Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025

Αποκοπή βράχων μετά την καταιγίδα στους Αγίους Αναργύρους.

Άφησε το αποτύπωμα  του ο Byron στην Αίγινα ευτυχώς όχι όπως άλλες καταιγίδες τις προηγούμενες χρονιές.

Η αποκοπή βράχων που σημειώθηκε στην περιοχή των Αγίων Αναργύρων είναι ένα σοβαρό θέμα που πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί καθώς ο χώρος είναι πολυσύχναστος ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες όπου τελούνται πολλά μυστήρια, πανηγυρίζει ο ναός (1η Ιουλίου) και όλη τη διάρκεια  της ημέρας πολλοί συχνάζουν στον περίβολο του μικρού ναού, μια που προσφέρεται για ρεμβασμό και ξεκούραση.
Παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί πριν από μερικά χρόνια επί δημαρχίας Δ. Μούρτζη. Η ζημιά  τότε είχε συμβεί στο μπροστινό μέρος του ναού και είχε επιδιορθωθεί από τον αντιδήμαρχο κ. Κ. Γεννίτσαρη. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι η παράκτια ζώνη δεν είναι στην κατοχή και στην αρμοδιότητα της Εκκλησίας. Ακόμα και ο περίβολος  των ναών ανήκει στην αρμοδιότητα των Δήμων ως κοινόχρηστων χώρων.

Ο π. Στυλιανός Κουτσούκος εφημέριος του ναού των Αιγινητών Αγίων όπου εκκλησιαστικά ανήκει το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων ενήργησε άμεσα, ταχύτατα και με υπευθυνότητα. Ενημέρωσε ως όφειλε τις αρχές και μέσω των τοπικών Μ.Μ.Ε. τον κόσμο για την  αποκοπή των βράχων και τους κινδύνους που ελλοχεύουν  για τους περαστικούς.

Ευχόμαστε γρήγορα να αποκατασταθεί ο χώρος και να δοθεί και πάλι σε δημόσια χρήση.
Τις φωτογραφίες μας έστειλε ο π. Στυλιανός Κουτσούκος.




 

Υποχώρησε τμήμα του τοιχίου στο κοιμητήριο της Κυψέλης.


 Οι τελευταίες βροχοπτώσεις έδωσαν τη χαριστική βολή στο παλαιό τοιχίο του κοιμητηρίου Κυψέλης. Το τμήμα της μάνδρας που είχε από καιρό "ανοίξει" λόγω της πίεσης που ασκούσε το μεγάλο κυπαρίσσι με τον κορμό και τις ρίζες του, υποχώρησε στο σημείο που είναι ο μικρός χώρος στάθμευσης των οχημάτων.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2025

Άγιος Νικόλαος ο θαλασσινός. Μια εκκλησία με πολλές ιστορίες.

    

Αναρωτιέμαι αν  όλα αυτά  τα παιδιά  και οι έφηβοι που κάθε βράδυ σκαρφαλώνουν πάνω στην οροφή του Αγίου Νικολάου, γνωρίζουν έστω και  ένα στοιχείο, μια πληροφορία για  την ιστορία αυτού του ναού, που μπορεί βέβαια να είναι σήμα  κατατεθέν μιας νησιωτικής πολιτείας, ωστόσο έχει μεγάλη ιστορία αιώνων!

Αναρωτιέμαι αν ποτέ κι εμείς οι μεγαλύτεροι που καθημερινά  ρεμβάζουμε και αγκαλιάζουμε με  το βλέμμα μας τη λευκή κυκλαδίτικη φιγούρα, γνωρίζουμε το παρελθόν του!

Και  για να βοηθήσουμε λίγο  τη σκέψη σας παραθέτουμε λίγα από τα ιστορικά στοιχεία που έχει διασώσει η ιστορικός Γωγώ Κουλικούρδη  στα  βιβλία  της.

Αξίζει να τα διαβάσουμε!!!


