Του π. Χαράλαμπου Λίβυου
Ανάσταση σημαίνει να
μπορώ να σ’ αγκαλιάζω δίχως ο θάνατος να τρυπώνει από τις χαραμάδες των χεριών
μου.
Ανάσταση σημαίνει το φιλί να πάρει και πάλι την γεύση που είχε πριν την
προδοσία.
Ανάσταση σημαίνει να μην έχουν ρυτίδες οι αντοχές και οι ελπίδες μου, τα βράδια να μπορώ να πω καληνύχτα δίχως να φοβάμαι τις απώλειες που θα φέρει το ξημέρωμα.
Ανάσταση σημαίνει το παιδί από το Αφρίν να δει ξανά δίχως αίμα το βαθύ γαλάζιο του ουρανού. Κι το κορίτσι της γειτονιά μας, που η αρρώστια καθήλωσε στο αναπηρικό καρότσι και στο κρεβάτι του πόνου, να ζήσει την μέρα της ολικής αποκαθήλωσης και την μετοχή στην γιορτή της ζωής.
Ανάσταση σημαίνει να πάρουμε πίσω ότι ύπουλα ο θάνατος έκλεψε από το βλέμμα μας. Όλους εκείνους και εκείνα που βίαια μας στέρησε, πρόσωπα και πράγματα, στιγμές και σιωπές, δειλινά και χαραυγές.
Ανάσταση σημαίνει δικαιοσύνη για όλους τους σταυρωμένους της γης.
Απόψε το βράδυ, εκεί στις εκκλησιές, στα κεριά και τις αγκαλιές ο θάνατος θα υποκύψει. Ο Χριστός σκορπά το φως και την ελπίδα σε στήθη βαριά ως μνήματα. Κατεβαίνει στο άδη της καρδιάς, στην πιο σκοτεινή ώρα της ψυχής μας, λιγο πριν την ολική απόγνωση, και κηρύτει οτι η ζωή κέρδισε τον θάνατο.
Ο Χριστός θα γίνει η απαρχή της βασιλείας Του Θεού. «Χριστός Ανέστη» θα ακουστεί ως ιαχή αιώνιας νίκης απέναντι στο θάνατο, που πλέον δεν θα μπορεί να χαλάσει τα πιο όμορφα ταξίδια της ψυχής μας.
Ανάσταση σημαίνει να μην έχουν ρυτίδες οι αντοχές και οι ελπίδες μου, τα βράδια να μπορώ να πω καληνύχτα δίχως να φοβάμαι τις απώλειες που θα φέρει το ξημέρωμα.
Ανάσταση σημαίνει το παιδί από το Αφρίν να δει ξανά δίχως αίμα το βαθύ γαλάζιο του ουρανού. Κι το κορίτσι της γειτονιά μας, που η αρρώστια καθήλωσε στο αναπηρικό καρότσι και στο κρεβάτι του πόνου, να ζήσει την μέρα της ολικής αποκαθήλωσης και την μετοχή στην γιορτή της ζωής.
Ανάσταση σημαίνει να πάρουμε πίσω ότι ύπουλα ο θάνατος έκλεψε από το βλέμμα μας. Όλους εκείνους και εκείνα που βίαια μας στέρησε, πρόσωπα και πράγματα, στιγμές και σιωπές, δειλινά και χαραυγές.
Ανάσταση σημαίνει δικαιοσύνη για όλους τους σταυρωμένους της γης.
Απόψε το βράδυ, εκεί στις εκκλησιές, στα κεριά και τις αγκαλιές ο θάνατος θα υποκύψει. Ο Χριστός σκορπά το φως και την ελπίδα σε στήθη βαριά ως μνήματα. Κατεβαίνει στο άδη της καρδιάς, στην πιο σκοτεινή ώρα της ψυχής μας, λιγο πριν την ολική απόγνωση, και κηρύτει οτι η ζωή κέρδισε τον θάνατο.
Ο Χριστός θα γίνει η απαρχή της βασιλείας Του Θεού. «Χριστός Ανέστη» θα ακουστεί ως ιαχή αιώνιας νίκης απέναντι στο θάνατο, που πλέον δεν θα μπορεί να χαλάσει τα πιο όμορφα ταξίδια της ψυχής μας.