Ο φετινός εορτασμός του Αγίου Νεκταρίου αρκετά διαφορετικός και πρωτόγνωρος. Πλήθη πιστών από όλη την Ελλάδα το εξωτερικό αλλά και από την Αίγινα λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας στερούνται της ευκαιρίας να έρθουν στην Αίγινα και να προσκυνήσουν την εικόνα του, τα Τίμια Λείψανα και την Κάρα του Αγίου.
Ο Άγιος της υπομονής και της συγχώρησης καταλαβαίνει και περιμένει. Μας περιμένει όλους με την πρώτη ευκαιρία να δρασκελίσουμε την είσοδο του μοναστηριού του και να ανάψουμε κεράκι μπροστά στην εικόνα του.
Ας έχουμε ωστόσο την ευκαιρία να ξεναγηθούμε νοερά στο δωμάτιο του Αγίου που για πολλούς προσκυνητές είναι ένα γνώριμο και γεμάτο από τη Χάρη του Θεού σημείο του Μοναστηριού.
Η πλούσια βιβλιοθήκη, τα λιτά έπιπλα, οι οικογενειακές φωτογραφίες υποδέχονται τον επισκέπτη στο πρώτο δωμάτιο όπου στον τοίχο επίσης κάποιος θα διακρίνει και τον χειροποίητο Σταυρό που συνέθεσε ο Άγιος.
Η εικόνα της Παναγίας που ζωγράφισαν οι Δανιηλαίοι μοναχοί του Αγίου Όρους δεσπόζει στο υπνοδωμάτιο του Αγίου. Ένα ακοίμητο καντήλι φωτίζει το πρόσωπό της και του φέρνει μνήμες από την παιδική του ηλικία καθώς γονάτιζε και προσευχόταν στην Παναγία τη Σηλυβριανή της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Σηλυβρίας. Η εικόνα τούτη αποτελεί αντίγραφο της Παναγίας της Σηλυβριανής.
Η βιτρίνα κατόπιν με τα αναρίθμητα σφουγγάρια που έφερναν οι σφουγγαράδες της Αίγινας στον Άγιο γεμίζουν τη βιτρίνα με τα προσωπικά του αντικείμενα, τις παντόφλες, τα γυαλιά, το κομποσχοίνι και τόσα άλλα. Και τέλος το κρεβάτι του Αγίου και το μικρό ξύλινο χειροποίητο τραπεζάκι στο οποίο μελετούσε και συνέγραφε.
Γεμάτο από την παρουσία του Αγίου αυτό το δωμάτιο. Και πως κάποιος να μην προσέξει δίπλα στην είσοδο το μεγάλο έγγραφο της "Διαγνώμης" της Αλεξανδρινής Εκκλησίας. Το κείμενο που το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κατέθεσε μετά από 100 χρόνια περίπου ζητώντας συγνώμη για τις άδικες κατηγορίες και συκοφαντίες που δέχθηκε ο Άγιος όταν υπηρετούσε στο Κάιρο ως Μητροπολίτης Πενταπόλεως.