 «Για να πας έπρεπε να πατήσεις πέτρα πέτρα και να φθάσεις στην εκκλησούλα, στον τρούλο της οποίας έκαιγε ένα λαδοφάναρο προτού τοποθετηθεί το σημερινό φανάρι».
  Ο σημερινός επισκέπτης ή περιπατητής δεν θα χρειαστεί να ακροβατήσει εφόσον ο μεγάλος τσιμεντένιος όγκος του λιμανιού έχει εγκλωβίσει στο σώμα του το μικρό εκκλησάκι και προσφέρει άνετη πρόσβαση σε αυτό.
  Είναι από τις σπάνιες φορές που ένα τόσο ταπεινό ναΰδριο έχει κατορθώσει να είναι σημείο αναφοράς και αναγνωρισιμότητας για έναν τόπο. Μια λευκή αιγαιοπελαγίτικη πινελιά μέσα στην νεοκλασική  πρόσοψη της χώρας της Αίγινας. Μια ανοιχτή αγκαλιά για όσους έρχονται και ένα ζεστό κατευόδιο για αυτούς που φεύγουν. Η γνώριμη λευκή φιγούρα είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης της Αίγινας μόλις ο καταπέλτης του πλοίου ανοίξει. Είναι ο Αη – Νικόλας ο Θαλασσινός όπως πολύ εύστοχα τον αποκαλούν οι ναυτικοί μας οι οποίοι τον έχουν προστάτη και οδηγό στα ταξίδια τους.
  Ο Άγιος Νικόλαος στο λιμάνι δεν είναι απλά μια από τις πολλές εκκλησίες του νησιού που είναι αφιερωμένες στον Άγιο των ναυτικών αλλά σύμφωνα με  περιηγητές προηγούμενων αιώνων και από τις παλαιότερες του νησιού. 

Η παράδοση θέλει να είναι σχεδιασμένος και φτιαγμένος από Παριανούς μαστόρους, κάτι που εξηγεί και την αρχιτεκτονική του. Αναφορές στο κτίσμα κάνουν οι J. Giraud στα 1673 και ο Chandler στα 1765. 

Το 1805 ο Dodwell αναφέρει πως το λιμάνι ονομαζόταν «Άγιος Νικόλαος» εξαιτίας του ναού. Αναφέρεται επίσης ότι ο ναός κτίστηκε πάνω στα θεμέλια αρχαίου πύργου που υπήρχε στην είσοδο του λιμανιού. Αντίστοιχος πύργος υπήρχε και στην απέναντι πλευρά.

   Το μικρό ξωκλήσι έχει κι αυτό τη δική του ιστορία που δυστυχώς οι περισσότεροι αγνοούμε. Στα 1819 οι πρόκριτοι του νησιού είχαν περιορίσει μέσα στον ναό το Χατζή Ζέρβα, ύποπτο για πανούκλα και του έστελναν τροφή με καΐκι, ενώ τα ρούχα και τα κλινοσκεπάσματά του τα βουτούσαν στη θάλασσα για απολύμανση. 

Στα χρόνια της επανάστασης του ’21 στο ναΰδριο λειτουργούσαν πρόσφυγες ιερείς επικεφαλής της μεγάλης κοινότητας των Ψαριανών προσφύγων που είχαν καταφύγει στην Αίγινα μετά την καταστροφή το 1822 του νησιού τους. Οι ίδιοι οι Ψαριανοί αποφασίζουν, μετά  από πρόσκρουση στο λιμάνι της Αίγινας ενός πλοιαρίου της εποχής εξαιτίας θαλασσοταραχής, να τοποθετήσουν φανό στον τρούλο της εκκλησίας. Για το λόγο αυτό έδωσαν τα απαιτούμενα χρήματα στον εφημερεύοντα ιερέα ώστε να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες. Είναι το πρώτο φανάρι που τοποθετείται με έξοδα των Ψαριανών πλοιάρχων: Νικόλαου Χ’ Αλεξανδρή, Κ. Κανάρη, Α. Κεφάλα, Α. Ανδρουλή, Κ.Χ΄Γ. Κοτζιά, Ιω. Χ΄Αλεξανδρή, Γ. Βαλέτη, Κ.Νικόδημο. Αργότερα ο Ιωάννης Καποδίστριας τοποθέτησε στο λιμάνι τον πρώτο φανό του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους.
   
