Πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Παναγίας Ελευθερώτριας στο Βαθύ.

Πανηγυρίζει σήμερα 28 Οκτωβρίου η Ιερά Μονή Παναγίας Ελευθερώτριας στο Βαθύ. Το μοναστήρι που είναι αγαπημένος προορισμός και προσκύνημα για πολλούς Αιγινήτες αποτελείται από ολιγομελή γυναικεία αδελφότητα η οποία διατηρεί την Μονή σε άριστη κατάσταση ενώ τελούνται κανονικά οι ακολουθίες και η Θεία Λειτουργία σε εβδομαδιαία βάση.

Χθες το απόγευμα τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός  της εορτής και σήμερα το πρωί ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία.

Το μοναστήρι βρίσκεται στα όρια του οικισμού της Κυψέλης και του Βαθέος στους πρόποδες  του βουνού της Δραγωνέρας. Εντυπωσιάζουν οι όμορφοι κήποι του και ο περίβολος καθώς και ο αγιογραφημένος ναός του.

 

Φωτογραφίες: κ. Χρήστος Νεστορίδης.

 

Αριστείο από τις δύο γιαγιάδες του παρέλαβε μαθητής.

Δεν συνηθίζεται αλλά δεν μπορείς να αντισταθείς στην αγάπη δύο γυναικών με λευκά μαλλιά που άφησαν την ησυχία και τη βολή τους  για να έρθουν να παρακολουθήσουν μια σχολική εορτή στην οποία βραβευόταν ο εγγονός  τους.

Η κυρία Χαλδαίου και η κυρία Ντάβολα φανερά συγκινημένες παρέδωσαν  τις τιμητικές διακρίσεις στους μαθητές του 2ου Γυμνασίου και ανάμεσα τους ήταν και ο εγγονός  τους Νίκος.

Ιδιαίτερη στιγμή, απρόσμενη, αλλά  πολύ συγκινητική!

Τελικά  τίποτα δεν έχει χαθεί! Τίποτα υπάρχει ελπίδα, όσο υπάρχει οικογένεια δεμένη, αγαπημένη που νοιάζεται και συμπαραστέκεται και στηρίζει τα νεότερα μέλη της.

Η ελληνίδα  γιαγιά στην ωραιότερη εικόνα της, με ένα μεγαλείο ψυχής και απέραντης αγάπης!!!

 

Αριστεία, βραβεία και διακρίσεις για τους μαθητές μας (2ο Γυμνάσιο Αίγινας)

'Ηταν όλοι εκεί. Περσινοί και σημερινοί μαθητές  του σχολείου για να παραλάβουν τα αριστεία, τα βραβεία, τις τιμητικές διακρίσεις  τους.

Η σχολική εορτή της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι μόνο η ευκαιρία  για να θυμηθούμε τη μεγάλη ιστορική στιγμή της εξέγερσης των Ελλήνων κατά  του φασισμού και του ναζισμού αλλά  και η ευκαιρία  για να τιμηθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες που διακρίθηκαν για την επίδοση και το ήθος  τους την προηγούμενη σχολική χρονιά.

Ευχόμαστε σε όλους καλή συνέχεια, πρόοδο και επιτυχίες σε κάθε τομέα κι αν διαλέξουν να σταδιοδρομήσουν.

 

 

Η Αίγινα στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής. Η πείνα και τα συσσίτια στην Κυψέλη.

                                     

Όπως  και  στην υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι  και στην Αίγινα,  ο  πόλεμος  και η γερμανική  κατοχή  έδειξαν  το χειρότερο πρόσωπο τους,  που ήταν  η πείνα. Η  Αίγινα  δοκιμάστηκε  περισσότερο  από τα υπόλοιπα νησιά  του Αργοσαρωνικού, λόγω της μεγαλύτερης  απόστασης  που την χωρίζει  από την Αττική  και  την Πελοπόννησο  σε  σύγκριση  με τα υπόλοιπα νησιά.

