Η Οσία Αθανασία που εόρταζε χθες 18 Απριλίου ανήκει στη χορεία των έντεκα Αγίων μορφών που έζησαν στην Αίγινα, ασκήτεψαν και άφησαν ζωντανά τα ίχνη τους στις καρδιές των κατοίκων του νησιού.
Η Οσία Αθανασία γεννήθηκε από αριστοκρατική οικογένεια στην Παλιαχώρα της Αίγινας τον 9ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της ήταν ευσεβείς και ενάρετοι. Από νωρίς λαμβάνει χριστιανική μόρφωση και εκφράζει την κλίση της προς την μοναχική ζωή. Οι γονείς της όμως γρήγορα την υποχρέωσαν να παντρευτεί.Η Αθανασία ζει σε μία εποχή δύσκολη. Οι Σαρακηνοί πειρατές κάνουν επιδρομές στα νησιά του Αιγαίου, λεηλατούν, καίνε, σκοτώνουν, κλέβουν, βιάζουν, δεν αφήνουν τίποτε όρθιο στο πέρασμά τους.
Δεκαέξι ημέρες μετά τον γάμο της, Σαρακηνοί πειρατές κάνουν επιδρομή στην Αίγινα και σφάζουν πολλούς Αιγινήτες. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο σύζυγός της.Η Αθανασία βρήκε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τον πόθο της, να γίνει μοναχή. Με διαταγή όμως των Σαρακηνών - που υποχρέωνε όλες τις χήρες και τις ανύπαντρες κοπέλες της Παλιαχώρας να παντρευτούν Σαρακηνό – η Αθανασία παντρεύεται ειδωλολάτρη Σαρακηνό, ο οποίος όμως λίγο μετά κατηχήθηκε από την Αγία και έγινε χριστιανός. Η Αγία ωστόσο προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, έπεισε τον σύζυγό της να γίνει μοναχός. Εκείνος δέχεται και λαμβάνει το όνομα Ματθαίος.
Μετά τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της και των γονέων της, η Αθανασία μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και ίδρυσε μαζί με άλλες γυναίκες της Παλιαχώρας μοναχικό κοινόβιο, στο οποίο έγινε ηγουμένη μετά από 4 χρόνια. Το μοναστήρι κτίστηκε προς τιμήν της Ζωοδόχου Πηγής και πιθανόν βρισκόταν στην θέση του σημερινού μοναστηριού που ίδρυσε ο Άγιος Νεκτάριος.
Στο μοναστήρι της έβρισκαν καταφύγιο πολλοί άρρωστοι και φτωχοί. Η ίδια ζούσε πολύ ασκητικά. Η παράδοση θέλει την Αγία να έχει για προσκέφαλο- τις λίγες ώρες της ανάπαυσής της- μια πέτρα. Η αγιότητά της έγινε γνωστή μέσα και έξω από την Ελλάδα. Ζούσε απλοϊκά, με λίγο ψωμί και νερό. Ο γέροντας Ματθαίος φρόντιζε να προμηθεύει το κοινόβιο με λίγα χόρτα από τον κήπο του.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, μαζί με τις αδελφές και τον μοναχό Ματθαίο αποσύρθηκαν σε τόπο πιο ήσυχο για περισσότερη άσκηση και προσευχή.
Αργότερα η Αγία αναχωρεί για την Κωνσταντινούπολη με τον πρεσβύτερο Ιγνάτιο όπου παραμένει επί 7 χρόνια. Ύστερα από όραμα που είδε , η Αγία επιστρέφει στην Αίγινα, όπου συνέχισε την άσκησή της παράλληλα με την αδιάλειπτη μέριμνα για την Μονή της.
Μετά τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της και των γονέων της, η Αθανασία μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και ίδρυσε μαζί με άλλες γυναίκες της Παλιαχώρας μοναχικό κοινόβιο, στο οποίο έγινε ηγουμένη μετά από 4 χρόνια. Το μοναστήρι κτίστηκε προς τιμήν της Ζωοδόχου Πηγής και πιθανόν βρισκόταν στην θέση του σημερινού μοναστηριού που ίδρυσε ο Άγιος Νεκτάριος.
Στο μοναστήρι της έβρισκαν καταφύγιο πολλοί άρρωστοι και φτωχοί. Η ίδια ζούσε πολύ ασκητικά. Η παράδοση θέλει την Αγία να έχει για προσκέφαλο- τις λίγες ώρες της ανάπαυσής της- μια πέτρα. Η αγιότητά της έγινε γνωστή μέσα και έξω από την Ελλάδα. Ζούσε απλοϊκά, με λίγο ψωμί και νερό. Ο γέροντας Ματθαίος φρόντιζε να προμηθεύει το κοινόβιο με λίγα χόρτα από τον κήπο του.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, μαζί με τις αδελφές και τον μοναχό Ματθαίο αποσύρθηκαν σε τόπο πιο ήσυχο για περισσότερη άσκηση και προσευχή.
Αργότερα η Αγία αναχωρεί για την Κωνσταντινούπολη με τον πρεσβύτερο Ιγνάτιο όπου παραμένει επί 7 χρόνια. Ύστερα από όραμα που είδε , η Αγία επιστρέφει στην Αίγινα, όπου συνέχισε την άσκησή της παράλληλα με την αδιάλειπτη μέριμνα για την Μονή της.
Δώδεκα ημέρες πριν τον θάνατό της , προέβλεψε την ακριβή ημέρα και ώρα του θανάτου της και όρισε τη διάδοχο της.
Την ημέρα του θανάτου της διάβασε στις μοναχές το ψαλτήρι και, μη μπορώντας να ολοκληρώσει την ανάγνωση, παρέδωσε το πνεύμα της. Κατά την ημέρα του ενταφιασμού της έγιναν πολλά θαύματα: δαιμονισμένοι θεραπεύτηκαν, τυφλοί είδαν το φως τους , άρρωστοι θεραπεύτηκαν.Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη της στις 18 Απριλίου, ενώ η Δυτική Εκκλησία στις 14 Αυγούστου.
Το κείμενο του βίου της προέρχεται από το βιβλίο: "Αγιοβάδιστα νησιά" των Γ.Μπήτρου και Χρ. Γελαδάκη και είναι καταχωρημένο στην επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Μη