Ο μικρός ναός αρχιτεκτονικά είναι μονόχωρη βασιλική με δύο τρούλους ενώ κοσμείται εξωτερικά με ένα μονόλοβο κωδωνοστάσιο. Εντυπωσιάζει η αρχιτεκτονική του απλότητα κάτι που το εντάσσει απόλυτα στο θαλασσινό τοπίο. Κατά καιρούς επιχειρήθηκαν διάφορες επισκευές όπως το 1829 και το 1845 αλλά και κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Το 1905 ο Δήμαρχος του νησιού διαμόρφωσε το γύρω χώρο και κατασκεύασε ασφαλή πρόσβαση σε αυτό, βαθαίνοντας παράλληλα και το λιμάνι. Αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων είναι η μικρή προβλήτα ως τον Άγιο Νικόλαο γρήγορα να εξελιχθεί σε αγαπημένο τόπο περιπάτου και ρεμβασμού. Για πολλές δεκαετίες στο γύρω χώρο λειτουργούσε ένα μικρό «κέντρο» ψυχαγωγίας, το οποίο αναφέρεται και στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής. Στην Κατοχή και εξαιτίας των βομβαρδισμών ο μώλος του Αγίου Νικολάου καταστράφηκε και στη συνέχεια τον κατέλαβαν οι Γερμανοί και αχρήστευσαν το ξωκλήσι, οπότε η εικόνα του Αγίου μεταφέρθηκε στην ενοριακή εκκλησία, για να γυρίσει πάλι στη θέση της μετά την απελευθέρωση. Οι παλαιοί Αιγινήτες αποκαλούσαν το χώρο ως «κόρτε» για το λόγο ότι εκεί αναπτύσσονταν πολλά φλερτ και ήταν τόπος συναντήσεων αρκετών ερωτευμένων. Η κατασκευή του λιμανιού τα επόμενα χρόνια άλλαξαν τα δεδομένα. Οι μεγάλες προβλήτες κατάπιαν και εξαφάνισαν όχι μόνο το κεντράκι αλλά δεν σεβάστηκαν το ναό. Για ένα διάστημα , όπως αναφέρει η ιστορικός Γ. Κουλικούρδη η εκκλησία θάφτηκε μέσα στο τσιμέντο και αλλοιώθηκαν οι εξωτερικές αναλογίες του κτιρίου. Το ύψος του περιορίστηκε σχεδόν κατά 1/3. Στο εσωτερικό του ναού αντικαταστάθηκε το παλαιό τέμπλο με νεότερο βυζαντινής τεχνοτροπίας και οι τοίχοι «ντύθηκαν» με αγιογραφίες αμφιλεγόμενης αισθητικής. Γεγονός είναι ότι οι επεμβάσεις στο εσωτερικό του ναού έχουν αλλοιώσει τη μορφή του, κάτι που μπορεί κάποιος να διαπιστώσει από σκηνές της παλαιάς ταινίας «Διακοπές στην Αίγινα».
 
   Σήμερα ο ναός καλλωπισμένος, καθαρός και φροντισμένος υποδέχεται τους επισκέπτες και προσκυνητές του νησιού, ενώ  φωτίζεται τις νυχτερινές ώρες  προσφέροντας  στους διαβάτες και περιπατητές  του λιμανιού μια  εντυπωσιακή εικόνα με  τη φιγούρα του να καθρεφτίζεται στα γαλήνια νερά του λιμανιού. 




 "Η βάρκα  του μπάρμπα - Αντρέα", αρχείο Άννας  Χάνου.




 "Σκηνή από την ταινία: "Διακοπές στην Αίγινα" στο εσωτερικό του ναού. Αλ. Βουγιουκλάκη, Α. Μπάρκουλης

Στον Άγιο Νικόλαο στο Σφεντούρι.

   

Η μνήμη του Αγίου Νικολάου στην Αίγινα τιμάται σε πολλούς ναούς όχι μόνο  της πόλης αλλά και των χωριών.
Εντυπωσιάζει ο μεγάλος αριθμός εκκλησιών και αυτό αποδεικνύει τη ναυτοσύνη  των ανθρώπων του νησιού, το δέσιμο με τη θάλασσα, αλλά και την ευλάβεια και αγάπη που έχουν  για  τον ίδιο τον Άγιο.
Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός της ύπαρξης πολλών ναών στην ενδοχώρα του νησιού ή ακόμα και πάνω σε παραδοσιακούς και ορεινούς οικισμούς.

