Σεπτέμβριος. Ο μήνας που στο νησί κυκλοφορούν πολλά εγκαταλελειμμένα, πεινασμένα, διψασμένα ζώα. Είναι όσα τα αφεντικά τους τα "παράτησαν" φεύγοντας από το νησί. Ζούσαν μέχρι χθες σε σπίτι, απολάμβαναν τα χάδια τους, είχαν το καθημερινό τους φαγητό, τη φροντίδα που τους αναλογούσε. Είχαν στέγη. Τώρα ψάχνουν σε σκουπίδια, σε αυλές σπιτιών, σε χωράφια. Είναι σκυλιά και γάτες που με την πρώτη εικόνα καταλαβαίνεις ότι είχαν μια καλή ζωή μέχρι τώρα. Τώρα αναζητούν στέγη, ένα καινούργιο χάδι και λίγη τροφή.
Πάντα μετά τις διακοπές του Πάσχα αλλά κυρίως το Σεπτέμβριο παρατηρείται αυτό το φαινόμενο των νέων αδέσποτων και άστεγων ζώων.
Κι αν αυτό συμβαίνει με τα ζώα που εγκαταλείπουν οι γιαλαντζί ζωόφιλοι, το χειρότερο παρατηρείται με την εκδίκηση και το μίσος απέναντι στα ζώα του γείτονα μας. Οι φόλες σε γάτες και σκύλους, η κακοποίηση ζώων και εν τέλει η θανάτωσή τους μαρτυρεί με το χειρότερο τρόπο ότι ακόμα σε αυτή τη χώρα το ζητούμενο είναι ο πολιτισμός.
Το σημείωμα αυτό γράφεται ύστερα από την είδηση της κατακρεούργησης ενός σκύλου στο Λιβάδι. Οι λόγοι άγνωστοι, όπως και τα κίνητρα. Οι υπάνθρωποι και ελεεινοί κτύπησαν για άλλη μια φορά και παραμένουν ως άνανδροι ατιμώρητοι για να συνεχίσουν το "θεάρεστο" έργο τους.
Τα παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών και ενεργειών δυστυχώς είναι πολλά στην Αίγινα και όσοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν θεωρούνται γραφικοί ή παράξενοι και διαφορετικοί. Ενώ όσοι παράνομα οπλοφορούν θεωρούνται σωστοί!!!
Λυπούμαστε πολύ για αυτό το ζώο που όσο ζούσε ήταν ο "φύλακας άγγελος" της κυρίας Νίκης της γιαγιάς του Παντελή Εμμανουήλ.
Όπως λυπούμαστε για το γεγονός ότι ζουν και κυκλοφορούν ανάμεσά μας τέτοια ανθρωποειδή.
Όσον αφορά την πρώτη φωτογραφία που αναδεικνύει το μεγαλείο και την ευγνωμοσύνη της ανθρώπινης ψυχής απέναντι στη φύση, προέρχεται από τις τελευταίες φωτιές στην Αττική τον προηγούμενο Αύγουστο. Ο άνθρωπος που προστατεύει την πανίδα και επιτελεί στον άριστο βαθμό το καθήκον του. Αυτό της προστασίας της φύσης. Του σπιτιού του.