Η επιγραφή πάνω στο Σταυρό μαρτυρούσε το λόγο της καταδίκης του εσταυρωμένου. Όποιος περνούσε από τον τόπο της σταύρωσης μάθαινε με αυτόν τον τρόπο για ποιό λόγο καταδικάστηκε ο σταυρωμένος. Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρέθηκε ο Ιησούς.
Η επιγραφή γραφόταν σε τρεις γλώσσες: στη γλώσσα του τόπου όπου γινόταν η Σταύρωση, άρα εδώ στα Εβραϊκά, στη επίσημη γλώσσα του κράτους δηλαδή στα Λατινικά και τέλος στη γλώσσα που μιλούσαν οι περισσότεροι κάτοικοι της Αυτοκρατορίας - την παγκόσμια εκείνη την εποχή - δηλαδή τα Ελληνικά.
Στο Σταυρό του Χριστού θα δούμε δύο εκδοχές: Α) Ι.Ν.Β.Ι. δηλαδή "Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων" και Β) ο "Βασιλεύς της δόξης". Και οι δύο αυτές φράσεις μαρτυρούν το λόγο της θανατικής καταδίκης. Ότι αποκάλεσε τον εαυτό του Βασιλιά.
Αυτές οι τρεις γλώσσες, τα Εβραϊκά, τα Λατινικά και τα Ελληνικά είναι οι τρεις γλώσσες της Βίβλου. Για πολλούς αιώνες δεν επιτρεπόταν να μεταφραστούν τα βιβλία της Αγίας Γραφής, Παλαιάς και Καινής Διαθήκης σε άλλες γλώσσες. Αντίληψη που επικράτησε στη Δύση και έφερε μεγάλες δυσκολίες στο έργο της Ιεραποστολής. Δύο ιεραπόστολοι που "έσπασαν" αυτόν τον κανόνα ήταν οι Κύριλλος και Μεθόδιος που μετέφρασαν τα Λειτουργικά βιβλία στα Σλαβικά και γι' αυτό εκλήθησαν σε απολογία από τον Πάπα Ρώμης.
Σήμερα αυτός ο περιορισμός δεν ισχύει.
Ο θάνατος πάνω στον Σταυρό ήταν επώδυνος αργός και βασανιστικός. Η στιγμή του θανάτου ερχόταν σε 12 ή 24 ή 36 ώρες μετά τη Σταύρωση, ανάλογα με τις αντοχές, την κράση του καταδικασμένου. Όλο αυτό το διάστημα ο όχλος περνούσε από εκεί και ελεεινολογούσε τον καταδικασμένο στο Σταυρό.Τα νεκρά σώματα έμεναν για μέρες κρεμασμένα πάνω στους σταυρούς και δεν επιτρεπόταν η απόδοση νεκρικών εθίμων. Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία κατόρθωσε λόγω της θέσης του να σπάσει αυτόν τον κανόνα και να ζητήσει από τον Πόντιο Πιλάτο την άδεια να κατεβάσει το νεκρό σώμα του Ιησού.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες ο θάνατος πάνω στο Σταυρό ερχόταν από τη δυσκολία της αναπνοής. Δεν γινόταν σωστά η κυκλοφορία του αίματος και ο καταδικασμένος αντιμετώπιζε πρόβλημα στην αναπνοή του και λόγω του βάρους του σώματος του που κρεμόταν προς τα εμπρός, κάτι που δυσκόλευε τη λειτουργία της καρδιάς. Επίσης ένα άλλο πρόσθετο στοιχείο ήταν ότι τα καρφιά τα έμπηγαν στους καρπούς των χεριών για να αντέξουν περισσότερο το βάρος του σώματος. Επιπρόσθετα έδεναν τα χέρια με σχοινιά πάνω στο Σταυρό για να βραδύνουν την ώρα του θανάτου.