Ένα έργο πρόκληση, μια συγκλονιστική μαρτυρία, μια σπουδαία παράσταση στο 2ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας.
Παρτάλι σημαίνει το παλιό ρούχο, το κουρέλι και η λέξη έχει μετεξελιχθεί σ’
ένα αρνητικό σχόλιο για τον τρόπο που κάποιος ντύνεται. Ο ήρωας αυτού του
μονολόγου, ο οποίος έχει αντληθεί από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γρηγοριάδη,
είναι ένας άντρας που ντύνεται με γυναικεία ρούχα, τα οποία όμως κάθε άλλο παρά
παρτάλια είναι. Μεγάλωσε υπό δύσκολες συνθήκες, μέσα στον πόλεμο, σ’ ένα
βορειοελλαδίτικο χωριό κι η μητέρα του τον «έκρυβε» μέσα σε κοριτσίστικα ρούχα
για να μην εκτεθεί στους κινδύνους του αντάρτικου. Όμως το ρούχο εναρμονίζεται
σ’ αυτήν την περίπτωση με μια θηλυκή φύση η οποία ανταγωνίζεται την αρσενική κι
αποπλανείται απ’ αυτήν. Πρόκειται δηλαδή για μια παρενδυσία που πηγάζει από την
επιθυμία του ήρωα να είναι και γυναίκα, κυρίως γυναίκα, κι όχι απλά να ντύνεται
σαν γυναίκα. Μεταμφιέζοντας το παρτάλι τον εαυτό του, τον φέρνει αντιμέτωπο με
το «κοινό», το πλήθος, τον κοινωνικό περίγυρο, τους συνταξιδιώτες της ζωής του,
μέσα από μια εικόνα του τόσο αποτρεπτική όσο και ελκυστική αλλά πάντα ακραία κι
ανατρεπτική. Παράλληλα με τα ιστορικά γεγονότα, λειτουργεί και το σημαίνον
γεγονός της ύπαρξής του η οποία επαναστατεί όχι μόνο ενάντια στον συντηρητικό
περίγυρο αλλά και στην ίδια την εικόνα της. Η οποία εικόνα ανατρέπεται
μέσα από τις δομές ενός ιδιόρρυθμου μαγικού και βαθιά δημιουργικού ψυχισμού
χωρίς συγκεκριμένο προσανατολισμό αλλά και χωρίς συμβιβαστικές αποκρύψεις.
Ο Στέλιος Κρασανάκης με την διπλή ιδιότητά του, Σκηνοθέτης – Ψυχίατρος, έχει και στο παρελθόν συναντηθεί με πρόσωπα αποκλίνοντα, που ανοίγουν ένα παράθυρο στον ατομικό και στο συλλογικό ψυχισμό. Στο ρόλο-πρόκληση ο Χρήστος Στέργιογλου, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του.
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με μεγάλη επιτυχία, στο Φεστιβάλ Αθηνών τον Ιούλιο του 2011 και συνεχίστηκε για περιορισμένες παραστάσεις το χειμώνα που μας πέρασε στο κινηματογράφο "Τριανόν".