    Ο  βαρύς  χειμώνας    εκείνης της χρονιάς,  ήρθε  να  χειροτερέψει την κατάσταση.

    Ο  ανεφοδιασμός   σε τρόφιμα  σταμάτησε  από τον Πειραιά, το 1941  και έτσι  η χρονιά   αυτή – πρώτη  της Γερμανικής κατοχής -  ήταν φριχτή  για τους Αιγινήτες. Αναφέρεται  ότι μέσα σε τρεις μήνες  το 1/6 του πληθυσμού του νησιού  πέθανε  από την πείνα. Υπολογίζεται  ότι  κατά το πρώτο τρίμηνο  της πείνας , πέθαναν 700  περίπου  άτομα. Περισσότερο  δοκιμάστηκε η Κυψέλη, στην  οποία  αρχίζουν να λειτουργούν τα πρώτα συσσίτια  με την φροντίδα του δάσκαλου   Ιωάννη Ηλιόπουλου.

    Ο  δάσκαλος  Ιωάννης  Ηλιόπουλος  θέλοντας  να αντιμετωπίσει το σοβαρό  πρόβλημα  της  κακής διατροφής  των   μαθητών  του Δημοτικού Σχολείου Κυψέλης  οργάνωσε συσσίτια   με πολύ κόπο και προσωπικές θυσίες  πριν το  ξέσπασμα του πολέμου. Αυτά τα συσσίτια διακόπτονται  τον Οκτώβριο  του 1940  και επαναλειτουργούν από τον Μάιο του 1941. Αναφέρεται   ενδεικτικά ότι η πείνα, εκείνη την εποχή, αφάνισε κυριολεκτικά την Κυψέλη. Τέσσερα με δέκα άτομα πέθαιναν  καθημερινά..

     Οι  Γερμανοί  είχαν απαγορεύσει  τον ανεφοδιασμό σε τρόφιμα από τον Πειραιά  και την  Πελοπόννησο  , ενώ  οι ίδιοι  άρπαζαν  για τις δικές τους ανάγκες  τα λιγοστά  προιόντα  του νησιού. Οι  καμπάνες  κτυπούσαν  πένθιμα  όσο  διαρκούσε η πείνα. Οι  ιερείς  έθαβαν  καθημερινά   τους  σκελετωμένους  από την πείνα  νεκρούς.

    Σύμφωνα  με τα στοιχεία  κάθε χρόνο στην  κοινότητα της Αίγινας πέθαιναν 60 – 70 άτομα.

    Οι  άνθρωποι έτρωγαν τα   πάντα  για να σωθούν, χαρούπια, τσόφλια από αμύγδαλα, κολοκύθια ωμά, κάθε είδους χόρτα. Από  την ασιτία  οι άνθρωποι  πρήζονταν   και αναγκάζονταν  να αρπάξουν οτιδήποτε για να φάνε. Υπήρχαν βέβαια μικρές  εξαιρέσεις, όπου  κάποιοι  εύποροι Αιγινήτες  έκρυβαν  ψωμί  και λάδι. Μετά την απελευθέρωση τα κρυμμένα   λάδια  δεν  ήταν κατάλληλα για κατανάλωση.  Η  ανάγκη  οδήγησε   πολλούς  στη ζητιανιά. Λέγεται  ότι  εμφανίστηκαν για πρώτη φορά  στην Αίγινα ζητιάνοι, κλέφτες  και διαρρήκτες.

    Τα  χρόνια  εκείνα  μερικοί  Αιγινήτες  τόλμησαν να κάνουν εμπόριο  με τα  ψαράδικα  και σφουγγαράδικα  καΐκια  τους   και να μεταφέρουν όσπρια, λάδι  σιτάρι, τα οποία αποθήκευαν  και κατόπιν τα πουλούσαν  στην μαύρη αγορά. Αρκετοί  με τον τρόπο αυτό απέκτησαν    χρήματα, ενώ άλλοι  καταστράφηκαν  γιατί  τα καίκια τους βομβαρδίστηκαν  ή τορπιλίστηκαν.

