Άγνωστος στους περισσότερους ο Άγιος Λεόντιος που εορτάζει στις 18 Ιουνίου και τιμάται ως ένας από τους τοπικούς Αγίους της Αίγινας. Το εκκλησάκι στη χάρη του βρίσκεται μέσα στα βουνά της Αίγινας, σε μια πανέμορφη γωνιά. Όμως ιδιαίτερα τιμάται η μνήμη του στην περιοχή του Λεοντίου της Κυψέλης όπου υπάρχει η εικόνα του στο μεγάλο ξωκλήσι του Αγίου Μηνά. 
Ένα ερημικό εκκλησάκι συναντά ο διαβάτης στο μικρό οροπέδιο στα νότια του μοναστηριού της Παναγίας της Χρυσολεόντισας.
Είναι το εκκλησάκι του Αγίου Λεοντίου που εορτάζει σήμερα 18 Ιουνίου και το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα από την μεγάλη σουβάλα - σπηλιά στην οποία στραγγίζουν τα νερά της βροχής. Η περιοχή λέγεται "μπουρδέχτης" από αυτόν το μεγάλο ομβροδέχτη που αναφέραμε. Η περιοχή είναι άγνωστη σε μεγάλη μερίδα Αιγινητών, φίλων και παραθεριστών του νησιού.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς και τους γεωλόγους στην περιοχή αυτή βρισκόταν ο κρατήρας του παλιού ηφαιστείου της Αίγινας.Στην περιοχή λοιπόν αυτή υπάρχει το μικρό εκκλησάκι το οποίο λειτουργείται από το μοναστήρι της Παναγίας. Επίσης εικόνα του Αγίου Λεοντίου υπάρχει στο ναΰδριο του Αγίου Μηνά στην Κυψέλη, όπου και πανηγυρίζει κάθε χρόνο στις 18 Ιουνίου.
Ο Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από την περιοχή της Κυψέλης στην Αίγινα. Διακρινόταν για το μεγαλοπρεπές και αγέρωχο παράστημα του και τη ρωμαλεότητα του. Σε νεαρή ηλικία κατετάγη στο στρατό και σε όλες τις μάχες επεδείκνυε μεγάλη γενναιότητα και ανδρεία. Γι' αυτές του τις αρετές προβιβάσθηκε γρήγορα σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα. Παρά τη γρήγορη εξέλιξή του και την υψηλή του θέση, συμπεριφερόταν με πολλή μετριοφροσύνη και τιμιότητα.
Όταν βρισκόταν στην Αφρική διδάχθηκε την χριστιανική πίστη, στην οποία η ευγενής και τίμια ψυχή του ανταποκρίθηκε με θέρμη. Άρχισε να κηρύττει το λόγο του Θεού στους υφισταμένους του και τούς στρατιώτες, όσα δε χρήματα κέρδιζε τα διέθετε για την ανακούφιση των πτωχών, των χηρών και των ορφανών.
Όταν βρισκόταν στην Αφρική διδάχθηκε την χριστιανική πίστη, στην οποία η ευγενής και τίμια ψυχή του ανταποκρίθηκε με θέρμη. Άρχισε να κηρύττει το λόγο του Θεού στους υφισταμένους του και τούς στρατιώτες, όσα δε χρήματα κέρδιζε τα διέθετε για την ανακούφιση των πτωχών, των χηρών και των ορφανών.
Η χριστομίμητη αυτή δραστηριότητά του γρήγορα απόδωσε εύχυμους καρπούς. Δύο συνάδελφοί του ο Υπάτιος (ή Υπάτος) και ο Θεόδουλος, πίστευσαν στο Χριστό και άρχισαν να ζουν με χριστιανική αγνότητα και άσκηση.Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο αφρικανός ηγεμόνας Αδριανός, προσπάθησε με διάφορες υποσχέσεις να τούς κάμει να αρνηθούν την πίστη τους. Γρήγορα κατάλαβε ότι οι Άγιοι παρέμεναν ακλόνητοι, ως γενναίοι στρατιώτες Ιησού Χριστού. Διέταξε λοιπόν τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο του Υπάτιου και Θεόδουλου, τον δε Λεόντιο μαστίγωσε μέχρι θανάτου. Έτσι με το τίμιο αίμα τους, επισφράγισαν την πίστη και την αγάπη τους στο Σωτήρα και Λυτρωτή τους και κέρδισαν τους αμαράντινους του μαρτυρίου στεφάνους.