Κατηφορίζοντας το δρόμο από την Κυψέλη προς την Καβουρόπετρα, συναντάς στα μισά του δρόμου και προς τα δεξιά, ένα μικρό κάτασπρο σπίτι. Η εικόνα του, το χρώμα, η αρχιτεκτονική του μορφή θυμίζει έντονα Κυκλάδες, γι' αυτό και είναι μοναδικό. Πανέμορφο, μικρό, πεντακάθαρο αλλά κυρίως σε πολύ καλή κατάσταση. Είναι ένα υπόδειγμα απλότητας, σεβασμού στην παράδοση αλλά και συμβατότητας με το περιβάλλον. Απαλές γραμμές, μικρά παράθυρα, συμμετρία, καθόλου έντονα χρώματα στα παράθυρα ή στην πόρτα. Σκεπάζεται από ένα λιακωτό, στο οποίο οι παλαιοί ιδιοκτήτες του άπλωναν τα καλοκαίρια το φιστίκι για να ξεραθεί στον ήλιο.
Το κτίσμα δεν έχει τίποτε το περιττό τριγύρω ή στους εξωτερικούς του τοίχους. Οι ιδιοκτήτες φαίνεται ότι φέτος φρεσκάρισαν τον ασβέστη με αποτέλεσμα να λαμποκοπά στον ήλιο του μεσημεριού και εμείς να το καμαρώνουμε και να αγαλιάζει η ψυχή μας με αυτήν την όμορφη εικόνα.
Παλαιότερα το κατοικούσαν μέλη της οικογένειας Αλεξίου.
