Ιούλιος ο αλωνάρης μήνας

    Η ευχή που δέσποζε τέτοιες μέρες  στις συζητήσεις μέχρι πέρσι τέτοια εποχή ήταν "καλό καλοκαίρι" ... "καλές διακοπές". Ήταν διάχυτη παντού η χαρά  του επερχόμενου καλοκαιριού και των διακοπών. Ήταν διάχυτη  η προσδοκία μιας εποχής ξένοιαστης και απαλλαγμένης από άγχος, σκοτούρες, πολύ δουλειά. Σε αυτό βοηθούσε βέβαια  και  η καλοκαιρία και οι υψηλές θερμοκρασίες.

    Φέτος  ο καιρός είναι αναποφάσιστος  και αυτός ο ίδιος. Μπόρες, ψύχρες, καταιγίδες  μέσα σε έναν Ιούνιο που θα μας μείνει από κάθε άποψη αξέχαστος.

    Οι ελπίδες μας  είναι στον Ιούλιο. Έναν αγαπημένο μήνα   του χρόνου  που είναι πραγματικά ο πρίγκηπας του καλοκαιριού, ενώ ο επόμενος ο Αύγουστος αποκαλείται ο βασιλιάς. Μετά το θεριστή, σειρά έχει ο "αλωνάρης" μήνας ο Ιούλιος, όπου κατά παράδοση οι αγρότες πέρναγαν το μεγαλύτερο μέρος του μήνα στα αλώνια, όπου αλώνιζαν και ξανέμιζαν τον καρπό τους. Με τα αλώνια ήταν συνδεδεμένη η ζωή των αγροτών, τα οποία χρησιμοποιούσαν και για άλλες γεωργικές ασχολίες. Σήμερα ο ερχομός του Ιούλη σηματοδοτεί και την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών. Όμως ας προσθέσουμε κι άλλες χρήσιμες πληροφορίες για το μήνα αυτό.
     Ιούλος στα ελληνικά ονομάζεται το πρώτο χνούδι που φαίνεται στα μάγουλα των αγοριών. Είναι ο ενδέκατος μήνας κατά το Εκκλησιαστικό ημερολόγιο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, και ο πέμπτος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Quintilis(Πέμπτος).
     Λέγεται και Άι - Λιάτης (γιατί στις 20 γιορτάζουμε τον Προφήτη Ηλία).Σύμφωνα, πάντως, με τα έθιμα του αλωνισμού δεν κάνει να έρθει στο αλώνι γυναίκα με ρόκα γνέθοντας γιατί «είναι ξωτικιά και διώχνει τον άνεμο και δεν μπορούν να ανεμίσουν (λιχνίσουν)». Πολλά από τα έθιμα αυτά προέρχονται μάλιστα από τα αρχαιοελληνικά Θαλύσια, προς τιμήν της Δήμητρας.