Με τους υπέροχους πίνακες της κ. Άννας Αγγελοπούλου ας ξεκινήσουμε το πρώτο Σάββατο του Δεκέμβρη.
Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας που όλοι περιμένουμε. Μπορεί σήμερα να μην
περιμένουμε δώρα και το 13ο μισθό, όμως τη γοητεία και τις μυρωδιές
του μήνα αυτού κανένας τεχνοκράτης δεν μπορεί να μας τις στερήσει.Αυτό το μήνα γιορτάζουν πολλοί όπως ο Νίκος, ο Σάββας, η Βαρβάρα, η Άννα, ο Λευτέρης, ο Σπύρος, ο Διονύσης, η Αναστασία, ο Χρήστος και η Χριστίνα, η Ευγενία, ο Στέφανος και αν ψάξουμε ακόμα θα βρούμε κι άλλους όπως τον Κρίσπο (εδώ στην Αίγινα). Μήνας λοιπόν εορτών ευχών και δώρων. Μήνας χαράς και αγάπης. Μήνας ανθρωπιάς.
Ο μήνας της ζεστασιάς, του χιονιού, του κρύου βοριά, του τζακιού και
του χονδρού πουλόβερ. Τα κασκόλ και τα γάντια απαραίτητα αξεσουάρ σε
κάθε έξοδο.
Ο μήνας στο αστερισμό του μελομακάρονου και του κουραμπιέ, της γεμιστής γαλοπούλας ή του γουρουνόπουλου αν προτιμάτε.
Ο μήνας που τα σχολεία κλείνουν, η εποχή των πολλών φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και της μνήμης πολλών ξεχασμένων προσώπων της ζωής μας.
Ο μήνας στο αστερισμό του μελομακάρονου και του κουραμπιέ, της γεμιστής γαλοπούλας ή του γουρουνόπουλου αν προτιμάτε.
Ο μήνας που τα σχολεία κλείνουν, η εποχή των πολλών φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και της μνήμης πολλών ξεχασμένων προσώπων της ζωής μας.
Ο μήνας με την προσδοκία των διακοπών, με τη λαχτάρα ενός
οικογενειακού τραπεζιού, ενός στολισμένου σπιτικού με θολά τζάμια από
την αγάπη και την ειρήνη. Είναι ο μήνας που οι ψυχές γλυκαίνουν και
συγχωρούν. Είναι ο μήνας με τις μεγαλύτερες αλλά πιό φωτεινές νύχτες.
Είναι εντέλει ο μήνας του Θεού που γεννιέται και των ανθρώπων που γιορτάζουν.
Ο μήνας της επιστροφής στην πατρογονική εστία, του φοιτητή, του ναυτικού, του ξενιτεμένου.
Ο μήνας που ίσως - αν θέλεις - μπορείς να θυμηθείς και να ξανανιώσεις άνθρωπος.
