Πριν πολλά χρόνια γνώρισα ένα παιδί που κοίταζε τα άστρα. Τα μέτραγε, τα ξανα-μέτραγε αλλά πάντα κάτι του έλειπε. Σαν κάτι να μην έβρισκε. Πέρασε πολλές νύχτες εδώ στην Αίγινα μετρώντας τα αστέρια και ονειρευόταν κάποια στιγμή να βρει και το δικό του αστέρι εκεί ψηλά, να φωτίζει το νησί του, το χωριό του τα αγαπημένα πρόσωπα τους φίλους και συμμαθητές του.Ψάχνοντας να βρει χώρο ανάμεσα στα αστέρια άρχισε δειλά - δειλά να ακροβατεί στις σκηνές. Να κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στο σανίδι του σχολείου και όπου αλλού έβρισκε πρόσφορο σανίδι. Και σύντομα κατάλαβε ότι το σανίδι τον σηκώνει, τον δέχεται, τον αποζητά. Τότε άρχισε να μεταμφιέζεται, να ντύνεται, να χορεύει, να τραγουδά, να απαγγέλει και να ενσαρκώνει ρόλους.
Αυτό το παιδί το λένε Βαγγέλη. Και γρήγορα το έμαθαν όλοι στην Αίγινα. Και τον αγάπησαν, γιατί ήταν και είναι αληθινός, ειλικρινής και τίμιος σε αυτό που κάνει. Μα πάνω από όλα γιατί αμέσως κατάλαβαν ότι αυτό που κάνει το αγαπά και το κάνει με πάθος.
Γρήγορα άνοιξε τα φτερά του και από τη μικρή σκηνή του 2ου Γυμνασίου και του Πνευματικού Κέντρου στην Κυψέλη, ανέβηκε στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου συμμετέχοντας σε παραστάσεις της ομάδας του Λυκείου ή του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας.
Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι. Σπούδασε την υποκριτική τέχνη. Πάλεψε, δούλεψε, βούτηξε στα βαθιά. Και να που απόψε το αστέρι εκείνο που έψαχνε από μικρός στην Αίγινα θα λάμψει πάνω από την Αργολική γή. Όταν τα φώτα απόψε θα σβήνουν στις κερκίδες του Αργολικού Θεάτρου ένα μικρό νούτσικο αστεράκι "θρασύτατο" αλλά χαριτωμένο θα παίζει ανάμεσα σε μεγάλους και καταξιωμένους ηθοποιούς, δίπλα στην Λυδία Κονιόρδου, τη Λήδα Πρωτοψάλτη, τον Νίκο Κουρή, το Θέμη Πάνου.
Θα αστράφτει στο χορό, στον "Ιππόλυτο".
Και το αστέρι αυτό θα είναι του Βαγγέλη του Πιτσιλού.
Βαγγέλη απόψε είμαστε νοερά κοντά σου. Σε συνοδεύουν οι ευχές των ανθρώπων του νησιού σου που σε πίστεψαν και σε αγάπησαν.
Καλή παράσταση μικρό μου αστέρι.
