Δύο τελευταίες παραστάσεις σήμερα Παρασκευή 7 και αύριο Σάββατο 8 Απριλίου για το έργο "Τι κάνουμε τώρα;" από τη Θεατρική Ομάδα Κυψέλης. Ευχαριστούμε όλους όσους μέχρι τώρα παρακολούθησαν την παράσταση και ιδιαίτερα τους κ. Ανέστη Κορνέζο και Νίκο Μαρίνο που έγραψαν για αυτήν στις σελίδες τους στο Face book.
Παραθέτουμε τα κείμενά τους:
Του κ. Ανέστη Κορνέζου από τη σελίδα : "Φωτογραφία και Τέχνη"
Είναι αυτή η μαγεία του θεάτρου που σε κάνει να γελάς με αυτά που, λογικά, θα έπρεπε να κλαις. Σήψη, διαφθορά, λαμογιά και ρεμούλα, συμφέροντα διαπλεκόμενα, λαϊκιστές και καρεκλοκένταυροι, ρουσφετολογικές πρακτικές και αριβισμός. Αν νομίζουμε πως όλοι αυτοί οι συμπαθέστατοι χαρακτηρισμοί, έπαψαν να έχουν διάρκεια ζωής από τη δεκαετία του ’80, τότε αναμφίβολα θα πρέπει να κατοικούμε σε κάποια άλλη χώρα. Γιατί πολύ απλά, αυτά ήταν η πρώτη ύλη επάνω στην οποία οικοδομήθηκε το βαθύ και λαβυρινθώδες πελατειακό κράτος, αυτός ο πυρηνικός αντιδραστήρας που θεωρούμε ως οργανωμένη πολιτική οντότητα στην Ελλάδα. Και σίγουρα αυτές οι πρακτικές δεν ήταν προνόμιο του δικομματισμού που βασίλεψε στη μεταπολίτευση, αλλά υπήρχαν ήδη ακόμα και πριν τον εμφύλιο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που, ένα από τα αριστουργήματα του Ελληνικού Κινηματογράφου, το κύκνειο άσμα του τεράστιου Βασίλη Λογοθετίδη «Ένας Ήρως με Παντούφλες» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου, γράφτηκε εν μέσω του εθνικού μας αλληλοφαγώματος.
Επάνω σε αυτή τη ρότα του ηθογραφικού
θεάτρου, πατάει και το νέο, απολαυστικό και διεισδυτικό έργο της Θεατρικής
Ομάδας Κυψέλης, σε κείμενο και σκηνοθεσία του ταλαντούχου δημιουργού της,
κ.Γιώργου Μπήτρου. Εμπνευσμένη από το λατρεμένο θεατρικό και μετέπειτα ταινία
με τον στρατηγό Δεκαβάλλα και το τιμημένο σπαθί του, η παράσταση ήρθε να
μιλήσει σπαρταριστά και σατιρικά για όλα τα «ζωτικά ψεύδη», όπως έγραφε και ο
Ίψεν, επάνω στα οποία στηρίζεται ισορροπώντας δεκαετίες τώρα, η εθνική μας
ταυτότητα: ο ακρωτηριασμός των αξιών και της ηθικής, οι θυσίες των πολλών για
χάρη του βολέματος των ελάχιστων, η εκμετάλλευση και η εμπορευματοποίηση του
ένδοξου παρελθόντος και η, με το ζόρι, ηρωοποίηση των άσημων για να γίνουν
παντιέρες και σύμβολα σε έναν αγώνα ρουσφετολόγων και πολιτικών γυρολόγων. Και
η ερώτηση (ρητορική;) τίθεται επί τάπητος: «…και τώρα τί κάνουμε;».
Προβληματισμός, κριτική και σκεπτικισμός απορρέουν από το ερώτημα,
δημιουργώντας μια ανάλογη συναισθηματική ατμόσφαιρα η οποία είναι διάχυτη σε
όλο το έργο. Είναι η στιγμή που όλα έχουν καταρρεύσει, έχει δοκιμαστεί κάθε
πιθανή λύση, όλοι όσοι θα μπορούσαν να συνδράμουν βοήθησαν, ενώ οι υπόλοιποι
την έκαναν με ελαφρά και πλέον το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ένα «τι
κάνουμε;».
Και εδώ έρχεται να δώσει την απάντηση η
σάτιρα. Όπως είπαμε και παραπάνω, γελάς με όσα θα ‘πρεπε να κλαις, άλλη λύση
δεν υπάρχει. Η καυστική και έξυπνη πένα του συγγραφέα σε συνδυασμό με την
φρεσκάδα και τον αέρα των ερμηνευτών διασκευάζει υπό νεοελληνική οπτική των
«Ήρωα», βγάζοντας στη φόρα με θάρρος και θεατρικό «ηρωισμό» όλη την ακαθαρσία
των επιτήδειων που λυμαίνονται, χρόνια τώρα τα εθνικά ταμεία και τις
συνειδήσεις εκείνων που πιστεύουν πως τα κατορθώματά τους δεν έχουν πάει
στράφι. Στο έργο, τον ρόλο του στρατηγού παίρνει μία από τις αγαπημένες
φιγούρες του συγγραφέα, η αειθαλής και αστείρευτα κωμική γιαγιά, το «σπαθί»
μετατρέπεται σε μαντήλι, αλλά αυτό που μένει ίδιο κι απαράλλαχτο είναι οι
πολιτικές και κοινωνικές παθογένειες που είναι βαθιά ριζωμένες στη νοοτροπία
και τη συνείδηση του Έλληνα, είτε τη βλέπει στο σινεμά του 1958 είτε στη
θεατρική σκηνή του 2023.
