Γιάννη σκέφτομαι απόψε να πάμε μια βόλτα. Τι λες;
Μην ανησυχείς θα σου φέρω εγώ βεβαίωση και θα τη συμπληρώσουμε μαζί. Ξέρω εκεί δεν έχετε
χαρτί. Μη στενοχωριέσαι τα θυμάμαι τα στοιχεία
σου.
Θα γράφω περιοχή «Δηλαβέρη» οδός Γριμπόβου, τηλέφωνο
49269…. Ή το άλλο 42085….
Εντάξει;
Και θα τσεκάρουμε το Β6.
Είναι για μετακινήσεις, για ατομική άσκηση. Καλού κακού θα έχουμε και ένα άλλο
μαζί. Θα σημειώσουμε Β2 που είναι για κατάστημα προμηθειών αγαθών πρώτης
ανάγκης. Που να ξέρετε εσείς από αυτά εκεί που είσαι. Άσε θα το
φτιάξω εγώ. Σου λέω για το Β2 γιατί όλο
και κάπου θα σταματήσουμε, μπορεί στα Everest, στα Mac
ή
για παγωτό στη «Δωδώνη».
Θα πάμε περπατώντας.
Άσε τη βέσπα στην Αγία Τριάδα, όπως κάνεις – συγνώμη – έκανες πάντα. Και θα
ανηφορίσουμε για Δημοτικό Θέατρο. Θυμάσαι γιορτές μέσα εκεί με τη χορωδία της ΦΕΔ,
και στον «Πειραϊκό Σύνδεσμο» ακόμα. Θα
κατέβουμε τη «Σωτήρος» και θα χαζέψουμε τις
βιτρίνες. Ξέρω ότι σου αρέσουν - συγνώμη
σου άρεσαν - τα ωραία ρούχα. Και φουλ
για Πασαλιμάνι, Πλατεία Αλεξάνδρας ή Μαρίνα Ζέας. Όλο και κάποιους θα δούμε από τον Άγιο Βασίλειο,
τον Αντώνη, τον Κώστα, το Δημήτρη, το Μάρκο. Ο παπά Καλλίνικος δεν είναι εκεί,
εκτός κι αν έχει έρθει αστραπή από την Κάρπαθο. Αν πάμε παραλία μπορεί στο
μπαλκόνι να κάθεται ο Μανώλης, αν προχωρήσουμε τη Φρεαττύδα μπορεί να
τρακάρουμε τον Παύλο, το Μιχάλη, το Γιάννη και τους άλλους. Μπορεί να
σταθούμε τυχεροί απόψε. Ποιος ξέρει;
Δεν θα σου πρότεινα να
ανέβουμε «Βεάκειο» είναι ψηλά, μπορεί να φυσάει
και ξέρω ότι «φυλάγεσαι – συγνώμη και πάλι - φυλαγόσουν ήθελα να πω. Εκεί που έκανες τον καφετζή στην παράσταση « Το δοξαστικό της
Παράδοσης». Πόσα χρόνια αλήθεια πέρασαν από τότε; Θυμάσαι; Παίζαμε μαζί, εγώ
έκανα έναν θαμώνα του καφενείου. Βέβαια εσύ ξανά έπαιξες και σε άλλα έργα. Σε πολλά το θυμάμαι καλά. Πολλές γιορτές, πολλοί ρόλοι. Τεράστιες δόσεις χαράς
που ακόμα μας γλυκαίνουν όταν τις θυμόμαστε.
Μα καλά πως δεν το
σκέφτηκα ο ανόητος τόση ώρα που μιλάμε; Να κάνουμε σύντομα τη βόλτα μας και να
τραβήξουμε γρήγορα για τα ταμπούρια.
Πάμε στην πλατεία. Θα τους προλάβουμε.
Αυτοί το κρατάνε μέχρι αργά με μια κιθάρα και μπόλικα σουβλάκια. Ναι
συγνώμη ξέχασα…..
