Η επέτειος των 100 χρόνων από την Κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου μας παρακινεί να επιστρέψουμε στην ανάγνωση παλαιών ή νεότερων βιβλίων για τη ζωή του Αγίου και των ανθρώπων που τον έζησαν κυρίως στην Αίγινα.
Ανακαλύπτεις πτυχές, στιγμιότυπα, γεγονότα που δεν τα είχες μέχρι τώρα προσέξει ή τα είχες προσπεράσει. Αλλά, κι αυτή είναι η μεγάλη ευλογία του Αγίου, γεγονότα, λόγια, ακούσματα και εικόνες για τον Άγιο να τις αντικρίζεις και να τις προσέχεις με μια άλλη διάθεση, όχι αναγκαστικά εορταστική αλλά περισσότερο εσωτερική. Αποκαλύπτονται αλήθειες μέσα από απλές πράξεις του Αγίου και καθημερινές ομιλίες καθώς και πληροφορίες για την Αίγινα που έχουν μεγάλη ιστορική, κοινωνική, θρησκευτική εν τέλει πολιτιστική αξία.
Ξαναδιαβάζοντας τα ήδη γνωστά βιβλία που κυκλοφορούν για τον Άγιο, θέλοντας να ψάξεις κάτι ή να επιβεβαιώσεις μια πληροφορία βρίσκεσαι μπροστά στο αναπάντεχο.
Στο βιβλίο λοιπόν του κ. Μανώλη Μελινού «Μίλησα με τον Άγιο» (Α΄ τόμος, σελ. 116) ο παλαιός
Κυψελιώτης Σωτήρης Οικονόμου,
απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού,
διηγείται τις πλούσιες ευλογίες και ευεργεσίες που δέχθηκε ως μικρό παιδί από τον Άγιο Νεκτάριο, για την
ορφάνια του, και τον αγώνα της επιβίωσης
του. Ανάμεσα στα άλλα καταθέτει
μια μαρτυρία για την «Παναγία την Μεσοποταμίτισσα».
Ποια είναι αυτή η εκκλησία;
Και συνεχίζει: «Στα
παλαιά συμβόλαια έτσι αναφέρεται. Από τον Άγιο Νεκτάριο μέχρι τη θάλασσα, είναι
τα μισά της διαδρομής εκεί. Σήμερα είναι η Αγία
Κυριακή. Μετονομάστηκε το 1921».
Η γνωστή σε όλους μας μικρούλα Αγία Κυριακή είναι η «Παναγία η Μεσοποταμίτισσα» που βρίσκεται στα μισά της διαδρομής του ποταμού «Μαρνάς» της Κυψέλης. Ο ποταμός Μαρνάς ή αλλιώς Αγίου Γεωργίου πηγάζει από την λεκάνη του Κοντού πορεύεται βόρεια-βορειοδυτικά και αφού καλύψει διαδρομή 3.500 χλμ ,και χύνεται στην θέση Μούλος , ανατολικά του ακρωτηρίου Πλακάκια.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το ποταμάκι αυτό είχε δώσει και την παλαιότατη ονομασία του στο χωριό. Η Κυψέλη πριν ακόμα ονομαστεί «Χαλασμένη» λεγόταν «Μαρνάς».
Το ποταμάκι αυτό που το καλοκαίρι είναι ξερό, το χειμώνα πολλές φορές γίνεται ορμητικό και απειλητικό γιατί κατεβάζει μεγάλο όγκο νερού από τη λεκάνη και τα βουνά του Κοντού.
Ο εφημέριος της Κυψέλης πρωτ. Νεκτάριος Κουκούλης μας ανέφερε πως οι παλαιότεροι αποκαλούσαν πάντα αυτό το εκκλησάκι «Παναγίτσα» και το εόρταζαν στα «Εισόδια της Θεοτόκου» στις 21 Νοεμβρίου. Υπήρχε, αναφέρει ο π. Νεκτάριος, και εικόνα των Εισοδίων στο μικρό ναΰδριο.
Άλλο ένα λοιπόν προσωνύμιο της Παναγίας στην Αίγινα έρχεται να προστεθεί στα τόσα όμορφα που υπάρχουν όπως "Μεσοσπορίτισσα", "Χρυσολεόντισσα", "Πολίτισσα", "Παναγίτσα", "Ελευθερώτρια", "Φανερωμένη".
Σήμερα το εκκλησάκι πανηγυρίζει στις 7 Ιουλίου της Αγίας Κυριακής. Μήπως όμως θα πρέπει να το θυμόμαστε και στις 21 Νοεμβρίου;
