Θυμηθήκαμε και πάλι φέτος τη "βλογημένη" βλέποντας τα Θεοφάνεια στο πρώτο λιμάνι της χώρας. Μπορεί τότε να ήταν η δύστυχη νησιωτοπούλα, ορφανή από γονείς, που έπρεπε να θρέψει μια στρατιά αδέλφια με το πενιχρό ναυτοκάματο της βάρκας της, τώρα ήταν οι υποψήφιοι που έτρεξαν να ανέβουν στην εξέδρα για να πάρουν την ..... ευλογία! Και η επίσημη Εκκλησία - αλίμονο - συνοδοιπόρος τους. Λυπηρά πράγματα. Μια κορυφαία εκκλησιαστική εορτή, μια μεγάλη Ορθόδοξη εορτή στο βωμό της κάλπης συνεργούσης της Εκκλησίας.
Αλλά γιατί παραξενευόμαστε .... έτσι ήταν .... έτσι είναι ... έτσι θα γίνεται πάντα....
Ας επιστρέψουμε όμως στην νοσταλγική ταινία που αν και μαυρόασπρη έκρυβε πολύ χρώμα καρδιάς και αλήθεια.
"Άλλος
με τη βάρκα μου"... "άλλος με τη βλογημένη"... φώναζε η Αλίκη
Βουγιουκλάκη ως Μανταλένα στην αξέχαστη ομώνυμη ταινία. Μια πανέμορφη
ηθογραφία γυρισμένη εξ' ολοκλήρου στην Αντίπαρο, όπου ο "καπάτσος' και
ευρηματικός παπάς του νησιού (Παντελής Ζερβός) για να βοηθήσει τη φτωχή
οικογένεια της πρωταγωνίστριας με τα πολλά ορφανά, την έσπρωξε την μέρα
των Θεοφανίων στη θάλασσα και έπιασε το Σταυρό. Από την άλλη μέρα το
πρωί όλοι οι νησιώτες για να περάσουν απέναντι στην Πάρο προτιμούσαν να
πάνε με τη "βλογημένη" Μανταλένα. Έτσι τα ορφανά χόρτασαν ψωμί. Μπορεί
βέβαια το παιχνίδι να ήταν στημένο όμως ο σκοπός ήταν ιερός.
Αλησμόνητη ταινία που βασίζεται στην τελετή της ρίψης του Σταυρού
στη θάλασσα. Τη θυμηθήκαμε σήμερα ανήμερα των Θεοφανίων , μαζί με τη
γλυκύτητα και την ανεμελιά των αθώων εκείνων χρόνων. Για την ιστορία να
αναφέρουμε πως τόσο η Α. Βουγιουκλάκη όσο και ο Π. Ζερβός κατέκτησαν
για την ερμηνεία τους το Α' και το Β' βραβείο αντίστοιχα στο Φεστιβάλ
Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης εκείνη τη χρονιά.