Και να θέλαμε δεν μπορούσαμε. Δεν ξέραμε τότε τι είναι η σέλφι! Διότι απλά δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα.
Η συνάντηση των παλαιών μαθητών του σχολείου προσφερόταν για να βγουν σέλφι. Και βγήκαν πολλές για να καταγράψουν τη στιγμή. Μια στιγμή πολύ ανθρώπινη, πολύ ζεστή γεμάτη αγάπη, μνήμες, νοσταλγία. Πολλά χαμόγελα και ερωτήσεις για όσους δεν είδαμε, για όσους δεν ξέρουμε που είναι, που ζουν, για κάποιους που έχουν φύγει για πάντα...............
Αυτή είναι η ζωή. Ας μένουν οι καλές στιγμές και τα χαμόγελα να μας συντροφεύουν από δω και πέρα.
