Μια Παναγιά μικρή στην άκρη του βράχου, μετέωρη μεταξύ ουρανού και θάλασσας, γιορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής. Και στέκει εκεί δαρμένη από τα κύματα και αφροστόλιστη, λευκή και ανεμοδαρμένη, μοναχική και όμορφη.
Εμείς εδώ στην Αίγινα την ατενίζουμε με δυσκολία από αντίκρυ. Μας κρύβουν την ομορφιά και την παρουσία τους, τα ξάρτια και τα πανιά της αναψυχής. Όμως εκείνη είναι εκεί, να περιμένει κι εμάς, να διδάσκει την απλότητα και τη σιωπή.
Η παράδοση λέει πως ναυτικός την έκτισε ως τάμα για το καΐκι του που κινδύνευσε στην περιοχή μεταφέροντας κρασί. Την έκτισε με κρασί και πέτρες για να ευχαριστήσει την Παναγία.
Οι κάτοικοι των Μεθάνων την αγαπούν και την ευλαβούνται και πάνε στη χάρη της με κάθε είδους πλεούμενο.
Έτσι και φέτος.
Ευχαριστούμε το σεβαστό π. Χρυσοβαλάντη που μας τη θύμισε μέσα από αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες.
