Το καλοκαίρι είναι εδώ.
Είναι οι μέρες που περισσότερο από όλους χαίρονται τα παιδιά. Ιδιαίτερα όσα από αυτά αμπαλάρουν τα πράγματά τους για να πάνε κατασκήνωση ή να πάνε στα σπίτια των παππούδων ή γιαγιάδων σε κάποιο χωριό ή σε κάποιο νησί γαι τους επόμενους δύο μήνες μέχρι να πλησιάσει η "αποφράδα" ημέρα της έναρξης των σχολείων.
Καλοκαιρινές διακοπές λοιπόν και τα παιδικά παιχνίδια στην ημερήσια διάταξη. Ασφαλώς δεν αναφερόμαστε σε αυτά των tablet ή των κινητών αλλά στα ομαδικά στις παραλίες, στις πλατείες, στα καλντερίμια, στςι κατασκηνώσεις. Εκεί που φτιάχνονατι οι παρέες που κτίζονται οι φιλίες που ματώνουν τα γόνατα από το πέσιμο του ποδηλάτου.
Παιδικά καλοκαίρια στην Αίγινα. Με την πρωϊνή αναχώρηση του "Πορτοκαλή Ήλιου", έτσι όπως μας τη διηγείται η Ζωρζ Σαρρή στις σελίδες του "Θησαυρού της Βαγίας".
Ας ταξιδέψουμε μαζί με εκείνη την παρέα.
"Ο
Πορτοκαλής Ήλιος ξεμάκραινε από το λιμάνι του Πειραιά. Οχτώ το πρωί και
η ζέστη κιόλας ίδρωνε το κορμί, κολλούσε πάνω στο δέρμα. Η θάλασσα
ασάλευτη θα ' μοιαζε αληθινό γυαλί, αν δεν ήταν οι άσπροι αφροί που
ξεσήκωνε το καράβι χαράζοντάς την. Κόσμος πολύς, περισσότερες γυναίκες
και παιδιά, που ξεκινούσαν για κάποιο νησί του Σαρωνικού, την Αίγινα,
τον Πόρο, την Ύδρα ή τις Σπέτσες. Τα σχολεία είχαν κλείσει κι οι μητέρες
είχαν ετοιμάσει τις καλοκαιριάτικες αποσκευές, βατραχοπέδιλα, μάσκες,
σαγιονάρες, ψάθινα ή πάνινα καπέλα.... Στο κατάστρωμα οι πολυθρόνες ήταν
όλες πιασμένες κι ούτε ένα σκαμνί αδειανό. Στα σαλόνια έκανε τόση
ζέστη, που όλοι οι επιβάτες προσπαθούσαν να βολευτούν έξω, με την ελπίδα
να δροσιστούν από τον αέρα της θάλασσας. Σε μια άκρη της κουπαστής, δύο
αγόρια, θα ήταν δεκατεσσάρων χρονών, κοιτούσαν στ' ανοιχτά και
συζητούσαν.
-
Πέρσι , την ίδια ακριβώς μέρα ταξιδεύαμε με το ΚΑΜΕΛΙΑ.Τούτο το καράβι
φαίνεται πιό μεγάλο, πιό καλό, έλεγε ο Κλου ο σγουρόξανθος, ψηλός με
ωραία μελιά μάτια.
-Ναι αλλά πέρσι πηγαίναμε στον Πόρο, ενώ φέτος.....