Κάρτες με ζεστές ευχές προς τους σιτιζόμενους του Λεουσείου από τους μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

Χειροποίητες κάρτες, πολύχρωμες με έμπνευση και μεράκι ετοίμασαν οι μαθητές των Τμημάτων Ένταξης του 2ου Γυμνασίου Αίγινας για τους σιτιζόμενους από το Λεούσειο Ίδρυμα. Την ιδέα είχε η φιλόλογος κ. Παρασκευή Παπαδοπούλου η οποία ενθάρρυνε τους μαθητές και τις μαθήτριες στην κατασκευή των καρτών και στη σύνταξη των κειμένων.

Ένα πολύχρωμο θέαμα  με χριστουγεννιάτικα σχέδια και στολίδια, σε μια ένδειξη αγάπης και συμπαράστασης προς τους συνανθρώπους μας.

Οι κάρτες συνόδευσαν τη μεγάλη ποσότητα τροφίμων που συλλέχθηκε για τον ίδιο σκοπό και πρόσφεραν οι γονείς  των μαθητών αυτές τις τελευταίες ημέρες πριν το σχολείο κλείσει  για τις διακοπές  των Χριστουγέννων. Μια απάντηση σε όσους απογοητεύονται από τις νεότερες γενιές και θεωρούν πως η αγάπη, το νοιάξιμο και η αλληλεγγύη έχουν εκλείψει.

 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Ντίνος και Άννα Παγούδη. Αφιέρωμα στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο της Αίγινας από το περιοδικό "ΑΙΓΙΝΗΤΕΣ"

Ένα γλυκό αφιέρωμα επιχειρεί με το νέο του τεύχος (6)  το περιοδικό "ΑΙΓΙΝΗΤΕΣ" στην οικογένεια Παγούδη και ιδιαίτερα στον Κωνσταντίνο και την Άννα Παγούδη που γλύκαναν  γενιές και γενιές με τα ποιήματα των χειρών τους.

Στο περιοδικό που διατίθεται αποκλειστικά από το βιβλιοπωλείο "Λυχνάρι' ο αναγνώστης θα βρει πολύτιμες φωτογραφίες από το οικογενειακό άλμπουμ του κ. Γιώργου Παγούδη, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά  για την παραχώρηση πληροφοριών και φωτογραφιών καθώς και τον π. Νεκτάριο Κουκούλη για το νοσταλγικό κείμενο του.

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του περιοδικού:

Τα  Χριστούγεννα στην παλιά  Αίγινα ήταν φορτωμένα από τη ζάχαρη άχνη που με μεγάλη πυκνότητα και επιμέλεια κάλυπταν τους κουραμπιέδες στο μαγαζί του Ντίνου Παγούδη.

Τα Χριστούγεννα εκείνα τα χρόνια ήταν φορτωμένα από το αμύγδαλο και το καρύδι πάνω στη ράχη των μελομακάρονων που στέκονταν ισάξια, περήφανα αλλά μελωμένα δίπλα στους χιονισμένους κουραμπιέδες.

Όλα ήταν νόστιμα, ανθρώπινα, ζεστά, αληθινά όπως τα συναισθήματα των ανθρώπων που περίμεναν με λαχτάρα τις ημέρες των εορτών για να καθίσουν στο γιορτινό τραπέζι να φάνε, να πιούν να τσουγκρίσουν τα ποτήρια, να ευχηθούν, να  τραγουδήσουν, να συγκινηθούν από την επιστροφή του ξενιτεμένου, του στρατιώτη, του σπουδαστή. Η απόλυτη οικογενειακή στιγμή γύρω από ένα τραπέζι, και όλοι να μεταλαμβάνουν τη χαρά και τη λύπη, το στεναγμό και την ελπίδα.

 Τα  χρόνια πέρασαν η γεύση των γλυκών του Παγούδη παρέμεινε και συνέχισε να γλυκαίνει τις ψυχές  και των νεότερων γενεών. Σε άλλο μαγαζί και όχι εκεί στη γωνία Πηλέως και Παναγή Ηρειώτη η Τρίτη γενιά Παγούδη συνεχίζει να απλώνει τις μοσχοβολιές της κανέλας και του γαρύφαλου στους πέριξ δρόμους της πόλης και να αποτελεί σημείο αναφοράς για  το γλυκό κυρίως του ταψιού στην Αίγινα.

Οι μνήμες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80 έντονες.

Δεν μπορεί άλλωστε κάποιος να ξεχάσει τις εικόνες, τους ανθρώπους, το χαμόγελο τους, τη ζεστασιά  τους. Όλα αυτά που συνθέτουν την αύρα τους και την ιδιαίτερη και μοναδική παρουσία τους στη ζωή μιας μικρής κοινωνίας.

