Μπορεί η φωτογραφία από το λιμανάκι της Σουβάλας να είναι μαυρόασπρη, φορτώνει όμως τη διάθεσή μας με πολύ νοσταλγία και χρώμα. Χρώματα μιας εποχής δύσκολης βέβαια, σκληρής κάποιες στιγμές, αλλά πολύ πιό ανθρώπινης. Όλα ήταν πιό κοντά στις ανθρώπινες διαστάσεις. Ο κόσμος μια αγκαλιά. Όπως το γραφικό λιμανάκι που βελτιώνεται όπως δείχνει η φωτογραφία. όπως το καραβάκι το "Μαρίνα", οι επιβάτες του που σκαρφαλώνουν στο μικρό κατάστρωμα. Η πινακίδα με τα δρομολόγια των μικρών πλοίων. Το σπιτάκι στην άκρη του βράχου που ακόμα υπάρχει αλλά είναι πνιγμένο από τα μπετά των γειτονικών εξοχικών.
Η Σουβάλα, η Αίγινα των προηγούμενων δεκαετιών του '50 του '60. Εικόνες, χρώματα, αισθήσεις, ποιότητα ζωής που έχουν φύγει ανεπιστρεπτί.
