Στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας.
Καθισμένος στα καθίσματα του Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας ή στην αυλή του Κυβερνείου με νηφαλιότητα, σιγουριά, γνώση, πηγαίο ταλέντο, εμπειρία, λεπτότητα, ευγένεια και ευαισθησία σχεδίαζε και ρύθμιζε τους φωτισμούς σε κάθε παράσταση που κλήθηκε να υπηρετήσει στην Αίγινα. Από τις παραστάσεις του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας "Ι.Καποδίστριας" έως την τελευταία από το Σύλλογο των Φ'ιλων του Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας, μοναδικός σκοπός της δουλειάς του το άρτιο αποτέλεσμα και ο φωτισμός των ηθοποιών του.
Με μεγάλη παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο και το Θέατρο ο Συράκος Δάναλης μέσα από τους προβολείς του μας μετέδωσε όψεις και πτυχές της τέχνης του και της πολύχρονης δουλειάς του.
Η παρουσία του αλλά κυρίως η συμβολή του στα Θεατρικά και καλλιτεχνικά δρώμενα της Αίγινας κρίνεται ως καίρια και σημαντική.
Στιγμιότυπα από το "Τριαντάφυλλο στο στήθος" του Τ. Ουίλλιαμς.
"Φιλουμένα Μαρτουράνο" του Ε.Ν. Φίλιππο στο Δημοτικό Θέατρο Αίγινας
"Καλησπέρα κύριε Τσέχωφ" στην αυλή του Κυβερνείου.
"Ο πρίσκιπας της γομολάστιχας" στο Δημοτικό Θέατρο Αίγινας.
"Ο κατά φαντασίαν ασθενής" του Μολιέρου στο Δημοτικό Θέατρο Αίγινας. 
"Στέλλα Βιολάντη" στο Δημοτικό Θέατρο Αίγινας.
"Με δύναμη από την Κηφισιά" στο Δημοτικό Θέατρο Αίγινας.
Από την τελευταία του δουλειά στο έργο: "Επείγοντα περιστατικά" του Αρκά.
Ένα σύντομο βιογραφικό του:
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη συνοικία
της Κυψέλης, ενώ οι γονείς του ήταν από την Κεφαλονιά. Κατά την διάρκεια της Κατοχής
οργανώθηκε στις τάξεις της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ). Σε
ηλικία 18 ετών εργάστηκε περιστασιακά σε ένα κινηματογραφικό συνεργείο,
αργότερα όμως μετέβη στο Μπέργκαμο της Ιταλίας, όπου σπούδασε υφαντουργική.
Επέστρεψε στην Ελλάδα εξαιτίας των οικονομικών μέτρων του Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη
και της Κυβέρνησης Παπάγου. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε και
πάλι, πιο ενεργά πλέον, με τον κινηματογράφο.
Οι πρώτες του δουλειές, που τον καθιέρωσαν στον
χώρο της φωτογραφίας του κινηματογράφου, ήταν οι ταινίες του Τάκη Κανελλόπουλου
Εκδρομή, Παρένθεση και Ουρανός όσον αφορά τον ήχο.
Συνεργάστηκε ακόμη με τους σκηνοθέτες Ντίνο Κατσουρίδη, Σωκράτη Καψάσκη, Ορέστη
Λάσκο, Ντίμη Δαδήρα και Κούνδουρο.
Καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους
διευθυντές φωτογραφίας στην Ελλάδα επενδύοντας 80 ταινίες μεγάλου μήκους και
περίπου 1000 ντοκιμαντέρ. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά του έργα ήταν το Κιέριον με τον Δήμο Θέο, Με τη λάμψη στα μάτια με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και Τραγούδια της φωτιάς με τον Νίκο
Κούνδουρο. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, και πιο
συγκεκριμένα στην εκπομπή Η ΕΡΤ στην Βόρειο Ελλάδα καθώς και στο Μουσικό
Οδοιπορικό με τη Δόμνα Σαμίου, αλλά και σε τηλεοπτικές σειρές.
Για το έργο του βραβεύθηκε τρεις φορές στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Πιο συγκεκριμένα, το 1966 με το βραβείο Καλύτερης
Φωτογραφίας στην ταινία Εκδρομή και το 1968 για τις ταινίες Παρένθεση
και Το κανόνι και τ' αηδόνι.[4]
Ήταν νυμφευμένος με την ηθοποιό Άννα Γεράλη και από το
2005 έμεναν στην Αίγινα, όπου επιμελήθηκε τον φωτισμό σε πολλές παραστάσεις που
πραγματοποιήθηκαν στο Δημοτικό Θέατρο του νησιού, σε σκηνοθεσία της Άννας Γεραλή. Ακόμη, κατά τα τελευταία
χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και την κατασκευή έργων
μικροναυπηγικής από ξύλο, πραγματοποιώντας και ατομικές εκθέσεις, με την
τελευταία να λαμβάνει χώρα τον Ιούλιο του 2015.[3]