 Το ζαχαροπλαστείο «Παγούδη» με τα μαρμάρινα τραπέζια, τα παλιά ψυγεία, τα αναρίθμητα ράφια στους τοίχους και τις απλοϊκές βιτρίνες βρισκόταν στη γωνία των οδών Πηλέως και Παναγή Ηρειώτη.

Από τη νότια πόρτα του όπου εκεί βρισκόταν και ο πάγκος με τα παγωτά έβλεπες την παλαιά προβλήτα, την είσοδο του λιμανιού και απέναντι το Αγκίστρι.

Εκεί ξάνταινε ο κύριος Ντίνος και κοιτούσε το λιμάνι. Και οι πελάτες τους να μεταφέρουν σε στολισμένα με πολύχρωμη κορδέλα κουτιά με κουραμπιέδες  ή γαλακτομπούρεκα σε σπίτια στις γιορτές ή κάθε Κυριακή. Τα γλυκά  του κυρίου Ντίνου ταξίδευαν στον Πειραιά, την Αθήνα, το Αγκίστρι

Θυμόμαστε αυτό το υπέροχο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο όταν πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς όταν στο  κέντρο του υψωνόταν αυτή η  τεράστια πυραμίδα με τους κατάλευκους κουραμπιέδες και δίπλα τα παραδοσιακά μελομακάρονα. Το ραβανί, ο μπακλαβάς, το κανταΐφι και φυσικά  το γαλακτομπούρεκο, που όμοιο του σε γεύση δεν υπήρχε! Και  σαν έφτανε το καλοκαίρι τα χωνάκια με το παγωτό γέμιζαν με κρέμα και σοκολάτα.

 Οι σπάνιες και πολύτιμες φωτογραφίες που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό  ο Γιώργος Παγούδης με αφορμή το θάνατο της μητέρας του Άννας, μου έδωσε την ιδέα να επιχειρήσουμε ένα αφιέρωμα σε αυτούς τους ανθρώπους που γλύκαναν τις μέρες μας. Παλιές φωτογραφίες από το παλιό κατάστημα της οικογένειας με το παλιό ψυγείο και τις κλασσικές γεύσεις. Φωτογραφίες και στιγμές μιας ολόκληρης ζωής.

 Οι άνθρωποι φεύγουν κάποια στιγμή. Αφήνουν όμως πίσω τους την αύρα τους! Ιδιαίτερα αυτοί που κατάφεραν να ζήσουν και να ομορφύνουν τη ζωή μας με το χαμόγελο τους, το έργο τους, το καλό  τους λόγο.

Ευλογημένοι αυτοί οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να γλυκάνουν τη ζωή μας με τις γεύσεις τους και να μας προσφέρουν στιγμές αναψυχής και απόλαυσης.

Είναι οι στιγμές της χαράς, της ανθρωπιάς τους. Γιατί πέρα από σωστοί επαγγελματίες ήταν άνθρωποι! Κι έτσι παραμένουν στη μνήμη μας.

Γιατί  ο Ντίνος Παγούδης κατείχε απόλυτα την τέχνη της ζαχαροπλαστικής και η γυναίκα του η Άννα  να τυλίγει το κουτί και να το δένει με το γλυκό της χαμόγελο και τον καλό της λόγο.

 

 

Ένα ροζ φλαμίνγκο στον Άγιο Βασίλειο της Αίγινας.

Η εμφάνιση ενός πανέμορφου Φλαμίνγκο τράβηξε την προσοχή του κ. Κώστα Πούντου ο οποίος έσπευσε να το φυλακίσει στο φακό του κινητού του.

Σπανίζουν τέτοια πουλιά στην περιοχή μας και η εμφάνιση τους προκαλεί τα καλύτερα των συναισθημάτων μας αλλά  και την επιβεβαίωση για την ομορφιά  των τόπων μας. Αρκεί και μόνο αυτή η εικόνα για να ομορφύνει η μέρα  μας και να φτιάξει η διάθεση μας. Η ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο.

Δεν ξέρουμε αν χρησιμοποίησε την παραλία  του Αγίου Βασιλείου ως ενδιάμεσου σταθμού στο ταξίδι του αλλά γνωρίζουμε ότι πολλά από αυτά τα πουλιά σταθμεύουν στον υγροβιότοπο της Ψήφτας στα Μέθανα.

