Της Μαίρης Γαλάνη – Κρητικού
Απόσπασμα από το βιβλίο : «Αίγινα, τα πρόσωπα, οι τόποι, οι
μνήμες»
(σελ.196 -197)
….. ο κινηματογράφος που άφησε εποχή, ήταν της Ζηνοβίας, θείας μου από την πλευρά της
μητέρας μου.
Η
Ζηνοβία ήταν η πρώτη Ελληνίδα που οδήγησε (και απέκτησε δικό της)
αυτοκίνητο, η πρώτη τολμηρή που έσπασε το κάστρο της απομόνωσης των φύλων για
το θαλάσσιο μπάνιο (φορώντας το μαγιό της έκανε θεαματικές βουτιές στο λιμάνι
της Αίγινας χωρίς να της καίγεται
καρφί). Την έντυναν οι πιο ακριβοί οίκοι μόδας στην Αθήνα – σε στυλ Γεωργίας
Σάνδη – και την τραγούδησε ο Βάρναλης στα ποιήματά του. Ο ίδιος έκανε στενή
παρέα μαζί της στα χρόνια της ελληνικής belle époque! Ο πατέρας της, ο αδελφός
της γιαγιάς μου, ήταν έμπορος ξυλείας και πολύ πλούσιος. Έκανε όλα τα
καπρίτσια της Ζηνοβίας. Όταν η οικογένεια έχασε τα
λεφτά της στην Κατοχή, η Ζηνοβία μετέτρεψε το τεράστιο μαγαζί του πατέρα της σε
κινηματογράφο, για να μη πεθάνει της πείνας.
Μέσα σ’ αυτό τον κινηματογράφο
διαδραματίζοντο σκηνές απείρου κάλλους! Μόλις έσβηνε το φως οι άνδρες βάζανε
χέρι στις κοπέλες, τις τσιμπάγανε, τις σφίγγανε. Άκουγες «ωχ», «αχ» και συνεχή χρου – χρου από
τις μετακινήσεις μέσα στη σάλα προς άγραν άλλης θέσης. Πριν από το φιλμ
και στο διάλειμμα, η Ζηνοβία έμπαινε μέσα
στην αίθουσα και τρομπάριζε με μια τρόμπα τα πόδια των θεατών για ευνόητους λόγους. Το πατσουλί
που έριχνε μας έφερνε εμετό, αλλά που να
αφήσεις το θέαμα εκείνα τα χρόνια! Όταν μάλιστα ο τότε γυμνασιάρχης μας απαγόρευσε ρητώς να βλέπουμε κινηματογράφο, θυμάμαι οι
γονείς μου με έβαζαν κλεφτά στην αίθουσα και όταν ερχόταν καθηγητής, η
Ζηνοβία με ειδοποιούσα και έβλεπα τη
συνέχεια του φιλμ από την καμπίνα του μηχανικού…………………