Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος που τύχη αγαθή οδήγησε να τον συναντήσω τελευταία φορά το 2010 στις Δημοτικές εκλογές δεν συγκαταλέγεται πλέον στους φίλους της 'Οδού Αιγίνης"
Μπαίνοντας μέσα στη σχολική αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου Κυψέλης Αίγινας, ο Δικαστικός αντιπρόσωπος βάλθηκε να με ρωτά επίμονα, αν τον γνωρίζω, αν τον θυμάμαι. Φυσικά και δεν τον αναγνώρισα. Είχα να τον δω από τη μακρινή δεκαετία του '80. Ήταν ο Κώστας Αναγνωστόπουλος!
Ο Κώστας υπήρξε για πολλά χρόνια στέλεχος της Μητρόπολης Πειραιά, κατηχητής στον Άγιο Βασίλειο Πειραιά, μέλος της τρομερής χορωδίας και ορχήστρας τότε της Φοιτητικής Εκκλησιαστικής Δράσης με την οποία είχαμε οργώσει όλη την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες σε Πνευματικά Κέντρα και σε δημοτικές αίθουσες. Ζωντανός άνθρωπος, δραστήριος, πάντα χαμογελαστός, πάντα διαθέσιμος να προσφέρει, άνθρωπος της διακονίας, αλληλέγγυος, αυθόρμητος, και πολύ προσιτός. Εκατοντάδες χιλιόμετρα διανύσαμε σε εκδρομές και εξορμήσεις μέχρι που ο καθένας τράβηξε το δρόμο του.
Και τον συνάντησα ξανά εκείνη την Κυριακή του Οκτώβρη του 2010. Και στήσαμε ένα μικρό πανηγύρι αναμνήσεων. Την επόμενη Κυριακή στις επαναληπτικές εκλογές συναντηθήκαμε ξανά. Και πάλι οι αναμνήσεις έστησαν χορό. Από εκείνη τη συνάντηση ακολούθησε μια διαδικτυακή επικοινωνία μέσα από την παρούσα σελίδα.
Νικημένος από τη μάστιγα της πανδημίας αφήνει σε όλους μας πολύ όμορφες νεανικές και ξέγνοιαστες αναμνήσεις.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Ευχαριστούμε τον αρχιμ. Καλλίνικο Μαυρολέων για την επιβεβαίωση της θλιβερής είδησης και το πλούσιο αρχειακό φωτογραφικό υλικό.
