Ήταν πάντα εκεί. Μέσα στην παρέα. Πρωτοπόρος και συναγωνιστής. Ακούραστος αλλά αθόρυβος. Διακριτικός και απόλυτα ευγενής. Σιωπηλός και αξιοπρεπής. Χαμογελαστός και σοβαρός. Ήταν η σιγουριά της ομάδας, ο στενός συνεργάτης, δραστήριος, αποτελεσματικός και δυνατός.
Αυτός ήταν ο Νεκτάριος Στρατηγός που σήμερα μας οδήγησε στην ανάγκη να ανοίξουμε τα άλμπουμ της μνήμης και να σκαλίσουμε θύμησες, στιγμές, λόγια και εικόνες από μια παλιά βιοτή.
Είναι κάποιοι άνθρωποι τελικά που το πέρασμα τους είναι τόσο αθόρυβο αλλά συνταρακτικά δυνατό. Γιατί η ταπείνωση, το ήθος, η σεμνότητα τους σε καθηλώνουν. Σε τρομάζουν, σε τραντάζουν, σε διδάσκουν. Ναι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και όταν μάλιστα είναι νέοι, αφήνεσαι στην αύρα τους και υποκλίνεσαι.
Και ο Νεκτάριος ήταν πάντα ανάμεσα μας. Στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως στον Τούρλο, στα Κατηχητικά, στις γιορτές, στις εκδηλώσεις, σε αγώνες, στο Κέντρο Νεότητος της Αίγινας, στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως στον Πόρο αλλά και στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Ιλίου τα τελευταία χρόνια. Ένας ανιδιοτελής διάκονος, ένα υπεύθυνο στέλεχος, ένας ανύσταχτος εργάτης.
Υπηρέτησε με ζήλο, με πνεύμα θυσίας και αυταπάρνηση την ενορία του, στις Κατασκηνώσεις. Διακρίθηκε στο σχολείο του, αρίστευσε ενώ κατόρθωσε να σπουδάσει συνεχίζοντας την καλή παράδοση των μεγαλύτερων αδελφών του.
Έζησε και μεγάλωσε στην αγκαλιά της καλής οικογένειας του, εργάστηκε κοντά στον πατέρα του και στα αδέλφια του και έζησε αξιοπρεπώς και αγόγγυστα την περιπέτεια της υγείας του. Δοκιμάστηκε από την αρρώστια αλλά στάθηκε ορθός χάρη στην ακλόνητη πίστη στο Θεό του.
Η απώλεια του συγκλονίζει την Αίγινα και ιδιαίτερα όλους εκείνους που τον γνώρισαν και τον έζησαν από κοντά.
Η μνήμη του θα παραμείνει αιώνια και η ζωή του θα διδάσκει ήθος και αξιοπρέπεια.