Λένε να κάνουν απόψε ένα πάρτι, έτσι άκουσα, πάρτι
από κείνα τα παλιά. Θα τραγουδά ο Δημήτρης ο αδελφός του ο Γιώργος. Φυσικά και θα είναι εκεί ο
Παναγιώτης, ο Μιχάλης, ο Γιώργος, ο Χρήστος, ο Ανδρέας, ο Γιώργος, ο Σπύρος, ο
Μιλτιάδης, ο Ζαχαρίας, ο Νίκος. Αν είσαι τυχερός μπορεί να έρθουν και τα παιδιά
από την Ανάληψη, ο Γιώργος, ο Μάκης. Όλοι εκεί
θα είναι. Κρίμα να λείπεις εσύ. Τι λες; Πάμε μια βόλτα;
Α καλά τα έχω παίξει λιγάκι. Τι σκέφτηκα! Όχι δεν θα
το πιστέψεις! Θα περάσουμε από το σπίτι της Ρένας. Ξέρω που μένει. Απέναντι από
του Σπύρου. Έχει ένα τεράστιο γιασεμί απέξω και κάποιες λεμονιές. Θα τις τραγουδήσεις όπως παλιά. Τι λες; Θα κάνεις και
την κουκουβάγια, όπως τότε στην Κατασκήνωση απέξω από το λυόμενο…….
Για δες! Το φέραμε από
δω το φέραμε από κει, στην Κατασκήνωση
φτάσαμε. Εκεί σε γνώρισα καλά. Εκεί που όλοι θέλαμε να σε είχαμε φίλο. Που
περιμέναμε τα βράδια να μας κάνεις να
γελάσουμε με τους αυτοσχεδιασμούς, το τραγούδι, τα σκετς, με το ….. τεράστιο, πλατύ χαμόγελο σου. Θυμάμαι
πόσο στενοχωριόσουν όταν κάποιος δεν γέλαγε με τα αστεία σου. Το έλεγες μετά
συνέχεια. Σε προβλημάτιζε όταν έβλεπες σκυθρωπά πρόσωπα. Ή πόσο εκνευριζόσουν
όταν κάποιος σου χάλαγε την παράσταση ή
γέλαγε σε άκυρα σημεία.
Λοιπόν δεν σου το είχα
πει τόσα χρόνια. Τώρα όμως ήρθε η ώρα. Γιάννη αντιμετώπιζες την κωμωδία με πολύ σοβαρότητα. Κι αυτό ήταν
το μυστικό της επιτυχίας σου. Ήσουν ένας λαϊκός κωμικός και θα διέπρεπες στην επιθεώρηση αλλά δεν μπορούσες κάποιες στιγμές να κρύψεις κάποια
σημεία τραγικότητας. Στην άκρη των
χειλιών σου παραμόνευε η τραγωδία. Αλήθεια
θα ήσουν εξαιρετικός στο δράμα. Πίστεψε με.
Όμως τι τα θες τώρα
αυτά. Τι τα θυμηθήκαμε! Θα καθυστερήσουμε και δεν θα τους προλάβουμε στην πλατεία…. Και ο Δημήτρης
απόψε έχει τα κέφια του και θα τραγουδήσει «Έλα μια μέρα να με δεις στη Νέα Ιωνία» και ο Γιώργος «Τώρα που θα
φύγεις πάρε μαζί σου και το Χριστό»…….
Καλά είμαι σίγουρος δεν
θα τους γλυτώσεις. Όλο και κάτι θα πεις
κι εσύ. Λοιπόν σου προτείνω την «Τσίχλα»
που την κάνεις μοναδικά ή την «Χονολουλού». Τα βλέπω από το πρωί στο yutube κι έχω πεθάνει από τα γέλια. Τι είναι το yutube; Αν ναι ξέχασα, εσύ….. Θα σου
εξηγήσω μετά, πάμε γιατί θα καθυστερήσουμε….
Θυμάσαι; «Δεν ήταν
δικιά μου - η βαλίτσα- ήταν αλλουνού». Ωραία χρόνια. Πόσες φορές είχαμε φτιάξει βαλίτσες;
Εκδρομές όχι αστεία. Με τη χορωδία πιο παλιά, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη,
Θήβα, Αίγιο, Βόλος. Στη χορωδία σε πρωτογνώρισα, όπως και τόσοι άλλοι. Μετά
ήρθε η Κατασκήνωση. Και πάλι εκδρομές. Καλάβρυτα και η κυρά – Ρήνη να μετράει τις κότες στη
λαμαρίνα και πάντα να βγαίνουν λιγότερες, Μυστράς, Κέρκυρα, Ζάκυνθος,
Κεφαλονιά, Πάτρα, Ναύπακτος. Καλά πάνω
στο φουσκωτό εκεί στις Κατασκηνώσεις στο Αντίριο; Που φοβόσουν; Πάνε τώρα αυτά,
έτσι δεν είναι; Αλλά και Ιταλία! Εσύ κατάφερες να πας και Νέα Υόρκη. Τελευταία μας
φορά ήταν στην Κύπρο. Χριστούγεννα! Πόσο σου άρεσαν τα Χριστούγεννα!
