Μια Σουβάλα από τα παλιά.

    Ο χρόνος ασφαλώς δεν γυρίζει πίσω. Οι φωτογραφίες όμως κατορθώνουν να αιχμαλωτίσουν στιγμές του και να μας τις παραδώσουν στην αιωνιότητα. Στιγμές ανύποπτες, ίσως σπάνιες αλλά οπωσδήποτε μοναδικές. Και δεν πειράζει που ο φακός είναι μαυρόασπρος. Ίσως είναι καλύτερα γιατί έτσι μπορεί ο καθένας να φανταστεί τον αγαπημένο του τόπο ή τοπίο ή ακόμα και τα πρόσωπα με τα δικά του χρώματα. Να βάλει δηλαδή τα δικά του χρώματα. Γιατί όχι;

     Όταν τα καλοκαίρια του 2012 και 2013 οργανώναμε τις εκθέσεις με τις παλαιές φωτογραφίες από πολλές περιοχές της Αίγινας  στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης, δεν πιστεύαμε πως θα είχαν τέτοια απήχηση αφενός και αφετέρου ότι θα δημιουργείτο ένα μεγάλο ρεύμα πολλών δημοσιεύσεων στο διαδίκτυο.
  Ανάμεσα λοιπόν σε εκείνες  τις φωτογραφίες υπάρχουν και αυτές που απεικονίζουν την περιοχή της Σουβάλας όπως ήταν τις δεκαετίες του '50 και του '60.
    Πολύ λίγα κτίσματα, αρκετό πράσινο, καΐκια στο λιμάνι, και τα θερμά λουτρά  στα οποία κατέφευγαν πολλοί Αιγινήτες αλλά και παραθεριστές για να ανακουφιστούν από τους πόνους στα πόδια και στη μέση και να προετοιμαστούν καλύτερα για τον επερχόμενο χειμώνα.

    Η Σουβάλα σήμερα όπως άλλωστε και πολλές περιοχές της Αίγινας είναι αγνώριστες από την πυκνή και σε μερικές φορές άναρχη δόμηση. Οι φωτογραφίες δεν μας  υπενθυμίζουν απλά το χθές ούτε σκορπίζουν νοσταλγία, έρχονται αδίστακτα να μας τονίσουν τα λάθη, τις υπερβολές, την απληστία και τις κακές επιλογές που κάναμε. Και τότε συνηδειτοποιείς ότι όλα αυτά πέρασαν ανεπιστρεπτί. Όλη αυτή η ομορφιά σπαταλήθηκε χωρίς σύνεση και κυρίως προοπτική.

   Τις φωτογραφίες της Σουβάλας προσέφερε στην έκθεση ο κ. Στενάκης Αργύρης.

   Δύο φωτογραφίες απεικονίζουν και δύο θρυλικά πλοιάρια  της εποχής  το "Εριέττα"  και  το "Μαρίνα" αδελφό του "Έλενα" που υπηρέτησαν τη γραμμή μέχρι τις αρχές  της δεκαετίας  του '80. Το 2010  τα συναντήσαμε  στον Άγιο Νικόλαο  Κρήτης να μεταφέρουν επιβάτες προς το νησί της  Σπιναλόγκα.