"Προσευχή και πολιτική" του Μ. Ομπάμα

   Ίσως  οι φίλοι  της σελίδας μας παραξενευτούν για αυτήν την ανάρτηση. Δικαιολογημένα εδόσον δεν συνηθίζουμε να φιλοξενούμε λόγους πολιτικών ή διαγγέλματα.

   Κάνουμε μια εξαίρεση  μπροστά σε ένα  όμορφο κείμενο που ανέγνωσε ο πρόεδρος  των Η.Π.Α. στην ετήσια συγκέντρωση των θρησκευτικών ηγετών της χώρας  του. Μια συγκέντρωση προσευχής στην οποία συμμετέχουν πολλοί ηγέτες και πρώην πρόεδροι  της Αμερικής.

   Δεν γνωρίζουμε τον συντάκτη  του κειμένου. Ωστόσο  τα μηνύματα  του είναι οικουμενικά, ουσιαστικά και πολύ ανθρώπινα και αξίζουν της προσοχής μας.

Το κείμενο  που ακολουθεί είναι ένα μικρό απόσπασμα  της ομιλίας του Μ. Ομπάμα

Ο λόγος του Προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στην ετήσια κοινή εθνική προσευχή

Τώρα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, έχουμε γίνει μάρτυρες σειράς προκλήσεων, σίγουρα τα τελευταία έξι χρόνια. Αλλά ένα μέρος αυτού που θέλω να θίξω σήμερα είναι ο βαθμός στον οποίον έχουμε δει την μαρτυρία της πίστης να έχει  χρησιμοποιηθεί ως όργανο του καλού, αλλά και αντίστροφα κατάχρησής της στο όνομα του κακού.

Τη στιγμή που μιλάμε, σε όλο τον κόσμο, βλέπουμε την πίστη να εμπνέει τους ανθρώπους να στηρίζουν ο ένας τον άλλο – να τρέφουν τους πεινασμένους, να φροντίζουν τους φτωχούς, να ανακουφίζουν τους ταλαιπωρημένος και να κάνουν ειρήνη εκεί που υπάρχει διαμάχη. Ακούσαμε την καλή δουλειά που έχει κάνει η αδελφή στη Φιλαδέλφεια, και την απίστευτη δουλειά που ο Δρ Brantly και οι συνεργάτες του έχουν κάνει. Βλέπουμε την πίστη να μας καθοδηγεί να κάνουμε το καλό.

Ωστόσο, βλέπουμε την πίστη να αντιστρέφεται και να στρεβλώνεται, να χρησιμοποιείται ως σφήνα - ή, ακόμη χειρότερα, μερικές φορές να χρησιμοποιείται ως όπλο. Από ένα σχολείο στο Πακιστάν μέχρι στους δρόμους του Παρισιού, έχουμε δει τη βία και τον τρόμο που διαπράττονται από εκείνους που πρεσβεύουν ότι ακολουθούν την πίστη, την πίστη τους, που πρεσβεύουν ότι ακολουθούν το Ισλάμ, αλλά, στην πραγματικότητα το προδίδουν. Βλέπουμε την ISIL, μια βάναυση, φαύλη σέχτα θανάτου, που στο όνομα της θρησκείας πραγματοποιεί απερίγραπτες πράξεις βαρβαρότητας - τρομοκρατεί θρησκευτικές μειονότητες, όπως οι Yezidis, υποβάλλει τις γυναίκες σε βιασμό, ως όπλο πολέμου, και διεκδικεί το σκήπτρο της θρησκευτικής εξουσίας για τέτοιες ενέργειες.

Βλέπουμε πόλεμο ανάμεσα σε θρησκευτικές σέχτες στη Συρία, τη δολοφονία μουσουλμάνων και χριστιανών στη Νιγηρία, τον θρησκευτικό πόλεμο στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ένα αυξανόμενο κύμα αντισημιτισμού και εγκλημάτων μίσους στην Ευρώπη, που τόσο συχνά διαπράττονται στο όνομα της θρησκείας.