Ένας  τέτοιος ναός είναι του Αγίου Νικολάου στο Σφεντούρι το οποίο ο διαβάτης συναντά λίγο έξω από το χωριό και ακολουθώντας το σχετικό μονοπάτι.

Η εκκλησία αυτή που στον περίβολό  της  έχει κάποια μνήματα, είναι αρχιτεκτονικά μία σύνθεση από κτίσματα  και προσθήκες που προστέθηκαν στον αρχικό ναό.
Έτσι το οικοδόμημα φαίνεται πως έχει τρούλο ενώ δεν έχει ενώ επεκτάθηκε προς τα δυτικά με ένα νεότερο κτίσμα. Η κεραμοσκεπή του  είναι παλαιά και το καμπαναριό του κοιτά προς το νότο.
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και γραφικό  το εκκλησάκι.

Η σημερινή του καλή κατάσταση  μαρτυρεί και την αγάπη των ντόπιων προς  τον Άγιο Νικόλαο. Από  τον περίβολό  του η θέα κόβει την ανάσα  και ο διαβάτης αντικρίζει  τα Μέθανα,τον Πόρο και όλη  την πλευρά  της Πελοποννήσου καθώς και τη νότια πλευρά  της Αίγινας.

Η μεγάλη ιστορία του Αγίου Νικολάου του Στεριανού στην πόλη της Αίγινας.


Ο  Άγιος Νικόλαος απολαμβάνει μεγάλης τιμής στην Αίγινα, με πλήθος ναών τόσο στην πόλη και στα περίχωρα όσο και στην ενδοχώρα με κύρια θέση στην Παλαιά Χώρα όπου συναντάμε στο λόφο δύο ναούς. Η ευλάβεια των Αιγινητών δια μέσου των αιώνων προς τον Άγιο προστάτη των ναυτικών και των ταξιδιωτών δεν δικαιολογείται μόνο από το ναυτικό επάγγελμα που ασκούσαν αλλά και από την επίκληση  της βοήθειας του σε δύσκολες και ζοφερές στιγμές όταν το νησί κινδύνευε από τις επιδρομές και σφαγές των κατακτητών.
 Σε  αντίθεση λοιπόν με το θαλασσινό Αη Νικόλα του λιμανιού, ο ναός  του Αγίου Νικολάου μέσα στην πόλη της Αίγινας αποκαλείται «ο Στεριανός» ή των Ψαριανών.


  
Είναι ο επιβλητικότερος και αρχοντικότατος ναός  της πόλης για τον οποίο οι ενορίτες και κατασκευαστές  του, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό προκειμένου να αποκτήσουν έναν ναό εφάμιλλο της συνοικίας τους, της αρχοντιάς  και  της κοινωνικής τους θέσης. Ο ναός κτίστηκε σε περιοχή όπου κατοικούσαν πολλοί σφουγγαράδες, καπεταναίοι και καραβοκύρηδες  του νησιού. Το μέγεθος, η μεγαλοπρέπεια και ο διάκοσμος του ναού μαρτυρούν επίσης τη μεγάλη ευλάβεια το σεβασμό την τιμή και την αγάπη που έτρεφαν και τρέφουν οι Αιγινήτες στον Άγιο της θάλασσας.
   Η ιστορία  του ναού, έτσι όπως την έχει καταγράψει στο βιβλίο  του «Χριστιανική Αίγινα» ο κ. Σ. Δημητρακόπουλος είναι μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα.

