Η "καλημέρα" στον τοίχο του σπιτιού με την πετσέτα να κρέμεται κάποιες φορές ήταν αναπόσπαστο στοχείο της εσωτερικής διακόσμησης ενός Αιγινήτικου σπιτιού και όχι μόνο. Δείγμα νοικοκυροσύνης και αρχοντιάς. Με αυτήν την εικόνα - ευχή ξεκινούσε η μέρα του δουλευτή που έφευγε για το χωράφι του, το μαγαζί του, τη βάρκα του.
Με το πέρασμα των χρόνων οι "καλημέρες" αφαιρέθηκαν από τους τοίχους των σπιτιών. Κάπου αποθηκεύτηκαν ή πουλήθηκαν σε πλανόδιους παλιατζήδες. Το κάντρο - κρεμάστρα ήταν ένα στοιχείο λαογραφίας που πλέον δεν συναντάται σε σπίτια, παρά μόνον από φανατικούς λάτρεις της παράδοσης και της ποιότητας ζωής των αλλοτινών εποχών.
Κυκολοφορούσαν πολλοί τύποι "καλημέρας" ανάλογα το ζωγράφο. Αναπαριστούσε ερωτευμένα ζευγάρια, σκηνές από τη φύση, με όμορφα τοπία και κυρίως ζώα. Κατά προτίμηση πουλιά που χαρούμενα τιτιβίζουν και από το ράμφος τους κρατούν μια κορδέλα με τη λέξη "καλημέρα". Πολλές "καλημέρες" υπήρχαν με κεντημένο σχέδιο, ή ακόμα και σε κοπανέλι.
Μια τέτοια "καλημέρα" με δύο ερωτευμένους νέους ( βοσκό και βοσκοπούλα με Εθνική ενδυμασία) είχα συναντήσει σε σπίτι στο Βαθύ πριν χρόνια. Η εικόνα εκείνη είχε χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές από τη Θεατρική Ομάδα Κυψέλης ως μέρους του σκηνικού ή θέμα στο πρόγραμμα της παράστασης.
Τελικά ο κ. Νεκτάριος Κουκούλης ρέκτης της παράδοσης και ακάματος εργάτης του πολιτισμού της Αίγινας μας πληροφόρησε μέσα από την ηλεκτρονική σελίδα του σχετικά:
"Ο ΑΡΡΑΒΩΝ": Έτσι τιτλοφορούσε τον πίνακά του ο άγνωστος "Νικος"
τρόφιμος των τότε φυλακών Αίγινας. Τα περισσότερα σπίτια της Αίγινας,
ειδικά στα χωριά, κοσμούσαν πίνακες κρατουμένων, που η διοίκηση της
Φυλακής επέτρεπε να πουλάνε για χαρτζιλίκι. Είναι έργα τέχνης και
ιστορικά ντοκουμέντα, μα δυστυχώς πολλά απ' αυτά έχουν χαθεί. Το έργο
είναι φιλοτεχνημένο, κατά την εκτίμησή μου, κατά τη δεκαετία '50 ή και
προλεμικά και μαζί με ορισμένα ακόμα, ανήκουν στην προσωπική μου
συλλογή.
Τον ευχαριστούμε πολύ.