Η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος πολλών Αιγινητών για τους παλαιούς σφουγγαράδες της Αίγινας, που είναι απόγονοι τους, συγγενείς ή απλά γνωστοί και φίλοι, έχει φέρει το φως πολλά πρόσωπα, συνθήκες, εικόνες και μνήμες από μια εποχή μακρινή που όμως χαρακτήρισε την κοινωνία της Αίγινας και συνέβαλε στην οικονομική πρόοδο του νησιού.
Οι σφουγγαράδες της Αίγινας και γενικότερα η σπογγαλιεία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας του νησιού που δυστυχώς για αρκετά χρόνια ήταν στην αφάνεια.
Τα ίχνη από τη ζωή και τη συμβολή των σφουγγαράδων μεγάλη και ευδιάκριτη ακόμα και σήμερα. Πολλές οι αναφορές, οι εκδηλώσεις και οι εκδόσεις τα τελευταία χρόνια για τους σφουγγαράδες.
Πολλοί επίσης έχουμε ξεχάσει ότι στην οικογένεια μας είχαμε παππού ή θείο βουτηχτή και σφουγγαρά.
Ένας από αυτούς ήταν ο Κωνσταντίνος Λορέντζος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη και ιδιαίτερα στην περιοχή της Καβουρόπετρας. Μέλος μιας μεγάλης οικογένειας με πολλά αδέλφια τον Αντώνη, το Δημήτρη, τη Μαρία, τη Μάρθα, την Αναστασία.
Η ζωή στην Αίγινα, αρχές του 20ου αιώνα πολύ δύσκολη και ο αγώνας για επιβίωση πολύ μεγάλος. Διάλεξε όπως και ο αδελφός του ο Δημήτρης να γίνουν βουτηχτές. Ο Κωνσταντίνος έφτιαξε οικογένεια με τη Στυλιανή Μπήτρου και απέκτησε τέσσερα παιδιά, τη Μαριάνθη, το Νίκο, το Γρηγόρη, την Κυριακή.
Ταξίδεψε με το εικονιζόμενο σφουγγαράδικο αρκετά και έφτασε μέχρι τον κόλπο της Βεγγάζης στη Λιβύη. Έφερε στο σπίτι του πολλά πράγματα από εκείνες τις περιοχές που τα παιδιά και τα εγγόνια του διατηρούν ακόμα.
Το 1956 καθώς με το σκάφος τους βρίσκονται κοντά στα Αντικύθηρα τους πλησιάζει το ωκεανογραφικό ερευνητικό σκάφος του Ζακ Υβ Κουστώ. Ο Κουστώ κινηματογραφεί το συνεργείο των σφουγγαράδων και την κατάδυση τους. Στην μικρή μήκους ταινία που μας έχει σωθεί αποτυπώνονται και καταγράφονται πολλά πρόσωπα, όπως ο Κωνσταντίνος Λορέντζος αλλά και ο Αντώνης Γρυπαίος (Κόκκορας) σε πολύ νεαρή ηλικία.
Με το τέλος της σπογγαλιείας στην Αίγινα, μεταφέρει την οικογένεια του στον Πειραιά. Γίνεται ναυτικός και μπαρκάρει. Τα τελευταία χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση του δούλεψε ως πολιτικό προσωπικό στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Ο Κωνσταντίνος Λορέντζος έφυγε από τη ζωή το 1976. Σύμφωνα με μαρτυρίες της συζύγου του μια φορά είχε "πιαστεί" - η νόσος των δυτών, αλλά γρήγορα το ξεπέρασε.
Σήμερα τον ξαναβλέπουμε 47 χρόνια μετά το θάνατο του να καπνίζει στην κουπαστή το τσιγάρο του μετά την αφαίρεση της στολής του βουτηχτή.
