Είναι αυτή η προσμονή. Είναι η μυστική χαρά. Είναι η ανεκλάλητη ευωχία
για τη στιγμή. Είναι η απερίγραπτη ησυχία. Η εκκωφαντική σιγή. Η
υποβόσκουσα ευτυχία.
Είναι το Σάββατο το υπερευλογημένο. Το Μεγάλο Σάββατο των ψυχών όλων
των ανθρώπων. Εκείνων που προετοιμάστηκαν για αυτό. Κι εκείνων που
κατέφθασαν στο τραπέζι τώρα την τελευταία στιγμή. Είναι το τραπέζι των
φίλων αλλά και των ξένων. Οι φωνές των ανυπόμονων μικρών, των
συνειδητοποιημένων μεγάλων και των σοφών της ζωής. Είναι το
τσούγκρισμα, οι ευχές, οι ανάσες, το μοίρασμα, η συνάθροιση και η σύναξη
των εκ περάτων ταξιδιωτών. Η Ιθάκη των ταξιδευτών και των πεζοπόρων η
ανάπαυση. Είναι η γεύση του αληθινού και η μυρωδιά του αιώνιου.Είναι η
στιγμή του Θεού και οι στιγμές των ανθρώπων που πλησιάζουν και
γεύονται του ουσιαστικού, της ζωής της ίδιας. Είναι το καθάριο βλέμμα,
το αυθόρμητο χαμόγελο, το ζεστό βλέμμα, το χάδι, δυό λόγια αγάπης. Μόνο
δύο. Φτάνουν είναι αρκετά για να πετάξει η ψυχή και να ζήσει το δικό της
ΠΑΣΧΑ.
Είναι οι στιγμές που ο Ιησούς είναι στον τάφο. Είναι η μυστική,
κεκρυμμένη περίοδος της ζωής μας κοντά Του, μαζί Του. Είναι ο χρόνος της
αναμονής και της σιωπής. Το Μέγα Σάββατο είναι η γιορτή των μυστικών
φίλων του Χριστού, που ο κόσμος αγνοεί και που εκείνοι δεν θέλουν να
γίνουν γνωστοί, παρά μόνο στον Ίδιο.
Η ειρήνη του Μεγάλου Σαββάτου είναι στραμμένη προς το μεγάλο
γεγονός του πρωινού της Κυριακής, προς τη δύναμη και τη χαρά της
Αναστάσεως. Αλλά αυτή η ειρήνη πρέπει να διατηρηθεί και να μην
εμποδιστεί από τις συνηθισμένες εξωτερικές προετοιμασίες για το Πάσχα
που εισβάλλουν εθιμοτυπικά στην ημέρα και την αποπροσανατολίζουν από το
βαθύτερο νόημα της.