Ακουμπισμένα σε έναν τοίχο τα μικρά αγόρια χαζεύουν ανέμελα τη θάλασσα. Μια εικόνα απόλυτα καλοκαιρινή. Μια πανέμορφη ζωγραφιά από αυτές που μας χάρισε ο χρωστήρας του εμπνευσμένου Γιάννη Σανταντόνιου μέσα στα όρια μιας φιστικιάς.
Το έργο του ήταν από εκείνα που φιλοτεχνήθηκαν στα πρώτα χρόνια της διοργάνωσης του Φεστιβάλ Φιστικιού, και από αυτά που εκτέθηκαν στη μεγάλη έκθεση που έγινε προς τιμήν του στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας το Σεπτέμβριο του 2017.
Η ιδέα του να εγκλωβίσει μέσα στο περίγραμμα της φιστικιάς τα μικρά αγόρια σε μια τόσο ανέμελη στάση αποδεικνύουν την αγάπη του για το ελληνικό καλοκαίρι για την Αίγινα αλλά και για το δέντρο της.
Παράλληλα μας επιτρέπει να φαναστούμε τι ακριβώς μπορεί να χαζεύουν αυτά τα παιδιά. Έναν ψαρά; Το διερχόμενο πλοίο; Κάποια δελφίνια; Κάποιους φίλους τους που παίζουν; Την ταινία στην οθόνη ενός θερινού σινεμά; Ή μήπως σκαρώνουν κάποια ζαβολιά;
Ντυμένα απλά, ξυπόλητα, με τιράντες παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή, σε ένα παλιό καλό ελληνικό καλοκαίρι.
Και η εικόνα αυτή δεν είναι αποκλειστικά Αιγινήτικη. Είναι χαρακτηριστική του ελληνικού καλοκαιριού σε κάθε νησί, σε κάθε μέρος όπου τα παιδιά ακόμα είναι αθώα και μπορούν να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.
