Δεν πρόκειται για σύνθημα στον τοίχο. Δεν είναι προτροπή. Είναι αποχαιρετισμός. Έτσι θέλησαν να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο τους καθηγητή κ. Δημήτρη Νικολόπουλο οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Αίγινας στα μέσα Ιουνίου, όταν τέλειωσαν οι εξετάσεις.
Αξιοσέβαστος και αγαπημένος συνάδελφος, βαθύς γνώστης των φιλολογικών γραμμάτων, δεινός ομιλητής, συγγραφέας, ακριβής ερμηνευτής των κειμένων, συνειδητά πολιτικοποιημένος, αγωνιστής, διακριτικός, συναδελφικός, επιεικής με τους μαθητές του, κοινωνικός, προσηνής μα πάνω από όλα ευγενής.
Τελικά είχαν δίκιο κάποιοι που παλαιότερα έλεγαν πως η Αίγινα είχε και έχει καλούς εκπαιδευτικούς. Στο πρόσωπο, το έργο, το ύφος, στη δράση και στην πολιτεία του κ. Νικολόπουλου αυτό επαληθεύεται.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε και να αναφέρουμε πολλά για τον Δημήτρη Νικολόπουλο. Είναι όμως νωρίς. Γιατί κρίνουμε πως απαλλαγμένος από την καθημερινότητα του σχολείου θα περάσει στην πολιτική- κονωνική και πολιτιστική δράση. Έχει πολλά να προσφέρει στην κοινωνία και στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου.
Περιμένουμε λοιπόν....
Μέχρι τότε ας αρκεστούμε στην ανεπανάληπτη φωτογραφία από εκδρομή του 1ου Γυμνασίου στη Θράκη, όπου ο απερχόμενος εκπαιδευτικός αποχαιρετά τα πλήθη σε μια ξέγνοιαστη στιγμή με θριαμβευτικό ύφος ως άλλος Οκταβιανός όταν επέστρεφε νικητής και τροπαιούχος μετά την ναυμαχία στο Άκτιο όπου κατετρόπωσε τον Αντώνιο.
Το γράφουμε αυτό γιατί εκτός όλων των άλλων ο Δημήτρης έχει χιούμορ.
Ευχαριστούμε Δημήτρη.