Επομένως, πώς μπορούμε εμείς, ως άνθρωποι της πίστης, να συμφιλιώσουμε αυτές τις πραγματικότητες - το απόλυτο καλό, τη δύναμη, την αντοχή, την συμπόνια και την αγάπη που μπορεί να απορρέει από το σύνολο των θρησκειών μας - που λειτουργούν παράλληλα με εκείνους που προσπαθούν να χρησιμοποιούν ως πειρατές  τις θρησκείες για τους δικούς τους δολοφονικούς σκοπούς;

Η ανθρωπότητα έχει ήδη προσπαθήσει να δώσει απάντηση στα ζητήματα αυτά σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Και για να μην φτάσουμε στο σημείο να θεωρήσουμε ότι η δική μας περίπτωση είναι μοναδική και ότι αυτά συμβαίνουν σε κάποιο άλλο μέρος, να θυμηθούμε ότι κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών και της Ιεράς Εξέτασης, οι άνθρωποι διέπραξαν φοβερά δεινά στο όνομα του Χριστού. Στην πατρίδα μας, η δουλεία και ο JimCrow πολύ συχνά δικαιολογείτο στο όνομα του Χριστού. Η Mισέλ κι εγώ επιστρέψαμε από την Ινδία – μια απίστευτα όμορφη χώρα, γεμάτη από υπέροχη ποικιλομορφία - αλλά και ένα μέρος, όπου κατά τα τελευταία χρόνια θρησκείες όλων των τύπων έχουν κατά καιρούς γίνει στόχος από πιστούς άλλων θρησκειών απλά και μόνο λόγω κληρονομικότητας και των πεποιθήσεών τους - πράξεις μισαλλοδοξίας που θα είχαν συγκλονίσει τον Γκάντι, το πρόσωπο που βοήθησε να απελευθερωθεί αυτή η χώρα.

Επομένως, αυτό δεν είναι κάτι το μοναδικό σε μια ομάδα ή σε μια θρησκεία. Υπάρχει μια τάση σε εμάς, μια αμαρτωλή τάση που μπορεί να διαστρέψει και να στρεβλώσει την πίστη μας. Στο σημερινό κόσμο, όταν ομάδες μίσους έχουν τους δικούς τους λογαριασμούς Twitter και η μισαλλοδοξία μπορεί να φουντώνει σε κρυφά σημεία στον κυβερνοχώρο, μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολο να αντιδράσουμε σωστά σε τέτοια μισαλλοδοξία. Αλλά ο Θεός μας αναγκάζει να δοκιμάσουμε. Και σε αυτή την αποστολή, πιστεύω ότι υπάρχουν ορισμένες αρχές που μπορούν να μας καθοδηγήσουν, ιδιαίτερα εκείνους από εμάς που ασκούν την πίστη τους.

Και, πρώτα-πρώτα, θα πρέπει να αρχίσουμε με κάποια βασική ταπείνωση. Πιστεύω ότι το σημείο εκκίνησης στην πίστη είναι κάποια αμφιβολία, ότι δηλαδή δεν πρέπει να είναι ο εαυτός μας τόσο σίγουρος ότι έχουμε δίκιο και ότι ο Θεός μιλάει μόνο σε εμάς, και δεν μιλάει στους άλλους, ότι ο Θεός νοιάζεται μόνο για εμάς και δεν νοιάζεται για τους άλλους, ότι κατά κάποιο τρόπο εμείς μόνο κατέχουμε την αλήθεια.

Η δουλειά μας δεν είναι να ζητούμε από τον Θεό να ανταποκρίνεται στη δική μας αντίληψη για την αλήθεια - δουλειά μας είναι να είμαστε εντάξει απέναντι  σ 'Αυτόν, στον λόγο Του και στις εντολές Του. Και θα πρέπει να παραδεχθούμε ταπεινά ότι είμαστε μπερδεμένοι και δεν ξέρουμε πάντα τι κάνουμε, ότι είμαστε διστακτικοί και παραπατούμε καθοδόν προς Αυτόν, και πρέπει να έχουμε κάποια ταπεινότητα σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά ενάντια σ’ αυτούς που καταχρώνται το όνομά Του για να δικαιολογήσουν την καταπίεση, ή τη βία, ή το μίσος με τόση βίαιη αγριότητα. Καμία θεότητα δεν συγχωρεί την τρομοκρατία. Κανένα παράπονο δεν δικαιολογεί τον θάνατο αθώων ανθρώπων, ή την καταπίεση αυτών που είναι πιο αδύναμοι ή λιγότεροι σε αριθμό.

