"Η Παναγιά τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά της. τη Σίκινο, την Αμοργό και τα άλλα τα παιδιά της".
Οδ. Ελύτης
Καθώς μικρά και μεγάλα πλεούμενα μεταφέρουν τους παραθεριστές του
Αυγούστου σε νησιά θαλασσοδαρμένα και αφροστόλιστα, η Παναγιά, η κάθε
Παναγιά ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους πανηγυριστές της κατάσπρη και
στολισμένη με μπουκαμβίλιες και γιασεμιά πάνω σε βράχια, σε ακρογιαλιές ή
σε βουνοπλαγιές.
Ο Αύγουστος είναι ο κατεξοχήν μήνας των Ελλήνων. Ο Αύγουστος είναι της
Παναγιάς της Θαλασσινής, της Κατευοδώτρας, της Κανάλας, της
Μεγαλόχαρης, της Κατοπολιανής και της Εκατονταπυλιανής, της Μεγαλόχαρης,
της Πολίτισσας, της Λιόχαρης, της Χοζοβιώτισσας και τόσων άλλων καθώς
κάθε τόπος, κάθε νησί, κάθε πλαγιά έχει την Παναγιά του.
Και καθώς ο Αύγουστος ξημερώσει δεν ακούς άλλη ευχή, από τη φράση
"Καλή Παναγιά" σε αυτά τα μέρη που τις μέρες του Αυγούστου
συγκεντρώνονται όλες οι οικογένειες "επί το αυτό", ξενιτεμένοι,
φοιτητές, άνθρωποι της πόλης επιστρέφουν στις πατρογονικές εστίες για
να μπολιαστούν από την παράδοση, από τη ζωή του τόπου τους και να
συνεχίσουν.
Καλή Παναγιά λοιπόν.
Οι
μικρές εκκλησιές με τη σειρά από πάνω προς τα κάτω είναι από την
Ανάφη, τη Σέριφο, η Παναγιά η Θαλασσινή της Άνδρου, η Χρυσοπηγή της
Σίφνου, η Παναγία η Νικούς της Κύθνου.