Οι περιοχές  του Αγίου Βασιλείου, του Μαραθώνα, των Βροχείων καθώς είναι απάνεμες από το βοριά  και με ρηχά νερά εξυπηρετούν αυτά  τα πουλιά όπως στην περιοχή του υγροβιότοπου του Μαραθώνα  όπου έχουν καταγραφεί από τους επιστήμονες πολλά είδη πουλιών.

Εορτάζει σήμερα η Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας στο Λιβάδι.

  

Φωτογραφίες του κ. Χρήστου Νεστορίδη από το πανηγυρικό εσπερινό στην Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας.

    Ένα από τα πιο γνωστά  γυναικεία μοναστήρια της Αίγινας εορτάζει σήμερα 22 Δεκεμβρίου. Η Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας αποτελεί ένα ιδιαίτερα αγαπητό μοναστήρι που συγκεντρώνει στις ακολουθίες τους πολλούς πιστούς.

 Στην  περιοχή  Λιβάδι η μοναχή  Γλυκερία Μπαφάκη  το 1961  μετά  το πρώτο της  ταξίδι  στην Αίγινας ίδρυσε το μοναστήρι  της  Αγίας  Αναστασίας,σε μια περιοχή  ερημική  τότε  γεμάτη με πέτρες  από το νταμάρι  που λειτουργούσε  στο σημείο εκείνο. Τα εγκαίνια  της  Μονής  έγιναν  το 1961  και η Ι. Μονή αναγνωρίστηκε  το 1965  με ΦΕΚ. Η  ίδια αναφέρει  πως η μεγάλη αγάπη και ευγνωμοσύνη της, μετά από  θαυματουργική θεραπεία  της  από τον Άγιο  Νεκτάριο, την οδήγησαν στην  Αίγινα. Περισσότερες πληροφορίες  και λεπτομέρειες   για την ίδρυση  της Μονής μπορεί  κάποιος να αναζητήσει  στην ηλεκτρονική σελίδα  "Άπαντα   Ορθοδοξίας".

Από τότε  μέχρι  σήμερα  το Μοναστήρι  της  Αγίας  Αναστασίας αποτελεί ένα από τα  πιο δυναμικά  γυναικεία μοναστήρια  της  Αίγινας  που συγκεντρώνει πλήθη πιστών τις  ημέρες  που τελούνται Ιερές  Ακολουθίες και Θ. Λειτουργίες. 

Η  περιοχή  σήμερα  είναι  πυκνοκατοικημένη  ωστόσο πίσω από τον  μαντρότοιχο της  Μονής  επικρατεί ησυχία, ηρεμία  και ο προσκυνητής  αναπαύεται  από  την εγκάρδια  φιλοξενία  των μοναζουσών.

Για  πολλά χρόνια  το μοναστήρι ήταν  πνευματικά συνδεδεμένο με  τον αείμνηστο π. Γεώργιο Κρητικό.

Εδώ και ένα χρόνο στο τιμόνι της Μονής βρίσκεται πλέον η νέα ηγουμένη Γλυκερία μοναχή.

Η  Ιερά Μονή  πανηγυρίζει στις  22   Δεκεμβρίου.

Οι  φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι από το site   We  love  aegina

Φωτογραφίες από τον ιστότοπο  We love aegina

Τελευταία Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα.

Τελευταία Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα. Εορταστική αλλά εργάσιμη με πολλά καταστήματα ανοικτά. Μια παλαιά παράδοση στον κόσμο του εμπορίου που θέλει να διευκολύνει  το αγοραστικό κοινό να κάνει τις αγορές  του, από την εποχή που δεν υπήρχε το πενθήμερο εργασίας κυρίως στο δημόσιο.

Πέρα από αυτά όμως η σημερινή ημέρα είναι ιδιαίτερη μέσα στην Εκκλησία που εορτάζει τα Χριστούγεννα ως γεγονός σωτηριολογικό και πνευματικό.

Η Κυριακή προ  των Χριστουγέννων είναι αφιερωμένη στο γενεαλογικό δένδρο του Ιησού. Διαβάζουμε από το πρώτο κεφάλαιο  του Ευαγγελιστή Ματθαίου όλους τους προγόνους του Ιησού και ακούμε τις γενεές και τα ονόματα των μεγάλων Πατριαρχών του Ισραήλ από Αδάμ μέχρι Αβραάμ , Ισαάκ, Ιακώβ φθάνοντας στον Ιεσσαί τον πατέρα του βασιλιά Δαυίδ, το γιό του τελευταίου το Σολομώντα και μέχρι τον Ιωσήφ το μνήστορα.

Είναι μια όμορφη στιγμή των Ευαγγελικών αναγνωσμάτων καθώς διατρέχουμε σχεδόν όλη την Παλαιά Διαθήκη και αντικρίζουμε τη συνέχεια της καταγωγής του Ιησού από μια βασιλική οικογένεια, του Δαυίδ.