Και έτσι, καθώς οι άνθρωποι της πίστης, είμαστε υποχρεωμένοι να απομονώσουμε εκείνους που προσπαθούν να στρεβλώσουν τη θρησκεία μας - οποιαδήποτε θρησκεία - για τους δικούς τους μηδενιστικούς σκοπούς. Και εδώ στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, οφείλουμε να επαναβεβαιώνουμε συνεχώς αυτήν τη θεμελιώδη ελευθερία - την ελευθερία της θρησκείας - το δικαίωμα να ασκούμε την πίστη που έχουμε επιλέξει, να αλλάξουμε την πίστη μας, αν θέλουμε, ακόμη και να μη έχουμε καμία απολύτως πίστη, αν το επιλέξουμε, και αυτό να το κάνουμε χωρίς διώξεις, φόβο και διακρίσεις.

Υπάρχει σοφία στους ιδρυτές αυτής της χώρας όταν συνέτασσαν στο σύνταγμα στο οποίο στηρίζεται αυτό το έθνος την έννοια της ελευθερίας της θρησκείας, γιατί κατανόησαν την ανάγκη για ταπεινοφροσύνη. Κατανόησαν επίσης την ανάγκη σεβασμού της ελευθερίας του λόγου, και ότι υπήρχε σχέση μεταξύ της ελευθερίας του λόγου και της θρησκευτικής ελευθερίας. Το να παραβιάζεται το ένα δικαίωμα με το πρόσχημα της προστασίας του άλλου αποτελεί προδοσία και των δύο.

Στοιχείο αυτής της ταπεινότητας, όμως, είναι και η αναγνώριση στη σύγχρονη, περίπλοκη, ποικιλόμορφη κοινωνία μας της λειτουργίας των εν λόγω δικαιωμάτων. Μέριμνα για την προστασία των δικαιωμάτων αυτών απαιτεί για τον καθένα από εμάς να τα ασκεί με ευγένεια, αυτοσυγκράτηση και διάκριση. Και αν, στην πραγματικότητα, υπερασπιζόμαστε το νόμιμο δικαίωμα ενός προσώπου να προσβάλει μιαν άλλη θρησκεία, είμαστε εξίσου υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούμε την ελευθερία του λόγου μας, για να καταδικάσουμε τέτοιες προσβολές (χειροκροτήματα), και να συμπαραστεκόμαστε στις θρησκευτικές κοινότητες, ιδιαίτερα εκείνες τις θρησκευτικές μειονότητες που γίνονται στόχοι τέτοιων επιθέσεων. Ακριβώς επειδή κάποιος έχει το δικαίωμα να λέει κάτι δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι από εμάς δεν θα πρέπει να αμφισβητούμε αυτούς που προσβάλλουν τους άλλους στο όνομα της ελευθερίας του λόγου. Επειδή γνωρίζουμε ότι τα έθνη μας είναι ισχυρότερα όταν οι πιστοί όλων των θρησκειών αισθάνονται ότι είναι ευπρόσδεκτοι, ότι και αυτοί επίσης είναι πλήρη και ισότιμα μέλη των χωρών μας.

Γι’ αυτό πιστεύω ότι η ταπείνωση είναι αναγκαία. Και το δεύτερο πράγμα που έχουμε ανάγκη είναι να διατηρήσουμε τη διάκριση ανάμεσα στην πίστη μας και τις κυβερνήσεις μας. Την διάκριση μεταξύ εκκλησίας και κράτους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια από τις πιο θρησκευόμενες χώρες του κόσμου - πολύ περισσότερο από ότι οι περισσότερες δυτικές ανεπτυγμένες χώρες. Και ένας από τους λόγους είναι ότι οι ιδρυτές μας αγκάλιασαν με σύνεση το διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους. Η κυβέρνησή μας δεν στηρίζει μια και μόνο θρησκεία, ούτε πιέζει κανένα να ακολουθεί μια συγκεκριμένη πίστη, ή ακόμη και οποιαδήποτε πίστη. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια κουλτούρα όπου οι άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα και τις πεποιθήσεις μπορούν ελεύθερα και περήφανα λατρεύουν, χωρίς φόβο, ή εξαναγκασμό…

Αυτό δεν συμβαίνει στα θεοκρατικά καθεστώτα που περιορίζουν την επιλογή της πίστης των ανθρώπων. Δεν συμβαίνει σε αυταρχικές κυβερνήσεις που εξυψώνουν ένα μεμονωμένο ηγέτη ή ένα πολιτικό κόμμα πάνω από τους ανθρώπους, ή σε ορισμένες περιπτώσεις, πάνω και από την έννοια του ίδιου του Θεού. Έτσι, η ελευθερία της θρησκείας είναι μια αξία που θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε εδώ στη χώρα μας, και να υπερασπιζόμαστε σε όλο τον κόσμο. Είναι  κάτι για το οποίο αγρυπνούμε εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες.….

