Στις 31 Δεκεμβρίου 2014 συμπληρώθηκαν 3 ολόκληρα χρόνια από τότε που ανοίξαμε τούτο το σημειωματάριο. Τρία ολόκληρα χρόνια γεμάτα δυνατές εμπειρίες, από την ανταπόκριση πολλών φίλων και γνωστών, από την αγάπη και τα σχόλια για τις δημοσιεύσεις.
Είναι πολύ δύσκολο μέσα στην μπλογκόσφαιρα να δώσεις το δικό σου στίγμα, να μην ταυτιστείς ή επιρεαστείς από το ρεύμα, να κρατήσεις τη ρότα σου, να χαράξεις πορεία, έτσι ακριβώς όπως εσύ το σχεδίασες και το ονειρεύτηκες.
«Η "οδός Αιγίνης" δεν
είναι μια αφηρημένη έννοια, ούτε σχήμα λόγου. Δεν είναι τίτλος, είναι δρόμος
ζωής. Ο δικός μας δρόμος. Ο τόπος μας, ο τρόπος μας.
Ένας δρόμος παλιός μα απερίγραπτα νέος και ασφαλής. Είναι ο δρόμος που ξεκινά από το Όρος περνά από την Αφαία, το ναό του Απόλλωνα στην Κολώνα, συνεχίζει στην Παλιά Χώρα, στην Ομορφοκκλησιά, στη Χρυσολεόντισσα, στους Ταξιάρχες, στη Φανερωμένη, στα Μοναστήρια τα μικρά και τα μεγάλα γραφικά ξωκλήσια.
Είναι ο δρόμος που φωτίζεται από το Φάρο του Μπούζα, που περιστοιχίζεται από τα Καποδιστριακά μνημεία, που παίρνει ενέργεια από τους ανεμόμυλους, που ποτίζεται από τις σουβάλες, που τρέφεται από τα αλώνια, τα πατητήρια και τα λιοτρίβια, που ζει με την παράδοση και τα παμπάλαια έθιμά του.Ο δρόμος που περπάτησαν ο Αριστοφάνης, ο Πίνδαρος, που ευλόγησε ο Άγιος Διονύσιος και ο Άγιος Νεκτάριος, που χάραξε ο Ι. Καποδίστριας, που ύμνησε ο Ελύτης, ο Καζαντζάκης, ο Βάρναλης, ο Σεφέρης, ο Βενέζης. Ο δρόμος που χρωμάτισε ο Μόραλης, ο Πικιώνης, ο Νικολάου, η Πωπ, ο Βασιλείου, ο Κάππος, ο Κοντοβράκης, που σμίλεψε ο Καπράλος που ιστόρησε η Γωγώ Κουλικούρδη.
Ήταν 31 Δεκεμβρίου του
2011 όταν ξεκίνησε το διαδικτυακό ταξίδι μας. Σήμερα η «Οδός Αιγίνης» κλείνει τρία χρόνια ζωής. Μέσα σε αυτά τα χρόνια η προσπάθειά μας αγαπήθηκε και τιμήθηκε
με πολλές επισκέψεις φίλων γνωστών και αγνώστων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν
συνδεθεί μαζί μας (78) και έχουν γίνει φίλοι (600)στο «Facebook». Καθημερινά η
επισκεψιμότητα ανεβαίνει και αποκτούμε και νέους φίλους. Συνεπής στο δρόμο που είχαμε χαράξει και στην επιλογή μας να ασχοληθούμε με θέματα πολιτισμού και
ιστορικής μνήμης, σημειώναμε στο τέλος του πρώτου χρόνου τα παρακάτω:
«Η "οδός Αιγίνης" δεν
είναι μια αφηρημένη έννοια, ούτε σχήμα λόγου. Δεν είναι τίτλος, είναι δρόμος
ζωής. Ο δικός μας δρόμος. Ο τόπος μας, ο τρόπος μας.Ένας δρόμος παλιός μα απερίγραπτα νέος και ασφαλής. Είναι ο δρόμος που ξεκινά από το Όρος περνά από την Αφαία, το ναό του Απόλλωνα στην Κολώνα, συνεχίζει στην Παλιά Χώρα, στην Ομορφοκκλησιά, στη Χρυσολεόντισσα, στους Ταξιάρχες, στη Φανερωμένη, στα Μοναστήρια τα μικρά και τα μεγάλα γραφικά ξωκλήσια.
Είναι ο δρόμος που φωτίζεται από το Φάρο του Μπούζα, που περιστοιχίζεται από τα Καποδιστριακά μνημεία, που παίρνει ενέργεια από τους ανεμόμυλους, που ποτίζεται από τις σουβάλες, που τρέφεται από τα αλώνια, τα πατητήρια και τα λιοτρίβια, που ζει με την παράδοση και τα παμπάλαια έθιμά του.Ο δρόμος που περπάτησαν ο Αριστοφάνης, ο Πίνδαρος, που ευλόγησε ο Άγιος Διονύσιος και ο Άγιος Νεκτάριος, που χάραξε ο Ι. Καποδίστριας, που ύμνησε ο Ελύτης, ο Καζαντζάκης, ο Βάρναλης, ο Σεφέρης, ο Βενέζης. Ο δρόμος που χρωμάτισε ο Μόραλης, ο Πικιώνης, ο Νικολάου, η Πωπ, ο Βασιλείου, ο Κάππος, ο Κοντοβράκης, που σμίλεψε ο Καπράλος που ιστόρησε η Γωγώ Κουλικούρδη.
Γι' αυτό θέλουμε η "οδός
Αιγίνης" να είναι μια σελίδα πολιτισμού, ένα σημειωματάριο για τις
τέχνες, τα γράμματα, τον πολιτισμό της Αίγινας. Γιατί ο πολιτισμός του νησιού
μας, αυτή η διαχρονική πορεία, συμμετοχή και συμβολή ως απαράμιλλη και
ανεκτίμητη ψηφίδα στον Ελληνικό πολιτισμό είναι το βαρύ πυροβολικό του νησιού
μας. Αυτό που κάνει την Αίγινα να ξεχωρίζει, να διαφέρει και να ενδιαφέρει το
σημερινό επισκέπτη».
Δεν
ξέρουμε αν το καταφέραμε. Αυτό θα το κρίνετε εσείς. Ωστόσο εμείς συνεχίζουμε
και ξεκινάμε με αισιοδοξία και χαμόγελο τον τέταρτο χρόνο μας και σας
ευχαριστούμε για την επιλογή σας, τα σχόλια σας προφορικά και γραπτά, τη
συμπαράστασή σας και τις καθημερινές
διαδικτυακές επισκέψεις σας.
Οι πίνακες προέρχονται από την εικαστικό κ. Δάφνη Αγγελίδου