   Η σημερινή εκκλησία έχει κτιστεί βορειότερα άλλης παλαιότερης, όπως και σε αυτής τη θέση προϋπήρχε άλλη  παλαιοχριστιανική βασιλική. Στα χρόνια της  Επανάστασης  ο ναός παραχωρήθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση στους πρόσφυγες Ψαριανούς που είχαν καταφύγει στην Αίγινα μετά την καταστροφή των Ψαρρών (1824). Με πρωτοστάτες  τους Ψαριανούς καραβοκύρηδες  Νικολή και Ιωάννη Χατζηαλεξανδρή, Κ. Νικοδήμου, Κ. Κανάρη και άλλων επισκευάστηκε και η στέγη και το υπόλοιπο κτίριο. Αναφέρεται πως μέχρι τότε δεν είχε στέγη ο ναός. Έτσι η εκκλησία έγινε γνωστή ως ο ναός  των Ψαριανών. Τα  εγκαίνιά της έγιναν  τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο  του 1826.
   Στα  τέλη  του 19ου αιώνα η παλαιά αυτή εκκλησία κατεδαφίστηκε και στη θέση της ανυψώθηκε η σημερινή. Θεμελιώθηκε το 1890 πάνω σε οικόπεδο που παραχώρησε ο επιχειρηματίας Φουντούλης. Τα εγκαίνια έγιναν στις 12 Νοεμβρίου του 1900 από τον μητροπολίτη Αθηνών Προκόπιο Β΄Οικονομίδη.
   Ο ναός είναι ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής με τρούλο. Οι τοίχοι της είναι κτισμένοι με πελεκημένους ορθογώνιους πωρόλιθους. Το 1949 με δαπάνες  του αιγινήτη Δημήτριου Καίσαρη τοποθετήθηκε ρολόϊ αξίας τότε 22.000.000 δραχμών. Στο εσωτερικό του ναού συναντάμε έναν έξοχο ζωγραφικό διάκοσμο με έργα διαφόρων καλλιτεχνών, κυρίως όμως του Βασίλειου Σταμ. Σταματιάδη.
    Ο ναός σήμερα  χάρη στις άοκνες προσπάθειες  των κατά καιρούς εφημερίων  του αλλά και των ενοριτών του, διατηρείται σε άριστη κατάσταση και αποτελεί ένα κομψοτέχνημα μέσα στην πόλη της Αίγινας, αρμονικά συνδεδεμένος  με τα νεοκλασικά σπίτια και  αρχοντικά της περιοχής.
 Η πρώτη φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο  του κ. Νεκτάριου Κουκούλη

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025

Ο κατάλευκος Άι Νικόλας της Κυψέλης.

 

Μεγάλη γιορτή και για την Κυψέλη της Αίγινας, όπου παλαιότερα ζούσαν πολλοί ναυτικοί και σφουγγαράδες, η 6η Δεκεμβρίου, ημέρα εορτής του Αγίου Νικολάου στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
 Σε ένα χώρο ειδυλλιακό και τόπο ρεμβασμού υψώνεται το βυζαντινό μνημείο του Αγίου Νικολάου περιτριγυρισμένο από λιγοστά  πεύκα πια αλλά από πολλές παραθεριστικές κατοικίες πλέον.

"Ο ήλιος εβασίλευσεν" κατά  τον Ψαλμωδό και ο Εσπερινός σήμανε στο λευκό εκκλησάκι  του Αγίου των ναυτικών, στην Καβουρόπετρα της Κυψέλης. Σημαιοστολισμένος και γιορτινός υποδέχθηκε  τους προσκυνητές  του  που προσκόμισαν το κερί και το λιβάνι στη χάρη του.

Ο αέρας για λίγο σίγησε και η ακύμαντη θάλασσα λίγα μέτρα πιο κάτω συνόδευσαν με την ηρεμία  τους την απαλή ψαλμωδία  των ύμνων του Αγίου και των προεόρτιων ύμνων της γέννησης  του Κυρίου.

Ο Άγιος Νικόλαος της Κυψέλης στην περιοχή Καβουρόπετρα ή για τους παλαιότερους "Μούλος" (παράφραση από τη λέξη μώλος) συγκαταλέγεται ανάμεσα στις βυζαντινές εκκλησίες  της Αίγινας και στο μακρύ κατάλογο  των εκκλησιών μικρών ή μεγάλων που είναι αφιερωμένοι στον Άγιο  των ναυτικών.
Ειδυλλιακός ο τόπος, ένας χαμηλός λόφος αποτελεί τη βάση του ναού και προσφέρει μια μοναδική θέα  προς  το βόρειο τμήμα  του Σαρωνικού.