Πλέον είμαστε μέσα στα Χριστούγεννα! Λίγες ημέρες μας έχουν απομείνει ως την ημέρα της Γέννησης και η Εκκλησία με τους ύμνους και τα τροπάρια της εκφράζει τη χαρά και την αγαλλίαση της για το γεγονός της γέννησης του Σωτήρα.

 

Χριστουγεννιάτικη εορτή Κατηχητικών Σχολείων Αίγινας.

Χωρίς αναφορές σε ξωτικά και σε αστεράκια που φέρνουν φως αλλά στο βαθύτερο και ουσιαστικό γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή 21 Δεκεμβρίου στην αίθουσα του Κέντρου Νεότητας η Χριστουγεννιάτικη εορτή των Κατηχητικών Σχολείων και των Νεανικών συντροφιών της Αίγινας.

Την εκδήλωση παρουσίασε η καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας κ. Σταματίνα Μπέση ενώ την επιμέλεια και οργάνωση είχε ο συνοδικός γραμματέας και ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως αρχιμ. Σάββας Ζέρβας.

Συμμετείχαν με ποιήματα, σκέψεις τραγούδια παιδιά από τις τρεις ενορίες της πόλης, Μητροπόλεως ,Παναγίτσας και Αγίου Νικολάου καθώς και από τις ενορίες  της Πέρδικας, της Κυψέλης, του Μεσαγρού. Τη χορωδία των παιδιών της ενορίας  της Παναγίτσας διηύθυνε ο π. Νικόλαος Γαρυφάλλου με τραγούδια, κάλαντα και ύμνους.

Την εορτή έκλεισε με διδακτικό μήνυμα ο αρχιερατικός επόπτης αρχιμ. Αμφιλόχιος Γελαδάκης. Σε όλα τα παιδιά μοιράστηκαν αναμνηστικά δώρα ενώ για όλους υπήρξαν κεράσματα στην αυλή του Κέντρου Νεότητας.

 

 

Ένας χρόνος που λείπει η Μαίρη Σταυρίδου.

Το μικρό φωτιστικό πάνω στο τραπεζάκι που είναι ακουμπισμένο το σενάριο του θεατρικού έργου, έχει σβήσει εδώ και ένα χρόνο.

Όχι δεν ξέχασε η Μαίρη να το ανάψει, ούτε έχει καεί η λάμπα. Απλά τελείωσε η παράσταση και η Μαίρη έχει φύγει, όπως και πολλοί άλλοι.

Οι ρόλοι, το βεστιάριο, οι κουΐντες, το προσκήνιο τα καμαρίνια είναι αδειανά.  Τα κουστούμια κι αυτά κρεμασμένα σε μια πρόχειρη κρεμάστρα. Το βεστιάριο κρύο. Η σκηνή γέμισε σκόνη και τα μικροαντικείμενα του σκηνικού αφημμένα στην τύχη τους.

Η  Μαίρη Σταυρίδου λείπει εδώ και έναν χρόνο από την Αίγινα, από τούτη την επίγεια ζωή, από τη ζωή μας, από τον πολιτισμό της Αίγινας, από τα πολιτιστικά δρώμενα που με αυταπάρνηση υπηρέτησε. Από το Θέατρο της Αίγινας που αγάπησε και δόθηκε ολοκληρωτικά ως στρατιώτης με ανιδιοτέλεια και πίστη μοναδική.

Η θύμηση της γυναίκας αυτής που με τη ραφινάτη παρουσία και το ευγενικό χαμόγελο είναι επίμονη για όσους συνεργαστήκαμε μαζί της, την πιστέψαμε, την εμπιστευτήκαμε.

Θυμόμαστε τη Μαίρη στις πάμπολλες εκδηλώσεις του Δήμου ως εθελόντρια, στις εκθέσεις, στις εκδηλώσεις και στο Θέατρο του Μορφωτικού Συλλόγου ο "Καποδίστριας", στο Φεστιβάλ Θεάτρου, σε παρουσιάσεις βιβλίων και ποιητικές βραδιές. Παντού η  Μαίρη.

Η αύρα της είναι ακόμα εδώ και η ψυχή της έτσι αναπαύεται καθώς όλοι τη θυμόμαστε και αναπολούμε τη μορφή της.

Την Κυριακή  21 Δεκεμβρίου θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο της στο Ναό της Παναγίτσας.

Οι δύο φωτογραφίες ανήκουν στον κ. Γιώργο Καρύδη.