συριώτης με την παρέα του φωτογραφημένος με φόντο την παραλία της Αγίας Μαρίνας. Αν προσέξετε και η βάρκα (η ξύλινη) ονομάζεται "Αγία Μαρίνα" δίπλα ένα κρικραφτ της εποχής.
Τα μικρά καραβάκια μεταφέρουν τους επισκέπτες από τον Πειραιά. Εκτός από το θρυλικό "Έλενα" ή το "Εριέττα" ανακαλύπτουμε και το "Αγγέλικα". Αργότερα θα προστεθεί και ο "Μιχαήλ", ο "Γλάρος" για να φθάσουμε στα χρόνια της "Ελβίρας" και του "Αλέξανδρου" (σημερινό "Αγία Μαρίνα Αίγινας")