Λίγο πριν το γλυκόπικρο φινάλε, τα
αποκαλυπτήρια θα είναι διπλά: του αγάλματος προς τιμήν της ηλικιωμένης ηρωίδας
αφ’ ενός και του τυχοδιωκτισμού του φιδέμπορα πολιτικού αφ’ ετέρου. Με σεβασμό
στο παρελθόν που επαναλαμβάνεται τραγικά, η ομάδα πρόσφερε ένα έργο
ανατριχιαστικά επίκαιρο και διαχρονικό, με το γέλιο να καλύπτει επιδέξια την
στυφή γεύση που αφήνει η πάλη ενός ανθρώπου να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του
μεταξύ της Σκύλλας της ανηθικότητας και της Χάρυβδης της πατριδοκαπηλίας.
«…και τώρα τι κάνουμε;»
Ώρα έναρξης: 20.00
Αίθουσα Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης
Τους ρόλους μοιράζονται οι: Ηλίας Θωμάς,
Μαρία Λυκούρη, Αρετή Κουκουμή, Μαρία Θεοδωράκου, Σταματίνα Ασημαντώνη, Γιάννης
Τζίτζης, Γιώργος Μπήτρος
Σενάριο / σκηνοθεσία: Γιώργος Μπήτρος
Επιλογή μουσικής: Ανέστης Κορνέζος
Χρώματα σκηνικού: Νεκταρία Μπήτρου
Επιμέλεια αφίσας: Ματούλα Ρούσσου /
Γραφή Αίγινας
Φωτό: Ειρήνη
Κουνάδη
Του κ. Νίκου Μαρίνου από τη σελίδα τα εΝ οΙΚΟ
Ακόμα μιά
φορά η Θεατρική Ομάδα Κυψέλης μας παρουσίασε ένα έργο γραμμένο από τον
θετράνθρωπο Γιώργο Μπήτρο. Ένα έργο που ακουμπά την κοινωνία μας και αν
κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε Καριμπαλάκηδες, Πυροβολάκηδες και φυσικά πολλούς
Κουκουλήθρες. Το απολαύσαμε σκηνοθετημένο αριστοτεχνικά, με ερμηνείες άψογες
γεμάτες μπρίο και κέφι.
Όμορφα
σκηνικά που θυμίζουν το καθιστικό μας. Ένα καθιστικό μικροαστικού Ελληνικού
σπιτιού που δεν είναι πλούσιο μα ούτε και φτωχό. Η επιλογή μουσικής «κόλλαγε»
θαυμάσια με το κείμενο και τις καταστάσεις που έφερνε στο μυαλό μας.
Οι
συντελεστές στην χθεσινή παράσταση που παρακολούθησα στο ασφυκτικά γεμάτο και
φιλόξενο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης πρώτα απ’ όλα το διασκέδασαν οι ίδιοι και
κατάφεραν να περάσουν στο κοινό τη ζωντάνια που έρρεε ανάμεσα τους στη σκηνή.
Το κοινό καταδεκτικό, ευπρόσιτο διασκέδασε και ανταπέδωσε με ένα πολύ ζεστό
χειροκρότημα την όμορφη προσπάθεια τους.
Στην έξοδο υπήρχε κέρασμα με κρασάκι και γλυκό (φτιαγμένο από τα χέρια της μητέρας του… Λάμπρου Κουκουλήθρα (Ηλία Θωμά). Φυσικά η προσφορά της χθεσινής παράστασης εκτός από την πνευματική μας τέρψη έθρεψε και την καρδιά μας καθώς στην έξοδο βρίσκονταν το «κουτί» για την ενίσχυση του συσσιτίου του Λεουσείου Ιδρύματος.
Oi
συντελεστές:
Έπαιξαν οι: Ηλίας Θωμάς, Μαρία Λυκούρη, Αρετή Κουκουμή, Μαρία Θεοδωράκη,
Σταματίνα Ασημαντώνη, Γιάννης Τζίτζης και Γιώργος Μπήτρος.
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Γιώργος Μπήτρος
Επιλογή μουσικής: Ανέστης Κορνέζος
Χρώματα σκηνικού: Νεκταρία Μπήτρου
Επιμέλεια αφίσσας: Ματούλα Ρούσσου
Επιμέλεια μουσικής: Αργύρης Γρυπαίος
Μην το χάσετε στις δυο επόμενες παραστάσεις, Παρασκευή 7 και Σάββατο 8 Απριλίου
με ώρα έναρξης 20.00.
Συγχαρητήρια!
Νίκος Μαρίνος