Στην ανατολική πλευρά συναντάμε μια γυναικεία μορφή - ένα απομεινάρι παλιάς  αγιογραφίας - και τις μορφές  του Χριστού, της Παναγίας και του Αγίου Νικολάου στο τέμπλο που είναι πολύ μεταγενέστερο του αρχικού κτίσματος  όπως και αυτές οι τρεις λαϊκές αγιογραφίες.

Ο ναός μέχρι τη δεκαετία  του 1930  δεν ήταν ασπρισμένος. Υπάρχει φωτογραφία που τον απεικονίζει εξωτερικά με την πέτρα  του. Το 1970 δέχθηκε εργασίες συντήρησης από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.

                               

   Ένας ολόλευκος λοιπόν βυζαντινός ναός, αυτός του Αγίου Νικολάου, δεσπόζει πάνω από τον παραλιακό δρόμο που οδηγεί από την Αίγινα προς τη Σουβάλα, στην περιοχή της Κυψέλης. Οι ναυτικοί της Κυψέλης ευλαβούνται ιδιαίτερα τον Άγιο Νικόλαο και την ημέρα της εορτής του προσέρχονται ως ταπεινοί προσκυνητές προσκομίζοντας τις ευχαριστίες τους αλλά και τα αιτήματα τους. 
   Αγαπημένος χώρος περιπάτου που τα τελευταία χρόνια , αν και έχει πνιγεί από τις παραθεριστικές κατοικίες που κατόρθωσαν να τον περικυκλώσουν, φωτίζεται τη νύχτα, είναι περιποιημένος και καθαρός χάρη στις προσπάθειες των γειτόνων του. Για δεκαετίες  ο ναΐσκος απολάμβανε την ευεργετική φροντίδα της μακαρίτισσας  γερόντισσας Ζωής, η οποία τον πρόσεχε και τον είχε ένα πραγματικό στολίδι. Επίσης σώζονται φωτογραφίες από την εποχή (1930) που ο ναός δεν ήταν ασβεστωμένος και φαινόταν  η πέτρα του, επίσης σε άλλες εικονίζονται οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου Κυψέλης το δάσκαλο τους αρχιμανδρίτη π. Ιωάννη Ηλιόπουλο που φροντίζουν  τα γύρω πεύκα και φυτεύουν καινούργια δενδρύλια.
   Ο ναός είναι εγγεγραμμένος σταυροειδής με τέσσερις κίονες να στηρίζουν τον τρούλο του. Παρότι διαθέτει κομψότητα δεν είναι συμμετρικός. έχει κτιστεί από μεγάλους λαξευτούς πλίνθους και έχει ενσωματωμένα  κατάλοιπα από αρχαίο ναό, όπως τις κολώνες και τα κιονόκρανά τους. Στο εσωτερικό διαζώζονται δύο με τρεις φθαρμένες  τοιχογραφίες. Είναι φανερό ότι ο ναός έχει υποστεί πολλές αλλοιώσεις στο πέρασμα των αιώνων από την προσπάθεια κάποιων να τον διατηρήσουν και να τον ευπρεπίσουν.
   Τέλος  ο λόφος στον οποίο είναι κτισμένος για πολλούς θεωρείται  ότι ήταν ο χώρος του αρχαίου ναού του Ηρακλή στην Αίγινα και ένα μέρος από τη μεσαιωνική τριπυργία που οχύρωνε το νησί από τις επιδρομές των πειρατών.




 








"Έτρεξε" το ποτάμι της Κυψέλης.

 
Ο μικρός χείμαρρος της Κυψέλης - ένας από τους τρεις που διασχίζουν τον οικισμό - κατέβασε νερό.

Αναφερόμαστε σε αυτόν που ξεκινά από  την περιοχή του Κοντού, διασχίζει την Κυψέλης στο ύψος της Αγίας Κυριακής, περνά κοντά από το κοιμητήριο, συνεχίζει προς την ταβέρνα του Κόκορα και το λιοτρίβι του Σακελλίων και εκβάλει στη θάλασσα στην περιοχή της Planaco.

Είναι από τις όμορφες στιγμές αυτών των "δύσκολων" ημερών λόγω κακοκαιρίας. Να ακούς αλλά και να βλέπεις το ποτάμι να τρέχει νερό και να ποτίζει τη γη που τόσο διψούσε τόσο καιρό.