Ταπείνωση, λοιπόν, καχυποψία όταν οι κυβερνήσεις υπεισέρχονται ανάμεσα σε μας και την πίστη μας, ή προσπαθούν να υπαγορεύσουν την πίστη μας, ή να εξυψώνουν την μια πίστη πάνω από τις άλλες. Και, τέλος, ας θυμηθούμε ότι αν υπάρχει ένας νόμος, που μπορούμε όλοι να είμαστε απόλυτα σίγουροι για αυτόν, που φαίνεται να συνδέει τους ανθρώπους όλων των θρησκειών, αλλά και τους ανθρώπους που εξακολουθούν να αναζητούν το δρόμο προς την πίστη, έχουν όμως ένα αίσθημα ηθικής και της ηθικής μέσα τους – αυτός ο ένας νόμος, ο χρυσός κανόνας, είναι πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο, όπως θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν και οι άλλοι. Η Τορά λέει: «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν». Στο Ισλάμ, υπάρχει μι; διδασκαλία (Hadith) που αναφέρει: «Κανένας από εσάς δεν είναι πραγματικά πιστός αν δεν δείχνει τόση αγάπη δια τον αδελφό του, όση δείχνει  για τον εαυτό του». Η Αγία Γραφή μας διδάσκει: «Πάνω απ’ όλα, να έχετε αγάπη, που είναι ο σύνδεσμος όλων και οδηγεί στην τελειότητα» (ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην, ἥτις ἐστὶ σύνδεσμος τῆς τελειότητος, Κολ 3,14).

Όποιες και αν είναι οι πεποιθήσεις μας, όποιες και αν είναι οι παραδόσεις μας, πρέπει να επιδιώκουμε να είμαστε εργάτες της ειρήνης, και φέρνουμε φως, εκεί που υπάρχει σκοτάδι, και σπέρνουμε αγάπη εκεί όπου υπάρχει μίσος. Και αυτό είναι το μήνυμα αγάπης της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Φραγκίσκου. Και όπως συμβαίνει σε τόσους πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, έτσι κι εμένα με έχει συγκινήσει η έκκλησή του για να απαλύνουμε τον πόνο, και να δείχνουμε δικαιοσύνη και έλεος και συμπόνια για τους πιο ευάλωτους να βαδίζουμε την οδό του Κυρίου και να ρωτούμε το εαυτό μας: «Ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω;»  Μας προκαλεί να βαδίζουμε αυτό που αποκαλεί «πορεία της ζωντανής ελπίδας». Και όπως  εκατομμύρια Αμερικανών, αναμένω κι εγώ με ανυπομονησία να καλωσορίσω τον Πάπα Φραγκίσκο στις Ηνωμένες Πολιτείες αργότερα αυτή τη χρονιά (Χειροκροτήματα).

Η Αυτού Αγιότης εκφράζει αυτόν τον βασικό νόμο: Να φερόμαστε στον πλησίον μας όπως στον εαυτό μας. Ο Δαλάι Λάμα – ο οποίος είχε την ευκαιρία να τον συναντήσει – εκφράζει το ίδιο πνεύμα. Ο Κεντ Brantly εκφράζει το ίδιο πνεύμα. Ο Kent ήταν με τους Σαμαρείτες για τη θεραπεία ασθενών από τον Έμπολα στη Λιβερία, όταν προσβλήθηκε από τον ιό και ο ίδιος. Και με παγκόσμιας κλάσης ιατρική φροντίδα, αλλά και βαθιά πίστη - με τη βοήθεια του Θεού – επέζησε (Χειροκροτήματα). Και στη συνέχεια, δίνοντας το αίμα του, το πλάσμα του, βοήθησε και άλλους να επιβιώσουν. Και συνεχίζει να στηρίζει μια συνολική προσπάθεια στη Δυτική Αφρική, υπενθυμίζοντάς μας ότι «οι προσπάθειές μας πρέπει να η επιτόπια ένδειξη αγάπης για τους ανθρώπους εκεί». Και εγώ δεν θα μπορούσα να ήμουν περισσότερο περήφανος από το να υποδεχθώ τον Κεντ και την υπέροχη γυναίκα του Amber στο Οβάλ Γραφείο. Είμαστε ευλογημένοι που τον έχουμε εδώ σήμερα - επειδή μας θυμίζει τι σημαίνει πραγματικά «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν», όχι μόνο στα λόγια, αλλά και με πράξεις.