Βόλτες στη Γλυφάδα για να χαζέψουμε τις Χριστουγεννιάτικες
βιτρίνες και μετά πάλι πίσω Πειραιά, Πασαλιμάνι, Δηλαβέρη.
Θα σου έλεγα το άλλο ΣΚ
να έρθεις στην Αίγινα, αλλά δεν επιτρέπεται. Είναι μόνο για μόνιμους κατοίκους.
Άλλη ώρα σου εξηγώ…. Δεν είναι όπως τότε το ’92 τον Αύγουστο που είχες έρθει για δυο μέρες και
ανεβαίναμε στο μηχανάκι και πηγαίναμε για μπάνιο. Πάλι φοβόσουν! Μάλλον τώρα το
ξεπέρασες…. Κι όλο με ρωτούσες μετά τι κάνει η γιαγιά μου, ο πατέρας μου, η μάνα
μου. Τώρα εγώ πρέπει να σε ρωτήσω. Πρέπει να βρίσκονται κοντά σου. Όλοι εκεί είστε πλέον…..
Σε χαιρέτησα από το
λιμάνι. Εσύ ήσουν πάνω στο πλοίο και χαιρετούσες φωτεινός, χαμογελαστός, πλήρης
γεμάτος παιδική αθωότητα και ανεμελιά.
Πέρασαν πολλά χρόνια να
σε δω από τότε. Την τελευταία φορά ήταν Νοέμβρης όπως τώρα, μετά την εξόδιο της Μαρίας στον Άγιο Δημήτριο στα
Ταμπούρια. Μιλήσαμε πίσω από το περίπτερο στη γωνία. Τα είπαμε με το άγχος του
ρολογιού. Έπρεπε να προλάβω το τελευταίο
καράβι για την Αίγινα….
Σε χαιρέτησα….
Πέρασες απέναντι!
Και άρχισες να βαδίζεις
την Καπετάν – Ματαπά. Αργά με δυσκολία, φανερά ταλαιπωρημένος,
πικραμένος, στενοχωρημένος.
Ήταν η τελευταία φορά
που σε είδα. Και εσύ προχωρούσες. Κάπου είχες αφήσει τη βέσπα σου….
Θα προτιμούσα να μην είχα αυτή την εικόνα σου. Ειλικρινά στο λέω. Ήθελα να είχα την παλιά σου εικόνα. Τότε που κατέβαινες φουριόζος στο γήπεδο της κατασκήνωσης με μια μπάλα στο χέρι και τη σφυρίχτρα για να κάνεις το διαιτητή. Θα προτιμούσα να μην σε είχα δει τότε. Ειλικρινά στο λέω. Ήθελα να είχα την παλιά σου εικόνα. Τότε που κατέβαινες φουριόζος στο γήπεδο της κατασκήνωσης με μια μπάλα στο χέρι και τη σφυρίχτρα για να κάνεις το διαιτητή. Να όπως στην πρώτη φωτογραφία…..
Από το πρωί τις χαζεύω
και όλο και βλέπω τα βιντεάκια στο yutube. Κι όλο γελάω. Μα πως γίνεται; Πως
τα καταφέρνεις ακόμα και σήμερα εμείς να
σε θυμόμαστε και εσύ να μας κάνεις να γελάμε;
Τα κατάφερες και πάλι. Όλη η παρέα είπε πολύ ωραία πράγματα. Εγώ θα σου πω αυτό που
τραγουδούσαμε στο Δημοτικό Θέατρο, στο Βεάκειο και σε κάθε παράσταση της χορωδίας
μας, το «Ο Βασιλιάς της χαράς».
Αυτό ήσουν: «Ο Βασιλιάς
της χαράς».
Γιάννη τι λες; Πάμε μια βόλτα όπως τότε ή είναι αργά;