Φωτογραφίες: Έφη Αξιώτη.
Τούτες οι φωτογραφίες έρχονται στο νου μου κάθε χρόνο τέτοιες μέρες καθώς ο τρύγος στα λίγα πια αμπέλια της Αίγινας λαμβάνει χώρα. Στο νησί που φημιζόταν για το μούστο και το κρασί του για πολλές δεκαετίες πριν την επέλαση της φιστικιάς.
Κι ενώ καλά - καλά δεν τέλειωσαν οι εργασίες της συγκομιδής του φιστικιού, αρχίζει ο τρύγος στα λίγα εναπομείναντα αμπέλια της Αίγινας. Σε ένα νησί όπου τα αμπέλια κυριαρχούσαν σε περιοχές όπως η Κυψέλη, το Βαθύ, οι Άγιοι, ο Ασώματος, ο Μεσαγρός.
Είναι γνωστή η παλιά εικόνα που συναντούσες στην Παναγίτσα, ή στον Άη Νικόλα στο λιμάνι με σειρές βαρελιών να πλένονται και να απολυμαίνονται με θαλασσινό νερό. Ήταν οι εποχές που τα βαρέλια ήταν πολλά στην Αίγινα, όχι μόνο στα σπίτια, αλλά και στις περίφημες μπακαλοταβέρνες του νησιού, όπου ο μούστος ψηνόταν και το καινούργιο κρασί έρεε στα ποτήρια των θαμώνων.
Οι εποχές άλλαξαν. Τα βαρέλια λιγόστεψαν. Κάποια αντικαταστάθηκαν από πλαστικά. Λίγοι όμως πιστοί στην παράδοση συνεχίζουν να διατηρούν στο κελάρι τους τα ξύλινα βαρέλια και να τα γεμίζουν με ντόπιο μούστο από τα λιγοστά αμπέλια του νησιού.
Έτσι και στου 'Κωλέτζη" στο Λεόντι όπου το κελάρι μοσχοβολά από τη μυρωδιά του ξύλου και του φρέσκου μούστου.