    Από  το 1942  αρχίζουν     τα Αιγινήτικα  καΐκια  να φέρνουν τρόφιμα από την Πελοπόννησο  και την Αττική, κι   έτσι  αντιμετωπίζεται  το  πρόβλημα. Από το 1943  αρχίζει να υποχωρεί  η πείνα, αφού προηγουμένως έχει θερίσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του νησιού. Ακολούθησε  η Αμερικάνικη  βοήθεια. Μετά την απελευθέρωση  η πείνα έμεινε  μια φρικιαστική ανάμνηση  για όσους την έζησαν  και είδαν τους συγγενείς  τους  να πεθαίνουν από  την   πείνα.

 Απόσπασμα  από  την εργασία  των μαθητών  της Ομάδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με θέμα: "Ναυτικά Οχυρά και Παρατηρητήρια στην Αίγινα"

Πρόγραμμα εορτασμού 28ης Οκτωβρίου στην Αίγινα.

Ο Δήμος Αίγινας ανακοίνωσε το πρόγραμμα εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου με  τον απαραίτητο σημαιοστολισμό και τον προγραμματισμό της παρέλασης των σχολείων κατά μήκος της παραλίας.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα η Δοξολογία θα τελεστεί  στον Μητροπολιτικό Ναό στις 10.30 με την εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου, η κατάθεση στεφάνων στην πλατεία Εθνεγερσίας θα ξεκινήσει στις 11.00  π. μ. και η παρέλαση στις 11.45.

Μετά  το πέρας της παρέλασης χορευτικά τμήματα Συλλόγων θα αποδώσουν παραδοσιακούς χορούς στην εξέδρα  της πλατείας Εθνεγερσίας.

Συγκεκριμένα των Συλλόγων:

Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας ο "Καποδίστριας"

Συλλόγου Αλληλεγγύης και Προόδου Αγίων

Στέγης Πολιτισμού Αίγινας

Μορφωτικού Συλλόγου Κυψέλης.

 

Ο Άγιος Δημήτριος στην Κυψέλη.

                                  

  Πλούσιος ο λαογραφικός διάκοσμος  της εορτής του Αγίου Δημητρίου που βρίσκεται στο μεταίχμιο δύο εποχών. Ιδιαίτερα αγαπητός Άγιος με πολλές εκκλησίες αφιερωμένες στη χάρη του, ο Άγιος Δημήτριος έρχεται κάθε χρόνο εκεί στα τέλη του Οκτώβρη να μας θυμίσει ότι οι γιορτές του χειμώνα είναι προ των πυλών.     

Ωστόσο πάντα μας προσφέρει και τις τελευταίες λιακάδες ή "καλωσυνάδες" όπως έλεγαν οι παλαιότεροι,  το καλοκαιράκι του Άι - Δημήτρη, όπως ο λαός θέλει να ονομάζει τις τελευταίες λιακάδες της εποχής, αλλά και διστακτικός ο χειμώνας που ακόμα δεν λέει να βρέξει κανονικά.
Η εορτή του Αγίου Δημητρίου είναι και προπομπός της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Και σιγά- σιγά μπαίνουμε στον μεγάλο κύκλο των ονομαστικών εορτών  που ζεσταίνουν  την φθινοπωρινή ατμόσφαιρα  και  μας  οδηγούν προς τα Χριστούγεννα.

   

   

  
   Στα καθ' ημάς ο Άγιος Δημήτριος πανηγυρίζει σε ξωκλήσια   της Αιγινήτικης υπαίθρου. Και είναι  κάτι που μαρτυρεί και  την ευλάβεια  των κατοίκων  του νησιού προς  τον Άγιο.

     Στους Τζίκηδες, στο Συνεταιρισμό, στη Σαρακίνα και σε άλλα σημεία.

