Τώρα που τα φώτα της μεγάλης γιορτής έσβησαν είναι καιρός να αναλογιστούμε πως μπορούμε να αναβαθμίσουμε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις μας με τη δημιουργία σημείων που θα αναδεικνύουν την ιστορία, την πορεία, την εξέλιξη, τη φυσιογνωμία του τόπου μας με κεντρικό άξονα την παραγωγή του φιστικιού.
Ήδη σε πολλές περιοχές της Ελλάδας η συνεργασία πολλών φορέων έχει ευδοκιμήσει στην κατεύθυνση δημιουργίας μουσείων (Λαογραφικά Μουσεία) ή τόπων όπου ο επισκέπτης μπορεί να έχει μια πλήρη γνώση του τοπικού προϊόντος. Πέρα από την εμπορική έκθεση ή την παρουσίαση του προιόντος και των νέων γαστρονομικών ιδεών και τάσεων, ο επισκέπτης σε ένα φεστιβάλ που έχει ως κεντρικό άξονα την παρουσίαση της νέας σοδειάς, έχει τη δυνατότητα λοιπόν να πληροφορηθεί για τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου, την καθημερινότητα, τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους, τον παλαιό τρόπο ζωής.
Πολλά μέρη της πατρίδας μας αρκούνται στην οργάνωση παρόμοιων Φεστιβάλ όπως η Επίδαυρος με την εμπορική έκθεση της κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Επιδαύρου, το Κρανίδι με το Φεστιβάλ Ροδιού κ. αλ.
Πέρα από τα Φεστιβάλ και τις ανάλογες γιορτές υπάρχουν τόποι όπου μεγάλοι Όμιλοι ή Μορφωτικά Ιδρύματα Τραπεζών έχουν αγκαλιάσει τον πρωτογενή τομέα και έχουν εγκαινιάσει σύγχρονα Μουσεία μέσα από τα οποία αναδεικνύεται η ιστορία και ο πολιτισμός του κάθε τόπου.
Ηχηρά παραδείγματα τα Μουσεία Ελιάς στη Σπάρτη, το Μουσείο Κεραμοποιΐας στο Βόλο, το αντίστοιχο μουσείο Μαστίχας στη Χίο, το Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα. Το Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς λειτουργεί ανάλογα Μουσεία στα Ιωάννινα, στη Στυμφαλία, στο Σουφλί, στη Λέσβο, στην Τήνο, αξιοποιώντας παλαιά κτίσματα, αναβαθμίζοντάς τα δίνοντας νέα πνοή και ζωή σε χώρους εγκαταλελειμένους, μετατρέποντάς του σε πολυχώρους πολιτισμού και σύγχρονης έκφρασης.
Στην Αίγινα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε έναν ανάλογο χώρο όπου θα παρουσιάζεται η ιστορία της Φιστικιάς στο νησί, από τη στιγμή του ερχομού της, τις πρώτες καλλιέργειες, το δυνάμωμα της παραγωγής και την ακμή της, τους πρώτους μικροπωλητές, τη σημερινή κατάσταση αλλά και τα προβλήματα του δέντρου σήμερα. Η δημιουργία ενός χώρου - σημείου αναφοράς της φιστικιάς θα δρομολογήσει και τη λειτουργία σεμιναρίων όλη τη διάρκεια του έτους καθώς και τη συγκέντρωση έντυπου χρήσιμου υλικού για τους καλλιεργητές. Πέρα από αυτά θα δημιουργηθεί άλλος ένας χώρος για επισκέψεις καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και θα τονωθεί το ενδιαφέρον για την καλλιέργεια του φιστικιού.
Ήδη υπάρχει πλούσιο υλικό το οποίο και είχε εκτεθεί στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας στα δύο πρώτα Φεστιβάλ Φιστικιού. Υπάρχουν ακόμα και υπέροχες φωτογραφίες από τις πρώτες καλλιέργεις ή και φωτογραφίες του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη κάτω από τις φιστικιές. Ακόμα παλιά εργαλεία και μηχανές ή οι πρώτες συνταγές με φιστίκι, άρθρα και μελέτες σε περιοδικά και εφημερίδες.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να συγκεντρωθούν αυτά τα πράγματα. Αρκεί να υπάρξει διάθεση για συλλογική δουλειά, επιμονή και στόχος. Και τότε θα φανούν αρωγοί σε αυτήν την προσπάθεια πολλοί ντόπιοι και φίλοι της Αίγινας. Χώροι υπάρχουν , αρκεί όλοι μας να συμβάλουμε θετικά.
Ας ξεκινήσει λοιπόν ένας γόνιμος διάλογος για τη δημιουργία ενός Μουσείου Φιστικιάς. Νομίζουμε πως ο καιρός είναι κατάλληλος. Γιατί όχι;
Γιώργος Μπήτρος.