Η φοβερή Ζηνοβία και οι θαμώνες του σινεμά της αναβιώνουν μέσα από
το έργο που θα παρουσιάσει για 3 παραστάσεις στο Πνευματικό Κέντρο
Κυψέλης, η Θεατρική Ομάδα Κυψέλης. την Κυριακή 4, το Σάββατο 10 και την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου και ώρα 20.00 μ.μ. .
Μια μεγάλη βουτιά στην σκοτεινή
αίθουσα του Αιγινήτικου σινεμά, στον κόσμο του σινεμά αλλά κυρίως στα
πρόσωπα, τους θεατές που τόσο αγάπησαν την έβδομη τέχνη και γέμιζαν τις
χειμωνιάτικες αίθουσες και τι καλοκαιρινές μάντρες.
Αδιαμφισβήτητη σταρ η ΖΗΝΟΒΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ το γένος ΜΠΗΤΡΟΥ, μια θρυλική φυσιογνωμία της
Αίγινας ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου
"ΑΦΑΙΑ".
Αυστηρή για κάποιους απρόσιτη,
επαναστάτρια, πρωτοπόρος ή εκκεντρική η ΖΗΝΟΒΙΑ ξεχώριζε στη μικρή κοινωνία της
Αίγινας όχι επειδή δούλευε αυτή, μια
γυναίκα έναν κινηματογράφο την εποχή εκείνη,
αλλά για το ντύσιμο, τις συνήθειες, τον
τρόπο ζωής της που δεν ήταν και τόσο
συνηθισμένος στην Αίγινα.
Από τον πατέρα της
κληρονόμησε το κτίριο του κινηματογράφου. Ο συχωρεμένος ο πατέρας
της το είχε αγοράσει και εκεί ήταν αποθήκη ξυλείας. Στην Κατοχή επιτάχθηκε το
κτίριο από τους Γερμανούς και μετά τον
πόλεμο λειτούργησε ως κινηματογράφος. Ως κινηματογράφος θα λειτουργήσει μέχρι
το 1982 και από το πανί του θα περάσουν όλοι οι μεγάλοι αστέρες του ξένου και ελληνικού κινηματογράφου, ενώ
στα καθίσματά του θα γελάσουν, θα
δακρύσουν και θα ονειρευτούν γενιές και γενιές Αιγινητών.
Το «Αφαία» ήταν ένα από τα τρία
χειμωνιάτικα σινεμά της Αίγινας μαζί με
τον Καποδίστρια που λειτουργούσε στην
αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου. Το 1969
ανοίγει το ΤΙΤΙΝΑ με περίπου 500 θέσεις,
πολύ μεγάλο για τα δεδομένα της Αίγινας. Και όμως όταν έπαιζε
ταινίες της Αλίκης οι ουρές του κόσμου ξεκινούσαν από τις σκάλες έβγαιναν έξω και έφταναν
μέχρι την πάνω γωνία του δρόμου.
Μεγάλες δόξες γνώρισε ο «σινεμάς» στην Αίγινα. Τον αγάπησαν οι
Αιγινήτες. Άλλωστε δεν υπήρχε κι άλλη διασκέδαση τότε στην Αίγινα. Μόλις
τέλειωναν τη δουλειά τους οι άνθρωποι έμπαιναν στη σκοτεινή
αίθουσα της Ζηνοβίας για να ξεσκάσουν.
Να δουν το Χατζηχρήστο, το Σταυρίδη, τον
Ηλιόπουλο, το Βέγγο, το Βουτσά, ή τους σκληρούς
του σινεμά τον Κούρκουλο, τον
Καζάκο, το Φούντα, τον Καλογήρου, τον Ανέστη Βλάχο. Ενώ οι γυναίκες στις απογευματινές τα Σαββατοκύριακα
περίμεναν πότε θα παίξει τη Βασιλειάδου στη «Κυρά μας τη μαμή» ή τη Βλαχοπούλου
στη «Σαραντάρα», να ονειρευτούν με την Αλίκη στη «Νεράιδια και το Παλικάρι», να
αντιγράψουν τα συνολάκια της Λάσκαρη,
της Ναθαναήλ, της Κοντού της Χρονοπούλου.
Αλλά και το καλοκαίρι μη νομίζετε, πάλι στο σινεμά έτρεχαν. Και
είχε πολλά θερινά σινεμά τότε το νησί, το «Γλάρο», το «Ακρογιάλι», το
«Άνεσις», το «Ολύμπια» αλλά και στη
Σουβάλα, στην Αγία Μαρίνα, στην Πέρδικα.
Η φωτογραφία με το αυτοκίνητο προέρχεται από το αρχείο του Φ.Βουλγαράκη που δημοσιεύτηκε στη σελίδα: "Αίγινα παλιές φωτογραφίες" στο Fb.
