Ποιός είπε ότι η κωμωδία πρέπει αποκλειστικά να προκαλεί το "χάχανο". Ποιός πιστεύει ότι μεταξύ σοβαρού και αστείου δεν μπορούν να ειπωθούν τα πιό σκληρά πράγματα; Ποιός θεωρεί ότι σε μια τηλεοπτική σειρά δεν πρέπει να θίγονται θέματα που "καίνε" την ελληνική καθημερινότητα;
Η αντίληψη που θέλει ένα τηλεοπτικό προϊόν να είναι εύπεπτο και ανώδυνο καταρίφθηκε από τις πρώτες σκηνές του καινούργιου σήριαλ του Γιώργου Καπουτζίδη στο Mega Channel. Η "Εθνική Ελλάδος" το πολυαναμενόμενο σήριαλ του δημιουργού πολλών πετυχημένων σειρών ήρθε να ταράξει την τηλοψία και να "απογοητεύσει" - ευτυχώς - όλους εκείνους που στήθηκαν στους καναπέδες τους για να γελάσουν με βιτριολικές ατάκες. Και όλα αυτά γιατί ο συγγραφέας τόλμησε αυτό που θα έπρεπε η τηλεόραση να τολμήσει εδώ και χρόνια. Να σταθεί δηλαδή άξια των περιστάσεων και στο ύψος της αποστολής της ως μέσο ενημέρωσης και σωστής ψυχαγωγίας. Οκτώ χρόνια μετά την τελευταία του δουλειά, ο κ. Καπουτζίδης αποδεικνύει ότι η τηλεόραση μπορεί να είναι μπροστά από τα γεγονότα ή συνοδοιπόρος τους. Τελικά άξιζε να περιμένουν οι τηλεθεατές για να δουν όχι απλά μια αξιοπρεπή τηλεοπτική δουλειά αλλά για να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους.
Τελικά η "Εθνική Ελλάδος" είναι μια γενναία σειρά.
Ο λόγος ή μάλλον οι λόγοι; Αντιγράφουμε από το Lifo. gr απόσπασμα από το σχετικό άρθρο του κ. Άρη Δημοκίδη:
".... έβαλε τους μετανάστες στο κάδρο. Που έχει έναν χρυσαυγίτη χαρακτήρα απολύτως πιστευτό. Που φωτογραφίζει τον χρεοκοπημένο Κωστόπουλο και τον χρεοκοπημένο Λυμπέρη να συνεχίζουν να ζουν τη μεγάλη ζωή. Που μιλά για αυτούς που αποφυλακίζονται επειδή έχουν άκρες. Που δείχνει γυναίκες απ' την Αφρική και την Ασία, χωρίς να τις παρουσιάζει σαν άβουλα αγγελάκια. Που δείχνει με απόλυτη φυσικότητα το γιο της Καρύδη να είναι -ειρήσθω εν παρόδω- ανάπηρος χωρίς να γίνεται καν θέμα. Μέσα σε 40 λεπτά χώρεσαν, χωρίς να σε μπουκώσουν, ο αγώνας μιας μητέρας που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά, ζητήματα ξενοφοβίας και φασισμού, οι τωρινές εργασιακές συνθήκες, η συζυγική κακοποίηση, το πώς γίνονται οι συνεντεύξεις για δουλειά, τα δάνεια των τραπεζών, η διατροφή διαζευγμένων για τα παιδιά, η θέση διαφόρων των γυναικών στην κοινωνία, η αλληλεγγύη, η χρεοκοπία της χώρας. Κι όλα αυτά χωρίς ψυχοπλακωτικό τρόπο (το επεισόδιο ήταν κατά τόπους συγκινητικό, αλλά όχι μελό), αντίθετα, με τον απαλό, χιουμοριστικό τρόπο του Γ. Καπουτζίδη, που αν εξαιρέσουμε μερικές βεβιασμένες κρυάδες ήταν πετυχημένα εύστοχος και άκρως πολιτικός.... ' Πηγή: www.lifo.gr
Η αντίληψη που θέλει ένα τηλεοπτικό προϊόν να είναι εύπεπτο και ανώδυνο καταρίφθηκε από τις πρώτες σκηνές του καινούργιου σήριαλ του Γιώργου Καπουτζίδη στο Mega Channel. Η "Εθνική Ελλάδος" το πολυαναμενόμενο σήριαλ του δημιουργού πολλών πετυχημένων σειρών ήρθε να ταράξει την τηλοψία και να "απογοητεύσει" - ευτυχώς - όλους εκείνους που στήθηκαν στους καναπέδες τους για να γελάσουν με βιτριολικές ατάκες. Και όλα αυτά γιατί ο συγγραφέας τόλμησε αυτό που θα έπρεπε η τηλεόραση να τολμήσει εδώ και χρόνια. Να σταθεί δηλαδή άξια των περιστάσεων και στο ύψος της αποστολής της ως μέσο ενημέρωσης και σωστής ψυχαγωγίας. Οκτώ χρόνια μετά την τελευταία του δουλειά, ο κ. Καπουτζίδης αποδεικνύει ότι η τηλεόραση μπορεί να είναι μπροστά από τα γεγονότα ή συνοδοιπόρος τους. Τελικά άξιζε να περιμένουν οι τηλεθεατές για να δουν όχι απλά μια αξιοπρεπή τηλεοπτική δουλειά αλλά για να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους.
Τελικά η "Εθνική Ελλάδος" είναι μια γενναία σειρά.
Ο λόγος ή μάλλον οι λόγοι; Αντιγράφουμε από το Lifo. gr απόσπασμα από το σχετικό άρθρο του κ. Άρη Δημοκίδη:
".... έβαλε τους μετανάστες στο κάδρο. Που έχει έναν χρυσαυγίτη χαρακτήρα απολύτως πιστευτό. Που φωτογραφίζει τον χρεοκοπημένο Κωστόπουλο και τον χρεοκοπημένο Λυμπέρη να συνεχίζουν να ζουν τη μεγάλη ζωή. Που μιλά για αυτούς που αποφυλακίζονται επειδή έχουν άκρες. Που δείχνει γυναίκες απ' την Αφρική και την Ασία, χωρίς να τις παρουσιάζει σαν άβουλα αγγελάκια. Που δείχνει με απόλυτη φυσικότητα το γιο της Καρύδη να είναι -ειρήσθω εν παρόδω- ανάπηρος χωρίς να γίνεται καν θέμα. Μέσα σε 40 λεπτά χώρεσαν, χωρίς να σε μπουκώσουν, ο αγώνας μιας μητέρας που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά, ζητήματα ξενοφοβίας και φασισμού, οι τωρινές εργασιακές συνθήκες, η συζυγική κακοποίηση, το πώς γίνονται οι συνεντεύξεις για δουλειά, τα δάνεια των τραπεζών, η διατροφή διαζευγμένων για τα παιδιά, η θέση διαφόρων των γυναικών στην κοινωνία, η αλληλεγγύη, η χρεοκοπία της χώρας. Κι όλα αυτά χωρίς ψυχοπλακωτικό τρόπο (το επεισόδιο ήταν κατά τόπους συγκινητικό, αλλά όχι μελό), αντίθετα, με τον απαλό, χιουμοριστικό τρόπο του Γ. Καπουτζίδη, που αν εξαιρέσουμε μερικές βεβιασμένες κρυάδες ήταν πετυχημένα εύστοχος και άκρως πολιτικός.... ' Πηγή: www.lifo.gr