(από παλαιότερη πρωτοχρονιάτικη Σύναξη στην Παναγίτσα)
Το παρακάτω σημείωμά μας δημοσιεύεται με τη συμπλήρωση σήμερα 12 Ιανουαρίου,
15 χρόνων από την εκλογή του κ. Εφραίμ ως
Μητροπολίτη Ύδρας,Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας
Ήταν μια ομιλία που ξάφνιασε. Σε άλλη
περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια πολιτική ομιλία, διότι διέθετε
όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τη συνθέτουν. Αναφερόμαστε στην ομιλία που εκφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ύδρας κ. κ. Εφραίμ την
Κυριακή 10 Ιανουαρίου στην κοπή της βασιλόπιτας για τα στελέχη και τους συνεργάτες
της τοπικής Εκκλησίας στο ναό της Παναγίτσας.
Ο Σεβασμιότατος κ. Εφραίμ που συχνά στις συνομιλίες
τους ή στα κηρύγματα του τολμά και τοποθετείται πάνω σε επίκαιρα κοινωνικά και
οικονομικά θέματα, κάτι άλλωστε που επιχειρούσε και πριν την επισκοποίησή του,
όταν ως απλός ιερέας συνομιλούσε στην
παραλία της Αίγινας με τον απλό κόσμο, ετούτη τη φορά ξάφνιασε ευχάριστα τους συνεργάτες
του που είχαν προσκληθεί για την καθιερωμένη κοπή βασιλόπιτας. Πολλοί από τους ακροατές
θυμήθηκαν το φλογερό αρχιμανδρίτη Εφραίμ που δεν μάσαγε τα λόγια του ή ακόμα
και τα φοιτητικά του χρόνια και τη δράση του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών στα
χρόνια της επταετίας.
Και δεν είχαν άδικο διότι ξεκίνησε το λόγο
του μιλώντας για τις ραγδαίες αλλαγές
που συντελούνται στην εποχή μας, δίνοντας έμφαση στην καλπάζουσα πρόοδο
στον τομέα της τεχνολογίας και της πληροφορικής,
αναφερόμενος στο σύγχρονο αναλφαβητισμό των μεγάλων ηλικιών σε θέματα
καθημερινής χρήσης υπολογιστών και πληροφοριακών προγραμμάτων. Μέσα σε αυτές τις
αλλαγές προσδιόρισε το ρόλο της «γερασμένης»
και πτωχευμένης σε αξίες και ανθρωπισμό
Ευρώπης. Στήριξε την άποψη του στην μακραίωνη «παράδοση» και τις επιδόσεις της γηραιάς
ηπείρου στην αποικιοκρατία και την εκμετάλλευση των λαών, κάτι που όπως είπε
συνεχίζεται σήμερα με το στραγγαλισμό των αδύναμων της Ευρωζώνης αλλά και με
την προσπάθεια αφανισμού της ιδιαιτερότητας της ιδιοπροσωπίας και της παράδοσης
κάθε λαού. Δεν δίστασε να μνημονεύσει και να χρησιμοποιήσει λόγια και
απόψεις του Λεωνίδα Κύρκου.
Στηλίτευσε την υποκρισία κάποιων ανθρώπων που ενώ επιτελούν τα «θρησκευτικά»
τους καθήκοντα αποστρέφονται τον διπλανό τους και δεν συμμερίζονται τον πόνο και την καθημερινή
δυστυχία των αναγκεμένων συνανθρώπων τους.
Μίλησε για την ανάγκη της συμπόνιας της αλληλοκατανόησης
του άλλου, στηριζόμενος στην πατερική παράδοση και στα παραδείγματα των
νεοφανών Αγίων.
Δεν δίστασε να τοποθετηθεί ακόμα και
απέναντι στο Σύμφωνο Συμβίωσης λέγοντας ότι: "Εμείς δεν φτύνουμε κανέναν,
δεν κρίνουμε κανέναν, τους δεχόμαστε όλους».
Χρησιμοποιώντας οικονομικούς όρους θέλησε
να υπογραμμίσει τις δυσκολίες του σημερινού ανθρώπου στον καθημερινό αγώνα για
την επιβίωσή του. Θέτοντας λοιπόν τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά πλαίσια
κάλεσε τους ιερείς αλλά και τους απλούς ενορίτες να αναβαθμίσουν το ενοριακό
έργο στο τομέα της κοινωνικής δράσης και
της ανάδειξης νέων στελεχών που θα διαπνέονται από τα στοιχεία της κοινωνικής προσφοράς
και της ανιδιοτέλειας. Στο σημείο αυτό δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο δύσκολο
έργο που επιτελείται στο Νοσοκομείο της Αίγινας και στο Λεούσειο Εκκλησιαστικό
Ίδρυμα, τονίζοντας ότι είναι επιτακτική ανάγκη η συνεργασία Νοσοκομείου και
Κέντρου Υγείας στον τομέα της περίθαλψης,
«εάν θέλουμε να επιβιώσουν και τα δύο», πρόσθεσε. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη
λειτουργία των Κατασκηνώσεων στον Τούρλο για τις οποίες καταβάλλεται ενοίκιο
4.000 Ευρώ το χρόνο, προς το Υπουργείο Αμύνης. Στο σημείο αυτό ο επίσκοπος ήταν
ιδιαίτερα καυστικός λέγοντας ότι: «τα λεφτά που έφαγαν στις φρεγάτες και στα
υποβρύχια δεν θα τα βγάλουν από εμάς».
Επαίνεσε
τον εφημέριο του Αγκιστρίου αρχιμανδρίτη π.Ελευθέριο Κουμασίδη για την δεκαπενταετή εργασία του στο νησί καθώς και το Διοικητικό
Συμβούλιο του Νοσοκομείου Αίγινας και προσωπικά τον πρόεδρο του Ιδρύματος αρχιμ.
Αμφιλόχιο Γελαδάκη.
Μια ομιλία που τα είχε όλα. Κυρίως τόλμη και
ειλικρίνεια.