Με αυτά τα λόγια ο τύπος της εποχής αναφερόταν στην κατασκευή του πλοίου που έμελλε να αλλάξει για τα δεδομένα της εποχής εκείνης την ακτοπλοϊκή σύνδεση της Αίγινας με τον Πειραιά και να συμβάλει μαζί με το "Αίγινα" και το "Ελλάς" στην ανάπτυξη της Αίγινας.
Το "Αφαία" νηολογίου Πειραιώς 2631 καθελκύστηκε στο Πέραμα στις 7 Ιουλίου του 1966. Πλοιοκτήτες του ήταν οι Χρ. Χ. Λεούσης, Αθ. Λεούσης, Χρ. Ν. Λεούσης, Β. Λαμπρόπουλος και διαχειριστής ο Χρ. Χ. Λεούσης. Το πλοίο μπήκε δυναμικά στη γραμμή την οποία υπηρέτησε μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου του 2001. Το 1981 επιμηκύνθηκε ώστε να αυξήσει τη χωριτικότητα του σε επιβάτες και αυτοκίνητα μια που η κίνηση είχε πλέον αυξηθεί κατακόρυφα και μεγάλα φέρρυ είχαν πάρει την πρωτοκαθεδρία. Στη δεύτερη μετασκευή του το 1984 αύξησε τη χωριτικότητα του σε αυτοκίνητα στα 60 -64 και σε επιβάτες 949 το καλοκαίρι και 470 το χειμώνα.
Από την αρχή των δρομολογίων του διατήρησε το πρωινό δρομολόγιο από Αίγινα και είχε τρεις αναχωρήσεις καθημερινά από Αίγινα και Πειραιά. Τελευταίο - βραδυνό από Πειραιά και πρώτο- πρωινό από Αίγινα. Τα χρόνια πέρασαν όμως και το Αιγινήτικο σκαρί μπήκε στην κοινοπραξία "Ποσειδών" στην αρχή, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε τη μοίρα όλων των φέρυ - μπωτ του Αργοσαρωνικού που εντάχθηκαν στην 'Saronikos Ferries" κατόπιν στην "Minoan" και στην 'Hellenic Seaways"
Για τριάντα πέντε χρόνια και δύο μήνες υπηρέτησε υποδειγματικά τη γραμμή, μετέφερε χιλιάδες επιβάτες, παραθεριστές, προσκυνητές και επισκέπτες της Αίγινας. Στα σαλόνια του και στα καταστρώματά του γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλές ιστορίες. Γεμάτο ζωή, όνειρα, χαμόγελα αλλά και λύπες ταξίδευε χειμώνα - καλοκαίρι ασταμάτητα. Η φιγούρα του στοιχείο αναπόσπαστο του λιμανιού του Πειραιά αλλά και της Αίγινας στην οποία διανυκτέρευε μέχρι τα "τελευταία του" μιας και το πλήρωμά του αποτελείτο κυρίως από Αιγινήτες. Πολλοί (συντάκτες περιοδικών) το χαρακτήρισαν ως ιστορικό και ίσως να μην έχουν άδικο, εάν υπολογίσει κάποιος τη συμβολή του πλοίου στη ζωή της Αίγινας.
Το βράδυ της Κυριακής 9 Σεπτεμβρίου και ώρα 20.45 μ. μ. εκτέλεσε το τελευταίο του δρομολόγιο από Αίγινα προς Πειραιά. Σφύριξε αρκετές φορές λυπημένο ασφαλώς που έτσι έκλεινε μια ολόκληρη ζωή και μια θάλασσα ταξίδια.
Μετά πό λίγες ημέρες αποχαιρέτησε για πάντα το Σαρωνικό κόλπο και τις Ελληνικές θάλασσες βάζοντας πλώρη για τη Ζανζιβάρη και με το όνομα πλέον "Aziza 1" (Αιγυπτιακή θεά της θάλασσας). Τα νέα του δρομολόγια ήταν να συνδέει το εξωτικό νησί με το Νταρ -Ελ -Σαλάμ και τη Μπέμπα της Τανζανίας.
Τα θυμόμαστε αυτά συχνά τις τελευταίες ημέρες, γιατί σιγά - σιγά τα καράβια λιγοστεύουν και πολλοί έχουν αρχίσει να νοσταλγούν τα μικρά άσπρα καράβια του Σαρωνικού που μπορεί να μην είχαν κυλιόμενες και κλιματισμό, όμως ταξίδευαν και ήταν ένα μέρος της ζωής μας, μια προέκταση της ξηράς, ένα πέρασμα προς το μεγάλο λιμάνι και την Ενδοχώρα.
Τα στοιχεία που χρησιμοποιήσαμε είναι από το περιοδικό "Εφοπλιστής" τεύχος 102.
