Σπίτια παλιά, κτίσματα γεμάτα μαστοριά από χέρια απλών λαϊκών δουλευτάδων της πέτρας, στέκουν αγέρωχα σε πείσμα των καιρών και της εγκατάλειψης τους από τους ιδιοκτήτες τους.
Κάποια απλά στην αρχιτεκτονική τους γραμμή, κάποια άλλα περίτεχνα και μοναδικά περιμένουν τον τολμηρό αγοραστή να τα αποκαταστήσει και να τα αναδείξει.
Είναι κτίσματα γεμάτα ζωή. Χώροι που οι άνθρωποι έζησαν, δημιούργησαν ζωή και η αύρα εκείνη υπάρχει ακόμη. Κουβαλούν ακόμα τα σημάδια της προηγούμενης τους ζωής, ακόμα κι αν λεηλατήθηκαν ή καταστράφηκε ένα μέρος τους, ή κάποιοι επιτήδειοι αφαίρεσαν τα γωνιακά τους πουριά ή άλλα στελέχη τους για να τα χρησιμοποιήσουν σε σημερινές οικοδομές.
Μια ολόκληρη εποχή, ένας παλαιός τρόπος ζωής μέσα στα ντουβάρια, στις αυλές, στα παράσπιτα για τα οικόσιτα ζώα, στα μικρά αποθηκάκια και στα βοηθητικά κτίσματα.
Η παλιά Αίγινα. Η μικροκλίμακα των ανθρώπων της θάλασσας, του αγρού και του βουνού.
