"Φυτεύουμε κίτρινους κρόκους για να θυμόμαστε τα ενάμιση εκατομμύριο Εβραιόπουλα και τα χιλιάδες άλλα παιδιά που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα"
Ένα διαφορετικό σχολικό πρόγραμμα ξεκίνησε σε καιρό καραντίνας να εφαρμόζεται στον κήπο του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με υπεύθυνη καθηγήτρια τη φιλόλογο κ. Ρόδη Λεμονιά. Οι πρώτοι σπόροι φυτεύτηκαν πέρσι τον Φεβρουάριο - εν μέσω καραντίνας - στον κήπο του σχολείου από την κ. Λ. Ρόδη και τον Μάιο είδαμε τα πρώτα κρινάκια.
Φέτος, νωρίτερα από πέρσι, τα κρινάκια "έσκασαν μύτη" στον κήπο μας θυμίζοντας μας την περσινή μας δράση.
Γιατί φυτεύουμε κίτρινους κρόκους.
Φυτεύουμε κίτρινους κρόκους για να θυμόμαστε τα ενάμιση εκατομμύριο Εβραιόπουλα και τα χιλιάδες άλλα παιδιά που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα. Το κίτρινο χρώμα των λουλουδιών μας υπενθυμίζει τα κίτρινα αστέρια τα οποία ήταν αναγκασμένοι να φορούν οι Εβραίοι υπό τη ναζιστική κυριαρχία. Τα λουλούδια μας υπενθυμίζουν όλα τα παιδιά που χάθηκαν.
Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά δολοφονήθηκαν από τους Ναζί, αλλά και πολλά επιβίωσαν. Τα περισσότερα από αυτά είναι πλέον παππούδες σήμερα. Κληροδότησαν τις ιστορίες τους στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Οι ιστορίες τους δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ. Πρέπει και εμείς να τις λέμε στα δικά μας παιδιά.
Όταν οι κρόκοι ανθίζουν στην αρχή της άνοιξης, θυμόμαστε τα παιδιά που πέθαναν. Αλλά τα όμορφα λουλούδια μας υπενθυμίζουν επίσης ότι, ακόμη και μετά από τα πιo φριχτά γεγονότα, αρχίζει ξανά μια νέα ζωή και μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα από πριν.
Τα λουλούδια μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχει ακόμη ομορφιά στον κόσμο και ελπίδα για το μέλλον μας. Το να φυτεύουμε τα λουλούδια είναι θλιβερό,αλλά και ελπιδοφόρο.
Τελικά ελπίζουμε ότι παιδιά από ολόκληρο τον κόσμο θα φυτέψουν κίτρινους κρόκους στη μνήμη όλων των παιδιών που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα.