Ο καθένας από μάς έχει ένα ρόλο στην εκπλήρωση των κοινών, υψηλών στόχων μας - όχι μόνο για να αναζητήσουμε υψηλές θέσεις, αλλά για να κατεβούμε σε μεγαλύτερα βάθη, έτσι ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τη δύναμη να αγαπούμε πιο ολοκληρωμένα. Και αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκλησή μας: να βλέπουμε στον κάθε άλλο τον εαυτό μας, να είμαστε φύλακες των αδελφών μας, ανδρών και γυναικών, και να εκπληρώνουμε την πίστη μας μαζί με τους άλλους. Ως τέκνα Θεού, ας το κάνουμε αυτό έργο μας, μαζί.

Ως τέκνα Θεού, ας εργαστούμε για τον τερματισμό της αδικίας – την αδικία της φτώχειας και της πείνας. Κανείς δεν θα έπρεπε ποτέ να υποφέρει από ανέχεια μέσα σε τέτοια αφθονία. Ως τέκνα Θεού, ας εργαστούμε για να εξαλειφθεί η μάστιγα των αστέγων, διότι, όπως λέει η αδελφή Μαρία, «Κανείς από εμάς δεν είναι στο σπίτι, αν δεν είμαστε όλοι στο σπίτι». Κανείς από εμάς δεν είναι στο σπίτι, αν δεν είμαστε όλοι στο σπίτι.

Ως τέκνα Θεού, ας υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την αξία της κάθε γυναίκας, του κάθε άνδρα, του κάθε παιδιού, γιατί είμαστε όλοι ίσοι στα μάτια του Θεού, και οφείλουμε να εργαστούμε ώστε να εκλείψει η μάστιγα και η αμαρτία της σύγχρονης δουλείας, και της εμπορίας ανθρώπων, και να «φέρουμε λεφτεριά στους τσακισμένους» (ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, Λουκ 4,19) (Χειροκρότημα).

Αν είμαστε ειλικρινά ταπεινοί, αν πέφτουμε στα γόνατα, σε ορισμένες περιπτώσεις, θα αναγνωρίσουμε ότι ποτέ δεν γνωρίζουμε πλήρως το σχέδιο του Θεού. Δεν μπορούμε ποτέ να εξερευνήσουμε πλήρως την καταπληκτική χάρη Του. «Βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι» (Α΄ Κορ 13,12) - παλεύουμε με την έκταση της φοβερής αγάπη Του. Αλλά ακόμη και με τα πεπερασμένα όριά μας, μπορούμε να λάβουν σοβαρά υπόψη αυτό που απαιτείται: να κάνουμε: την δικαιοσύνη, την αγάπη και την καλοσύνη, και να βαδίζουμε ταπεινά με το Θεό μας.

Προσεύχομαι και εύχομαι να το κάνουμε. Και όπως ταξιδεύουμε μαζί σε αυτήν την «πορεία της ζωντανή ελπίδας» προσεύχομαι ότι, στο όνομά Του, θα τρέξουν και δεν κουραστούμε, θα βαδίσουμε και δεν θα ατονήσουμε, θα λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτά τα λόγια, «θα ενδυθούμε την αγάπη».

Είθε ο Κύριος να σας ευλογεί και να σας ενδυναμώνει, και να ευλογεί αυτή την πολύτιμη χώρα που αγαπάμε.

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ (Χειροκροτήματα).

_________

Πηγή από την οποία έγινε η μετάφρασή μας με τις επιβεβλημένες περικοπές: 

 www.whitehouse.gov/the-press-office/2015/02/05/remarks-president-national-prayer-breakfast