Σε ένα υπέροχο κτήμα, μετά το κοιμητήριο της Αγίας Ειρήνης, ο Δημήτρης Κολλάτος δημιούργησε το δικό του χώρο. Έναν τόπο ιδανικό για να στεγάσει τα όνειρα τα δικά του αλλά και του Άλκη.
Ήταν τη δεκαετία του '80 όταν αποφάσισε να δημιουργήσει μια κατασκήνωση για παιδιά. Για εκείνα τα παιδιά που η κοινωνία τα βάζει στο περιθώριο και δεν τα θέλει στο οπτικό της πεδίο.
Τα κατάφερε! Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα καταφέρει. Κέρδισε τον δύσπιστο και καχύποπτο κόσμο με την ειλικρινή και γνήσια προσπάθεια του. Και κέρδισε.
Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για την Αίγινα καθώς κατόρθωσε να δημιουργήσει έναν θεσμό. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου για έναν ολόκληρο μήνα, τον Αύγουστο, και να προβάλει στο κτήμα του ταινίες ποιότητας που πάντα κατέληγαν σε γόνιμες συζητήσεις και γνωριμία με τους δημιουργούς της.
Το Φεστιβάλ του Κολλάτου δεν είχε γκλαμουριά και επίσημες εμφανίσεις, ούτε σελέμπριτυ και λόγους ή χαιρετισμούς επισήμων. Έμοιαζε περισσότερο με μια καλοκαιρινή βραδιά σε θερινό σιμεναμαδάκι ή βραδάκι στη βεράντα βλέποντας τηλεόραση, όπως παλιά.
Πριν μερικά χρόνια, τον συνάντησα στο κτήμα αυτό στην παρουσίαση του βιβλίου του παλαιού μαθητή και σήμερα διακεκριμένου επιστήμονα Σωτήρη Μάϊπα. Μετά την παρουσίαση είχαμε μια μικρή κουβεντούλα. Είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο οξυδερκή με έντονο και καθάριο βλέμμα και απίστευτα ανατρεπτικό χιούμορ.
Μετά από καιρό έμαθα πως το κτήμα αυτό ήταν ιδιοκτησίας Ζηνοβίας Μπήτρου, της θρυλικής Ζηνοβίας που είχε το σινεμά στην οδό Αφαίας. Τελικά τίποτε δεν είναι τυχαίο σκέφτηκα. Μια γυναίκα που έζησε όλη της τη ζωή μέσα στο σινεμά παρέδωσε τα κλειδιά σε έναν μάστορα του ελληνικού σινεμά!!!
Ευχαριστώ τον κ. Ανέστη Κορνέζο για την παραχώρηση της φωτογραφίας.