    Ο ναός  στη  φωτογραφία βρίσκεται στα όρια  των οικισμών του Λεοντίου και της Κυψέλης, στη στάση Παυλινέρη. Πρόκειται για ένα πολύ παλαιό εκκλησάκι, μεγάλων διαστάσεων μετά τις συνήθεις προσθήκες σε αυτές  τις περιπτώσεις προς  τα δυτικά. Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στην αρχιτεκτονική του ναού και ιδιαίτερα  στο εσωτερικό του όπου συναντάμε τόξα με πέτρα όπως αυτά των εκκλησιών της Παλαιάς Χώρας. Η εγγύτητα των εκκλησιών ίσως ή η μικρή χρονική απόσταση της κατασκευής των ναών μπορεί να επέδρασε προς αυτή την κατεύθυνση.

   Το ναΰδριο  επιμελούνται  ιδιαίτερα οι οικογένειες  της περιοχής. Το διατηρούν καθαρό και εξοπλισμένο με  κάθε αντικείμενο  που απαιτείται. Ιδιαίτερη εντύπωση  προκαλείται από  τις όμορφες φορητές εικόνες  που βρίσκονται  στο τέμπλο και στους τοίχους. 

Ο περικαλλής ναός του Αγίου Δημητρίου στην Παλαιά Χώρα.

 

Επιβλητικός, αρχοντικός, περικαλλής ο ναός του Αγίου Δημητρίου στην Παλαιά Χώρα στέκει πάνω στο δικό του βράχο και μαρτυρά  τις δικές του ιστορίες.

"Ο Μπαρμπαρόσας κούρσεψε την Παλιαχώρα και ξεντέριασε τους Λαδαίους"

Μια επιγραφή που μαρτυρεί τη καταστροφική επιδρομή του Μπαρμπαρόσα στην Παλιαχώρα της Αίγινας. Βρίσκεται πάνω από το παράθυρο της νότιας πλευράς του ναού και αποτελεί ιστορικό τεκμήριο για τη ζωή του οικισμού. Όμως δεν είναι μόνο αυτή η επιγραφή που κεντρίζει το ενδιαφέρον σε αυτό το ναό.

  Ο Άγιος  Δημήτριος της Παλιαχώρας, ένας από τους δύο ναούς που είναι αφιερωμένοι στη μνήμη του Αγίου, είναι ίσως από τους λίγους ναούς που παρουσιάζουν ενδιαφέρον στο εξωτερικό τους.

   Με συντροφιά το πανάρχαιο κυπαρίσσι και με μικρό προαύλιο ο ναός βρίσκεται υπερυψωμένος σε σχέση με το καλντερίμι που περνά ακριβώς δίπλα του. Κτισμένος σε επικλινές έδαφος αποκτά μια επιβλητική μορφή και επιβάλλεται με τη σιλουέτα του στον διαβάτη.

   Αν όμως κάποιος πλησιάσει κοντά θα διακρίνει τον ανάγλυφο σταυρό στο επιστύλιο και μικρά ανάγλυφα τριαντάφυλλα (ρόδακες). Ακολουθεί προς τα πάνω ανάγλυφη η εικόνα του Αγίου Δημητρίου έφιππου και μια ανορθόγραφη επιγραφή  που αναφέρεται στην ανακαίνιση της εκκλησίας.

 Ο εξωτερικός διάκοσμος έχει μεγάλο ενδιαφέρον σε σχέση με το εσωτερικό του ναού στο οποίο δεν σώζονται τοιχογραφίες. 

  Η  εκκλησία σύμφωνα με τον κ. Σοφοκλή Δημητρακόπουλο κτίστηκε το 1619 και το 1972 πραγματοποιήθηκαν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία προστατευτικές εργασίες.

Οι τέσσερις φωτογραφίες στο μέσον ανήκουν στην κ. Καλλιρρόη Μπέση.

   Ένα δεύτερο ναό  του Αγίου Δημητρίου συναντάμε στην κορυφή του λόφου στο κάστρο. Για την ακρίβεια αναφερόμαστε στο δίδυμο ναό των Αγίων Δημητρίου και Γεωργίου, ο οποίος εσωτερικά παρουσιάζει μεγάλες φθορές και σημάδια εγκατάλειψης.