Ο Νοέμβρης θέλησε να μας αποχαιρετήσει με νοτιάδες και καλές θερμοκρασίες ξεφεύγοντας από την παράδοση που τον ήθελε να φέρνει μπόλικο κρύο ειδικά την τελευταία του μέρα που είναι και εορτή του Αγίου Ανδρέα. Οι παλαιότεροι είχαν συνδυάσει τον ερχομό του χειμώνα με το όνομα του
τελευταίου Αγίου του Νοεμβρίου. Κυρίως ήθελαν να τονίσουν, πέρα από τις εκάστοτε παραξενιές του καιρού, πως ο χειμώνας οριστικά έχει έρθει και δεν χωρούν άλλες αναβολές στην προετοιμασία του σπιτιού για τα μεγάλα κρύα.
Η κ. Λίνα
Μπόγρη – Πετρίτου μας διαφωτίζει σχετικά στο βιβλίο της: «Τα λέμε και στην
Αίγινα»:
Το κρύο δυναμώνει και ο τελευταίος
Άγιος, ο Άγιος Ανδρέας, κλείνει το
μήνα:
-Του Άγιου Αντρέα, το κρύο αντριεύει.
Και η συμβουλή των γεωργών, αφού οι
δουλειές τέλειωσαν:
-Ο Νοέμβρης έκλεισε; Τα
ζευγάρια είναι στο στάβλο.
Το φθινόπωρο τελειώνει με το Νοέμβρη,
τα σημάδια της λαμπερής Πούλιας χάνονται
με τη δύση της στον ουρανό και μένουν τα λόγια του παππού του γεροντάκου για
όλα τούτα:
«Ανήμερα του Άι
Φιλίππου, κορικάτσι μου, η Πούλια κατεβαίνει τσαι φιλεί τη γης, τσαι λάμπει
όλος ο τόπος όπου κατεβαίνει, τσαι επειδή το φως είναι μπόλικα μοιρασμένο
ολούθε, δεν είναι καλό να βγαίνουνε όξω οι ανθρώποι. Λένε ότι βγαίνουνε οι
ανεράιδες στα τρίστρατα τσαι στήνουνε το χορό…»