Όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αψηφούν τη ζέστη και στον κόπο και κατακαλόκαιρο ξυπνούν αχάραγα και ξεκινούν για να λειτουργήσουν το εκκλησάκι τους, τότε τούτος ο τόπος δεν έχει να φοβάται. Γιατί θα υπάρχουν πάντα αυτοί οι βιγλάτορες που συνεχίζουν την παράδοση, ανοίγουν τις εκκλησιές και τις λειτουργούν, κτυπούν την καμπάνα που όλο τον υπόλοιπο χρόνο σιγά, ανεβάζουν την ελληνική σημαία σε έναν πρόχειρο ιστό.Εικόνες Ελλάδας. Εικόνες καλοκαιριού και στο πιό απομακρυσμένο νησί του Αρχιπελάγους.
Έχουν και τα μικρά νησάκια του Σαρωνικού τα ξωκλήσια τους. Η Δωρούσα, η
Μετώπη, η Κυρά, οι Λαούσες, η νησίδα στον Τούρλο έχουν στα βράχια
τους έναν άγρυπνο φρουρό, έναν βιγλάτορα, έναν βαρδιάνο που φρουρεί και
προστατεύει τη μικρή γη τους. Ένα κάτασπρο εκκλησάκι απέριτο με το
καμπαναριό του και την ελληνική σημαία να ανεμίζει με τα πρώτα χάδια
του αγέρα.
Πρωινή ανάβαση στον Αι -Λιά πριν ακόμα ο ήλιος δυσκολέψει τα πράγματα.
Ευχαριστούμε τον κ. Βαγγέλη Αντωνίου για τις όμορφες φωτογραφίες.
Στη Δωρούσα δύο δεκαετίες τώρα στις 20 Ιουλίου ανήμερα του Προφήτη Ηλία ο παπά
-Λευτέρης ξεκινά αχάραγα με τους ευλαβείς προκσυνητές και ανεβαίνει στην κορυφή του νησιού Δωρούσα και λειτουργεί τον Άη
-Λιά. Ξεκινά χαράματα για να φτάσει στην Απόνησο και από κει με σκάφος
περνά απέναντι στο βράχο της Δωρούσας. Από κει κι έπειτα ξεκινά η
ανάβαση "στο Χριστό στο Κάστρο", γιατί αυτό μας θυμίζει η ανάβαση του
παπά , του ψάλτη και των προσκυνητών στον βιγλάτορα Προφήτη Ηλία της
Δωρούσας.
Το νησί βρίσκεται ακριβώς πίσω από το Αγκίστρι στον κόλπο της
Επιδαύρου. Η θέα είναι μοναδική. Η ομορφιά απερίγραπτη. Ας αφήσουμε τις
φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους. Υποκλινόμεθα στον άοκνο και
ανύσταχτο ιερέα που στο κατακαλόκαιρο αψηφά κόπο, ζέστη, ανάβαση για να
λειτουργήσει αυτό το ταπεινό εκκλησάκι.
Αναρωτιέται
κανείς πως ανέβασαν όλα αυτά τα υλικά για να κτιστεί ο ναός οι ταπεινοί
και ευλαβείς αυτοί άνθρωποι που συνεχίζουν γενιά με τη γενιά να μην
αφήνουν κάθε χρόνο αλειτούργητο το μικρό ξωκκλήσι.